kurdistan ê her hebe

Bi qasî misqalekê dewlet, milet, dîn, îman ne xema Erdogan e.

Bi qasî misqalekê berjewendîyên milî-netewî ne xema Erdogan e.

Derd û xema Erdogan tenê berjewendîyên şexsî ne; 

berjewendîyên şexsî di ser berjewendîyên milî-netewî re dibîne, digire,

loma jî,

ne ji Erdogan, ji teresên din bitirsin anku noqê ji teresên din vala bikin;

lewra,

Erdogan çi dike ji bo ji text neyê xwarê dike. 

Û ji bo text jî pirê caran bext difiroşe.

Sibê,

heger bizanibe tifaqa bi kurdan re ew ê textê wî xurttir bike, ji xweserîyê re jî, ji eyaletê re jî, ji federasyonê re jî ew ê nebêje na.

Wek min got, 

Erdogan li xwe, li berjewendîyên xwe û malbata xwe difikire û berjewendîyên xwe û malbata xwe di ser berjewendîyên milet û dewletê re dibîne, digire.

Heta vir hat fêhm kirin?

De baş e, ez piçekî din pê de herim û meseleyê veçirînim, raxim pêş çavên we.

Ji Erdogan netirsin!

Ji zîhnîyeta netewperest bitirsin 

û vê zîhnîyetê jî, 

ne AKP, ne MHP, ne jî ÎYÎPARTÎ temsîl dike, 

temsîlkarê vê zîhnîyetê CHP bi xwe ye.

Û jixwe hûn dizanin CHP kî ye, tecrûbeyên wê çi ne...

Ji roja ev dewleta barbar ava bûye, li binê hemû fermanên komkujîyan mohra vê zîhnîyetê heye.

Kurd, ermen, suryan, rûm, cihû û hwd...

Ev zîhnîyet bi xwe dewlet e û dewletê temsîl dike;

loma jî,

hemû refleksên wê ji bo parastina hebûna dewletê ne.

Di nav sînorên mîsak-i milî de, ew anku yên bi vê zîhnîyetê jardadayî bûne, her xwedî û efendî ne, yên mayî jî hemû xulam û xulamok in di çavê wan de. 

Li gorî hişmendî û zîhnîyeta wan a narsîst û faşîst, kes ne di asta wan de ye; 

her kes di bin wan re ye.

Serekê vê zîhnîyetê kurdekî dewşirme ye; 

jixwe ji navê wî jî kifş e...

Doh digot, 

"Heger di bin çengê me de KURDISTANek ava bibe û ez bizanibim ew ê zirarê bide me, ez ê bi xwe rahêjim çekê û li dijî wê şer bikim!"

Îroj jî rabûye dibêje, 

"Ez ji navê KURDISTANê aciz im!"

Û hin kurd jî hewl didin bi vê zîhnîyetê re şirîkantîyê bikin; 

jixwe hûn dizanin ez qala kîjan zîhnîyetê dikim.

Ew kurd jî bi hiş û nerîn, bi sekn û helwest, bi fikr û zîhnîyet nêzîkî vê zîhnîyetê ne û bi qasî vê zîhnîyetê ew bi xwe jî ji navê KURDISTANê aciz in,

mixabin!

Di esasê xwe de ez van kurdan jî dişibînim Erdogan û zîhnîyeta Erdogan,

lê bermeqlûb!

Ez baş dizanim berjewendîyên netewa tirk ne xema Erdogan in, lê herweha berjewendîyên netewa kurd jî ne xema van kurdan in.

Erê...

Stara Erdogan di dewlemendî û xurtîyê de ye, lê stara van kurdan jî di misogerîya mîsak-i milî, entegrebûn û asîmilebûnê de ye.

Gotina Dawî

Xwe û zarokên xwe ji van zîhnîyetan ku di esasê xwe de yek in, biparêzin.

Bi stratejîya dijminê dijminê min dostê min e, tev bigerin û ji bo dewleta barbar ji doh û îroj qelstir û lawaztir bibe, destek û piştgirîyê bidin textê Reîs, çendî bextê wî kêm be jî!..

sewda û nifirên wê

Em her du jî nîvtazî li ser qenepeyê veketî bûn; di bin pîkeyeke tenik de me ji xwe re li fîlmekî dinerî.

Ne şaş bim fîlmekî Tarantîno bû û dîsa ez ne şaş bim fîlmê "Kill Bill" bû.

Erê, çavên me li ser ekranê bûn, lê wek her car destê min neditebitî...

Min destekî xwe di bin serê wê re derbas kiribû, serê wê li ser bû; destê min ê din jî li ser sîng û berên wê derketibû kêf û seyranê.

Lê bi wê jî xweş dihat, dengê xwe nedikir.

Di bin atmosfera aksîyona fîlmekî de, em li pey aksîyoneke din bûn di fîlmekî din de...

Arezû!

Şehwet!

Bedena genimî!

Cotê memikan!

Dora memikan a qahweyî!

Navik!

Berzik;

ew berzika ku li ser pişta besteke genimî!

Û binberzik; 

buhuşta li ber çavê misilmanan mîna dojeha kafirî!..

Min serê her du memikan bi dor di nav tilîyên xwe de hêdî hêdî firkandin, firkandin û dû re min ew miz dan.

Çavên wê ji arezû û daxwaza wê kêlîyê qulipîn, diranên wê yên mîna birinca Qerejdaxê xuya bûn dema ji wê jana têrarezû dev li lêva xwe ya jêr kir.

Û keserek kişand ji kûrayîya hundirê xwe.

Wextê destê min gîhaşt ser pişta quzê wê, ricifînekê seranserê bedena wê dîl girt; di nav destê min de kil bû, hejîya mîna peleke çilo dema bi sura bê kil dibe.

Min got, "Sewda!" û pê re pê re min dev li lêva xwe kir.

Lê êdî dereng bû...

Bi hêl destê min ji ser pişta quzê xwe rakir, rabû ser xwe, derket şaneşînê û cixareyek vêxist, di wê tarîya ku berî dîk û mele biavêjin ber hev bi kêlîyekê...

Heta destê sibehê ne xew ket çavên wê, ne jî ket çavên min.

Û nizanim bûbû caran çenda ku Sewda diket navbera min û jinên piştî wê yek bi yek diketin jîyana min û derdiketin!..

dolar û kîrê sofî reşîd

Sofî Reşîd pereyên xwe yên di bin bahlîfan de derxistin û derket devê derîyê xênî, şimika xwe bi serê nigên xwe ve kir û revî revî berê xwe da çarçîyê; bi pereyên xwe dolar kirîn û dîsa di nig de berê xwe da malê.

Şemsê derî vekir û Sofî Reşîd şimika xwe ji pê kir û derbasî hundir bû.

Şemsê got, "Xêr e Sofî? Mîna pisîkê li gûyê xwe bigere, tu li çi digerî; mîna botebotkê bi vir de û wê de tu piloz dibî!"

Sofî Reşîd destê xwe avêt bêrîka xwe, dolarên kirîbûn derxist û dirêjî Şemsê kir, got, "Van dolaran hilîne."

Şemsê got, "Ev çi ye?"

Sofî Reşîd got, "Pereyê Amerîkîyan e, pere. Reîs xurifîye, ji aş û baş dipeyive û her ku devê xwe vedike jî, dolar rep dike, tl sist dibe..."

Şemsê got, "Çii? Kê li kê rep kiriye?"

Sofî Reşîd got, "De here wan dolaran li derekê veşêre, berî ku ez li te rep bikim!"

Bû şev...

Sofî Reşîd û Şemsê sifreya wan li ber wan, şîvê dixwin; televizyon jî vekirî ye, nûçegîhan nûçeyan radigihîne...

Guhê Sofî li nûçeyan e, çavê wî li binîya ekranê cîyê ku buhayê dolar û euroyan nîşan dide.

Ji nişka ve Sofî Reşîd got, "Rabû! Rabû! Rabû!"

Şemsê destê xwe da ber devê xwe, got, "Pepûk reben, Sofî! Hema weha di ser sifreyê de! Tobe tobe!"

Guhê Sofî Reşîd li nûçeyan, çavê wî li binê ekranê, mîna şeple pê bikeve dîsa li ser hev got, "Rabû! Rabû! Rabû!"

Şev bû nîvê şevê...

Sofî Reşîd xirpişîye ser dilê Şemsê û di tarîyê de bêhnê li hev diçikînin; gupînîya reş e; dê weledê xwe avêtîye!..

Li hêwanê televizyon vekirî maye.

Erê, Sofî Reşîd li Şemsê rep kiriye û ketîye ser dilê wê, lê guhê wî jî li nûçeyan e.

Ji nişka ve kîrê Sofî Reşîd mîna xîlka elokê sist bû û daliqîya.

Hindik mabû bi Şemsê xweş bê, lê kêfa wê lê qewitî. 

Sofî xwe bi ser piştê ve avêt û bi dengekî mirarokî got, "Daket! Daket! Daket!"

Û wê şevê heta serê sibehê ne dolar rabûn, ne jî kîrê Sofî Reşîd...

mala xinziro

Li gundekî berîka Mêrdînê bi navê "mala xinziro" malbatek heye. 

Ev malbat, biçûk mezin hemû diz in, serîyê bi birç jî bi ber wan keve, nabêjin na, dibin û avê lê venaxwin. 

Malbateke birçî, têrnexwar û bi tima ye; bizanibin bêhna pereyan jê difûre, li helal û heramê napirsin.

Bi navê Xetîbo lawekî wan heye. Berî nuha bi çend salan li hêla Marmarîsê jineke ecnebî nas dike û dizewicin, lê dixin diherin li Polonyayê bi cî dibin. 

Xêr û guneh ne di stuyê me de be; gundîyan digot, çi mahr û çi zewac, dostikên hev in.

Axir, zivistanî wek her welatîyên halxweş ev malbat jî ji bo bikin qelî ji xwe re ciwangeyekî dikire, lê ciwange cirnexweş derdikeve. Dikin nakin nikarin pê; qesab li dorê dihere û tê, lê bi ser nakeve. Gazî bêtar dikin, bi haweyekî bêtar derzîyeke hişbir lê dixe û ciwange bêhiş dikeve; piştî bêhiş dikeve jî qesab kêrê dide ser qirikê û serjê dike.

Laşê ciwange ji hev de dixin, goştê xwe hûr dikin, diavêjin binê niqiran û niqirên goşt datînin ser êgir.

Li dora niqiran malîyên malbata xinziro kom dibin; ji hêlekê ve dengê pijîna senfonîya goşt, ji hêlekê ve jî mîna mirîşkan dibe tulxetulxa wan.

Jîrikê malbatê Bazo cênîka xwe dixwirîne û diponije; dû re difitile yek bi yek li malîyan dinere, dibêje, "Erê me ciwangê xwe bi derzîyê bêhiş xist û serjê kir, lê gelo di dînê îslamê de dewara bêhiş tê serjêkirin helal e yan heram e? Ka em ji Mele Birhan bipirsin!"

Malî li hev dinerin, Bazo ji wê nerînê tê digihêje ku hewce ye telefonî Mele Birhan bike û jê bipirsê bê ka goştê dermaleya wan helal e yan heram e...

Mele Birhan ji bo sersaxîyê li şwînekê rûniştîye, bin kon tije însan in.

Li kêleka Mele Birhan Evdikê rûniştî ye; jixwe Evdikê wek rêvîka pey qûna Mele Birhan e, Mele Birhan here kîjan şwînê, Evdikê jî ji bo li kêleka Mele Birhan rûne û li goşt û birinc û hemîsê bixe, Evdikê jî pê re ye.

Telefona Mele Birhan lê dikeve. Piştî du sê dengan Mele Birhan destê xwe diavêje bêrîka xwe, telefona xwe ya Iphone derdixe, telefonê vedike û dide ber guhê xwe; jixwe dengê mîrata Iphonê jî bilind e, wê kêlîyê kî nêzîk be, bi xwedîyê telefonê re li yê telefon kirîye guhdarî dike.

Evdikê jî di bin çengê Mele Birhan de rûniştîye.

-Elo! Ez Mele Birhan. Kerem bike.

-Seyda, ez Bazo Bazo!

-Madem tu baz î, bifire kuro! Ma hîn tu çi dixwazî?

-Haa!

-Henekan dikim, kuro. Ka kerem bike, te yê bigota çi?

(Mele Birhan bi qasî alîyê xwe yê ilmî herweha têra xwe şên e û ji qerf û henekan hez dike)

-Seydayê hêja, me dermaleya xwe serjê kir, lê meseleyek heye!

-Dereke we pê neêşe. Tahma devê we her xweş be, lê şeva we hûr û rêvî da ser, ilmê min jî bigihîninê.

-Li ser her du çavan, Seyda!

-Ka îja kerem bike, mesele çi ye?

-Seyda, ciwangeyê me cirnexweş bû, mûdî bû; me kir û nekir neket zevtê ku em wî serjê bikin. Dû re em mecbûr man, me şand pey beytar, beytar hat bi derzîyê ew bêhiş xist û qesab kêr da ser stuyê wî, ew serjê kir. 

-Êê?

-Ê ê! Gelo heram e yan helal e?

Berî ku Mele Birhan bipeyive, Evdikê xwe aciz kir, got, "Weyla te quzê wê xwaro! Dizîya vî welatî dikin, serê bi birç bi ber wan keve, avê lê venaxwin, lawê wan bi jina gawir re zewicîye, heger bira jî mahr û zewac jî hebe; dema tên welêt jî malî yên nêr hemû mîna ciwangan di ser wê jinê re derbas dibin û tew nuha jî ketîye hetirîya helal û heramê. Erê weleh, weyla te quzê wê xwaro!"

Îja meseleya malbata Xinziro û Reîs jî ev e.

Ji hêlekê ve dibêje selef û faîz heram e, ji hêlekê ve jî bi sûreya Nasê serî li misilmanên xwe dike tara bêjingê û di şûna Das Kapîtala Karl Marx de bi Nas Kapîtalê bin xwe tij euro û dolar dike.

Misilmanên wî yên IQya wan di qûna mirîşkê de jî bi rabûn û daketina euro û dolaran rep dikin sist dikin, rep dikin sist dikin; her tim jî dua û şukurîyê jî ji bîr nakin.

Elhemduralahşukur!

Evdilayê me telefon kir; hûn Evdila nas dikin jixwe; hewce nake her carê ez qala wî bikim û wî bidim naskirin.

 Got,

"Seyda, doh bi hevalan re em rûniştibûn, mijara me sîyaset û civak bû. Em li ser tirk û kurd û ereban dipeyivîn."

Min got, 

"Êê!"

Got, 

"Min ji hevalan re got 'Du kesan ji vê civakê baş fêhm kiriye; yek rehmetîyê Azîz Nesîn bû, dudu jî Sedat Peker e."

Ez kenîyam, ew jî kenîya; dû re got,

"Lê tu dizanî Seyda, piştî ez van analîzên te dixwînim, ez dibêjim min neheqî kiriye. Yên ji vê civakê baş fêhm kiriye ne dudu, sisê ne û yê sisêyan jî tu yî." 

Min got,

"Wey tu sax bî lo!"

Got,

"Heger rêya te bi Kibrisê ket, soz em ê heval ji te re bi stuyê yekê bigirin û têxin odeyekê; heta destê sibehê li ser sîng û berên wê biçêre!"

Min got,

"A ez ê ji vê ciwamêrî û mêvanperwerîya we re nebêjim na!.."

Û em kenîyan.

korona

Dewlet bi xwe bi koronayê ketîye, milet ketîye hetirîya xwe û koronayê!

Ez ne li ser Devlet Bahçelî dibêjim, haa!

La hewle wela û quzilqurt û nizanim çi qas bela!

Li nexweşxaneyan bi sedan însan li pey hev di dora testa koronayê de ne.

Jin û jîyan li wan bûye jahr û jan, lê wek her tişt normal e, tenê tirsa wan korona ye.

Bijî pezîzm!

Hulya Avşar got, 

"Hewce bike em ê tenê simîtan bixwin, lê zû dereng emê bi hêsanî ji heq van rojên dijwar derkevin."

Meseleya Hulyayê ne meseleya "Nanê bxwê û tirên şor e" meseleya Hulyayê meseleya gewîbûnê ye; Hulyaya ku tu carî destê xwe ji ava germ dernexistîye û nexistîye nav ava sar, îroj radibe weha quretîyan dike.

"Tirên wê ji cîyê germ e!"

Hin biwêj xweş rûdinin li ser bêesl û bêfeslan.

Lê di esasê xwe de min ji Hulyayê hez dikir; her tim bi çavekî biçûk li tirkan nerîye, dinere!..

Lê bi gotineke weha çima hewce dît xwe li ber çavê însên reş bike, nizanim!

Gelo dibe ew jî stratejîk tev gerîyabe?

Te dît bi qasî Reîs tu kesî bi vê xezebê zirar û xisar nedaye Tirkîyeyê.

Nizanim lê aqilê min ji min re dibêje, gelo dibe reha Hulyayê ya kurd hiştibe Hulyayê piştgirî û destekê bide Reîs, da ku Reîs bihêztir bibe û bi wê hêzê xurttir biajo ser Tirkîyeyê?

Çima na!..

De madem Tirkîye bûye Qeşmerîstan, em jî ji xwe re qeşmerîyên xwe bi wan bikin!

Şeva we bimîne xweş, lê..

Berî hûn ê rakevin, bi tasek av felqeyek simît bixwin; felqeyê din jî bila bimîne ji sibê re; ew jî ji bo taştê...

Gotina Dawî

Das Kapîtal bû Nas Kapîtal!

Li ser ruhê Karl Marx, 

El Fatîhe!

sîyaset mîyaset

"Li Tirkîyeyê ji xêndî HDPyê tu partî bi qasî HDPyê hemû reng û nijadan temsîl nake. Û herweha HDP tekane partî ye ku wek heram li kurdan nanere; tenê HDP himbêza xwe ji kurdan re vedike!"

Parlamentera HDPyê Meral xanim ev gotin kiriye û ji vê sibehê de ez dibînim li ser medyaya sosyal her kes gazinan dike û kevir û gomeyan bi ser de dibarîne!

Weleh hûn lê neheq in, bileh hûn lê neheq in!

Heyran, ji roja roj de ev ciwanik û ciwamêr dibêjin em ne partîya kurdan e, em partîyeke ji partîyên Tirkîyeyê ne; mîna AKPyê, CHPyê, ÎYÎ PARTÎyê û MHPyê...

Hûn dahwa çi li wan dikin?

Hi ii!

Gotina Dawî

Îşev ez ê kin lê xim û qut bibirim.

Hûn nikarin bi zorê berê kesî bidin derekê yan jî hûn nikarin bi zorê ji yekî re bibêjin tu ev î!

Heger gen kurmî bûbe, çare û tedawî derew e.

binivîsîne

Îşev nizanim ez ê çi binivîsînim!

Bêxew im û bi xwe re nabînim bifikirim, tiştekî bînim bîra xwe.

Hefteya ku ezmûnên min hebin, ew hefte ji bo min wek êşkenceyê derbas dibe. 

Di esasê xwe de ez ji xewa zêde hez nakim, lê îmana min ji şîyarbûna serê sibehê dihere.

Baş e ku ez ne karmend im, yan na min ê pê bigirta!

Îroj di otobusê de me, otobus di wê trafîka Stenbolê de hêdî hedî diherike...

Bala min ket pez, 

bibore, 

bala min çû ser rêwîyan; 

serî di ber serî de, ji bo ji birçîna nemirin, li ser nigan in.

Bêrîkên qul 

û serîyên vala, 

ji dilq û mirûzên wan belengazî difûrîya; 

lê ji bo kevirek an jî kulmek ax ji erda dewleta wan kêm nebe, li ser xwe ne, hişyar in.

Bijî ehmeqîya dewletperestî!

Û em!

Li ser pişta çar dewletan mîna çar pîneyan;

lê ne em, di eslê xwe de ew li ser pişta me pîne ne!

De îja ka aqil!

Piştî osmanîyan ber avêt û Tirkîye ji ber çû, ji bilî kurdan, ermen, suryan, laz, çerkez, rom, roman, ereb, avar, çeçen jî hebûn, lê bi demê re ji bilî hin kurdan kêmnetewên din hemû di nav vê çerxê de mehîyan, bi ber bayê asîmilasyonê ketin û ji tirkan bêtir bûn tirk.

Ecêba ecêban jî,

îro ro ji ber kesî bi qasî kurdan bi hev de fis nedikir û zêde nedibû, bi şev û roj kurdan bi hev de fis kirin û kurd û kurdkokenlî li xwe zêde kirin.

Îroj,

ev dewleta xedar, zalim û zilimkar ji kurd û kurdkokenlîyan re maye.

Kurdkokenlîyan çav bera koka her kurdî daye, lê kurd jî li ber xwe didin, ji bo kurdan û kurdkokenlîyan bikin cîran!..

Ka em binerin bê Xwedê dide ca kê!

Gotina Dawî

Roja ez dibêjim ez westîyame û bi xwe re nabînim binivîsînim, ji nişka ve Cibo bi gazî û hewara min de tê û destê xwe li pişta min dixe, ji min re dibêje, "Binivîsîne!"

Ez ne şaş bim, rastîya wê gotinê:

"Bixwîne" bû!

ker ker e

Li Swêdê dîwarek heye bi navê "Dîwarê Xêrxwazîyê"

Li ser dîwêr nivîseke weha heye:

"Heger pêdivîya te pê hebe, ji xwe re rahêje çakêtekî; heger tu bixwazî xêrekê bikî, çakêtekî bi dar ve bike."

Edîp Yukselê misilman lê bi koka xwe kurd jî rabûye li ser vê dîmenê parvekirineke weha kiriye:

"Li gorî ayetên quranê Swêd dewleteke misilman e, lewra aştîxwaz e, lê li gorî nerîna şiî û sunîyên li pey hedîsan diherin, kafir e.

Weleh Edîbê ji xelkê re edîb, li gorî ayetên quranê jî, li gorî hedîsên pêxember mêxemberan jî Swêd kafir e û yên serî û keleyan difirînin û bi xwîna gawir û kafiran destmêj digirin jî misilman in.

Ha, ez vê jî bibêjim, heger ew dîwarê xêrxwazîyê li nav misilmanan be, misilman ê herin ji wî dîwarî rahêjin wan kincan, bibin li hêla din bifiroşin...

Ku mesele dibe Başûr (Kurdistan) ava reş bi çavê hinekan ve tê! 

Çavê wan bar nabe!..

Ez tu carî ji apoyîyên nexwende netirsîyame û her min gotîye gazin li wan nabe.

Çima?

Ji ber ku,

rebenan mîna pez in û pez jî, dema şivanek (çi dîn çi biaqil) berê pez bide ku, pez xwe li wir digirin û napirsin; loma jî gazin ji wan nabe.

Lê yên xwende?

Hemû problem ev girse ye; lê ev girse jî di hundirê xwe de dibe du beş.

Beşek jê, dixwînin lê tiştekî ji xwendina xwe fêhm nakin, nezan û cahil dimînin.

Beşek jê jî, guhê wan dilive, bîra bin zikê erdê dibin; him jîr in, him jêhatî ne, lê şexsîyet û kesayet bi wan re tune ye. Berjewendîyên xwe yên şexsî di ser her tiştî re digirin, dibînin.

Loma jî,

mîna margîseyan (bukalemûn) li gorî zemên û rewşê reng diguherin.

Di vê beşê de stratejîst û sîyasetvan hene, rewşenbîr û entelektuel hene, nivîskar û helbestvan hene, stranbêj û hunermend hene, rojnamevan û bernamevan hene.

Yaw hey xwelîserino!

Em dizanin kêmasî û şaşîyên Başûr hene; em dizanin, weleh em ji we çêtir dizanin; lê bihêlin, bêhna xwe fireh bikin, bila Başûr bibe Kurdistan û Kurdistan jî mîna dewletên cîran di qada navneteweyî de wek dewleteke serbixwe bê naskirin, qebûlkirin, dû re kerem bikin em bi hev re çavê wan "neyar" û "xayîn"an derxin!

Lê hûn derewan dikin û hûn ne bi xwe re, ne jî bi doza xwe re durist in.

Gotina Dawî

Ker ker e, çi ka li ber e, çi ceh li ber e!..

evîn guneş û durûtîya civakê

Durûtîya Civakê!

Sibê Mihemed Ronahî kitêbekê binivîsîne û ew kitêb bê çapkirin, bawer bikin ew kitêb ê ji kitêbên wî yên berê betir bê firotin-xwendin!

Derd û armanca min ne ew e ez rabim hinekan wek mexdûr, hinekan jî wek sûcdar destnîşan bikim; 

jixwe êdî ev mesele bûye meseleyeke hiqûqî û nuha malbata Evînê jî, sazî û dezgehên xwe berpirs dibînin jî bi haweyekî hûrgulî vê meseleyê dişopînin-taqîb dikin.

Lê...

Hewce ye meriv hin tiştan jî bibêje.

Çi ne ew tişt?

Gelo di vê bûyerê de tenê Mihemed Ronahî ye yê bi qebhet û sûcdar?

Mihemed Ronahî kî ye?

Fîgurekî çawa ye?

Kê û çi hişt ku Mihemed Ronahî bi vê xezebê bi haweyekî neyînî-xerab marjînalîze bibe?

Mihemed Ronahî bi xwe xwest marjînal bibe yan derdora wî ew marjînal kir?

Bi marjînalbûnê Mihemed Ronahî dixwest bigihêje kîjan qonaxê?

Yan jî helwest û armanca wî çi bû?

Mihemed Ronahî bi ber pêlên zroktîyek travmatîk ket an bi ber pêlên xortanîyek çavbirçî?

Ji çavbirçîbûnê qesta min, hest, hez, eşq û têkilîyên zayendî ne.

Ev mesele, ji bilî bûyereke krîmînal, herweha meseleyeke civakî-sosyolojîk e jî; hewce ye meriv bi vî çavî jî lê binere.

Bi qasî Mihemed Ronahî, herweha yên mîna şêxê dergahekê li Mihemed Ronahî dinerîn û li dora Mihemed Ronahî kom dibûn, dicivîyan û li ber gotin û şîret û quretîyên Mihemed Ronahî bi cizbê diketin û şotika girêzê ji devê wan diherikî jî, bi qasî Mihemed Ronahî bi qebhet in, gunehkar in, sûcdar in!

Berî Mihemed Ronahî min Evîn nas dikir û carcaran ku me derfet didît, bi rêya mesangerê me sohbet dikir; du caran rû bi rû jî em rûniştin.

Evîn ne bextewar bû; ji ber rewşa xwe ya sîyasî jî, ji ber têkilîyên xwe yên evînî jî û herweha ji ber şert û mercên aborî jî şikestî bû; derûnîya wê şolî bû.

Lê hewce ye ez vê jî bibêjim; jineke şareza, ji dil, pak û piçekî kawikane bû.

Dema min Mihemed Ronahî nas kir, Mihemed Ronahî bi vê xezebê têk neçûbû û bi vê xezebê ne li berçavan bû jî; bawer im populîzma medyaya sosyal tesîreke mezin li ser kesayeta wî ya hîn jî li xwe digerîya, kir.

Carinan em populîzm û populerbûyînê tevlihev dikin. Hin însan bi hunera xwe, bi berhem û xebatên xwe, bixwazin-nexwazin populer dibin, hin însan jî tenê dixwazin populer bibin û bi rêya wê populerîyê hest û hîs û daxwazên xwe yên qurmiçî, nîvco û şikestî têr bikin.

Ya din jî,

pirê caran em têgehên wek azadî, serxwebûn, anarşîzm û rehetîyê bi haweyekî dejenere dijîn.

Heger kesayet ne têr be û ji her alî ve vîzyoneke xurt tune be, di nav wan têgehan de meriv tenê dibe mîna meymûnekî sîrkan.

Kirasê azadî û serxwebûn û rehetîyê li ser her kesî xweş rûnane!

Û tenê bi xwestinê meriv nabe azad, serbixwe yan jî anarşîst; hin qonax hewce ne, lê herweha gen û genetîk jî girîng e!

Li ser meseleyê:

"Jina qereçî nabe xatûn!" ev biwêj çendî heqaretekê jî di xwe de bihewîne, herweha vê rewşê jî xweş pênase dike.

Azadî ne ew e hema çi hat hesabê meriv an jî çi hat ser zimanê meriv, meriv rabe bike, bibêje.

Erê, azadî xweş e û divê em azadîparêz bin, lê azadî ne ew e, meriv çêr û xeberan bide, heqaretê li însên bike û xwe di çavê jinan de bike zirkîrek!

Hewce ye meriv têgeha azadîyê ji têgeha bêkesayetîyê dûr bisekinîne. 

Azadî ne bêkesayetî ye.

Ez bi Mihemed Ronahî re jî rûniştime, bi Evîn Guneş re jî rûniştime û em her sisê bi hev re jî rûniştine; 

jixwe piştî em her sê bi hev re rûniştin û em li ser hin meseleyan bi hûrgulî peyivîn û pê ve têkilî jî hat birîn; careke din me hew li hev pirsî.

Têkilîyeke Dejenerebûyî!

Ez bi derûnîya her duyan jî baş dizanim.

Bi qasî wê derdora Mihemed Ronahî ya qirêj, kurmî û ketî, herweha para Evînê jî heye di vê rewşa Mihemed Ronahî ya têkçûyî de.

Li ser meseleyê:

Mîna derdora Mihemed Ronahî, Evîn jî dema li Mihemed Ronahî dinerî, li Mihemed Ronahî guhdarî dikir, li ber quretî û megalomanî û edebîyata Mihemed Ronahî, ji kêfan girêz ji devê wê diherikî û ji ser hişê xwe ve diçû; bi cizbê diket bi haweyekî mirîdane; 

wê li cem xwe Mihemed Ronahî pîrozwer kiribû û mîna xwedayekî antîk, mîna Zeus li wî dinerî.

Ha, ev nayê vê mahneyê ku ji ber Evînê zêde qîmet didayê, wî jî li Evînê dixist û çêr û xeber jê re didan, lê qîmetê zêde, bêguman pirê caran tesîreke neyînî jî li kesayetên birçî, nestewîyayî, qop û seqet dike.

Evîn û derdora Mihemed Ronahî ya qirêj, kurmî û ketî hiştin Mihemed Ronahî bi narsîzmeke beradayî xwe jî, derdora xwe jî bilewitîne, bihetikîne!

Û jixwe wer jî kir!

Xwe jî lewitand, derdora xwe ya lewitî jî bêtir lewitand!

Çendî Evînê gazin dikir jî, destê wê ji Mihemed Ronahî nedibû; jintîya wê ketibû pêşîya kesayeta wê jî, ketibû pêşîya dêtîya wê jî, mixabin!

Berî em ji hevdu bixeyidin û li ser platformên dijîtal ez her duyan asteng bikim, ji bo têkilîya xwe ji Mihemed Ronahî qut bike, min jê re bi haweyekî hûrgulî hin tişt gotin, lê bi ya xwe kir û ne guh da min, ne jî guh da keç û malbat û derdora xwe.

Û Evîn mir û çû!

Keça xwe stuxwar û belengaz di bin barekî giran de hişt! 

Hêvî dikim rojek berî rojekê bi rehabilîtasyoneke însanî derûnîya keça wê Hêjayê normalîze bibe.

Serê postmodernîzma ehmeq a ku bi sîh û starê modernîzmê neketibû, sax be!

Gotina Dawî

Bi genetîka vê axê lîstin, civakê ber avêt û miletek bi têgeh û îdeolojîyên pûç û beradayî dejenere bû!.. 

hûn li benda çi ne

Ez dibêjim vê carê temam e. 

Heger vê carê jî ji vê krîz û qeyranê, ji vê kaos û tevlihevîyê, Tirkîye ber neavêje û kurd ji ber nerin, êdî zor e û divê heta hetayê em li mala xwe rûnin û hew dengê xwe bikin.

Ku nebe, nabe!

Lê!

Erê lê...

Di vê rewşa Tirkîyeyê ya herî xerab û giran de, te dît heger ne derew be, 

mirîd li ku ne?

Çi dikin?

Li benda çi ne?

Ma ji roja serokê sererd û binerd ev rêxistin ava kiriye û heta nuha, we tu carî dîtîye Tirkîye bi vê xezebê li xwe heyirîye û ketîye nav kaos û tevlihevî û qeyraneke werê?

Min bi xwe ne dîtîye, ne jî bûme şahidê rewşeke weha!

Êê!

Meriv kengî û çi wext li dijminên xwe tê xezebê?

Di rewşa dijmin a herî dijwar û kaotîk de!

Îroj rewşa Tirkîyeyê ev e, lê hûn çi dixwazin?

Te dît, 

min got heger ne derew be!

Himm! 

Bibore!

Kurd bi bext in û tu carî bextê xwe navêjin!

Bi xêr kengî dijmin wek berê dîsa bi ser hişê xwe ve hat û hat ser hêl û hêza xwe ya berê, wê çaxê hûn ê sînga xwe bidin ber gulan û dest bi sloganên şoreşgerî û enternasyonalîstîk bikin!

Di rewşa Tirkîyeyê ya herî xurt û barbar de, we sînga keç û lawên vî miletî ji guleyên tirko re kir serad, qefle bi qefle hatin kuştin, bi xwîna wan erdê xwe reş girê da, 

lê îroj, 

di rewşeke wek rewşa îroj a dewletê de deng ji kozkên we nayê!

Dilê we bi dewletê dişewite 

yan hûn û dewlet bi hev re qerf û henek û tinazên xwe bi me dikin?

Min got,

nizanim!..

emînê dîn

Emîno!

Emînê Dîn!

Ne ku em jê re dibêjin dîn, ew bi xwe ji xwe re dibêje "Emînê Dîn", 

lewra ew dîntîya xwe bi biaqilîya hinekan nade.

Jixwe bi min jî weha ye; 

xwezî biaqil jî bi qasî vî dînî biaqil bûna!..

Hat li ser maseya min rûnişt.

Ez û ew û ew bûn;

lewra carinan ew dibû du kes û ez jî bi du kesan re dipeyivîm; serî li min dibû tara bêjingê.

Min got, "Emîn!"

Got, "Haa!"

Min got, "Emîn, ka ji min re bibêje, tu ji Xwedê hez dikî yan ji Apo?"

Di ser stuyê xwe re fitilî hêla xwe ya çepê, xwe bi xwe pirsî, got, "Ji te re dibêje Emîn! Tu çima bersiva wî nadî, hey himeq?"

Bêdengî çêbû...

Dîsa li wê valayîyê nerî, got, "Erê, Devliken dibêje tu ji Xwedê hez dikî yan ji Apo?"

Bi qasî bêhnekê sekinî, dû re fitilî ser min, got, "Te ji min re got?"

Mîna wî min jî ewil li wî nerî û dû re li wî nerî; ew jî zîvirî, li wî yê ji min û wî ne xuya bû, nerî û dû re dîsa fitilî ser min, li min nerî.

Min got, "Ez di dîn dîyaneta we nim! Ez ji we her duyan re dibêjim!"

Di bin simbêlan de bişirî, got, "Ez ne ji Xwedê hez dikim, ne jî ji Apo hez dikim!"

Min got, "Çima kuro? Ma ne hewce ye meriv ji yekî hez bike!"

Got, "Bi telaq tu ji Xwedê jî hez bikî, tu yê pê bigirî, tu ji Apo jî hez bikî, tu yê pê bigirî! Heger te ji wan hez kir, hewce ye tu kefenê xwe jî bi xwe re bigerînî!"

Garson qedeha çayê danî ber min, qedeha lezoyê jî danî ber Emîn. 

Berî ez şekir biavêjim binê qedehê û li hev bixim, Emîn qedeha çaya min kişand ber xwe, qedeha lezoya xwe jî danî ber min.

Got, "Lezo genetîka mêran xera dike!"

rojev mojev

Rojev dîsa bûye çeqilmast!

Euro û dolar rabûne govendê û ha ha direqisin!

Erdogan hesabê muxalefetê nake; li wan dinere wek li jina xwe binere; hesabê Emîneyê dike, hesabê Meral û Kiliçdaroglû nake!

Akşener Meral bi Kiliçdaroglû re mil bi mil dimeşe, lê bi haweyekî fisgenî ji Bahçelî re jî dibêje, "Ez ji te faşîsttir im!"

Di girtîgehê de jineke kurd ji ber êşkence û destdirêjayîya dewletê xwe dikuje-dewlet dikuje, lê HDPyî mîna keleh fetih kiribin, govendê digirin û bi sloganên beradayî careke din wê jinê dikujin!

Û li ser medyaya sosyal, kurdperwer û welatperwer hîn jî di odeyan de bi haweyekî enternasyonal bi zimanê dagirkerên xwe direqîninê, bi megalomanî û quretîyan qayîşê bi hev re dikişînin.

Gotina Dawî

Roja ku kurd bizanibin çi dixwazin, belkî wê rojê dagirker jî hesabê wan bikin, lê bi vê zîhnîyetê, ne tenê dagirker, gur û ker jî bi qûna xwe bi wan dikenin.

kûçik mêr û lîbîdo

Mîna kûçikên bêxwedî, xwezî meriv hin mêr jî bixesandana,

lewra ew lîbîdo pirê caran dibe belaya serê hin jinên bêguneh!

Xwezî meriv quzê hin jinan jî dax bikira,

lewra ew agirê di quzê wan de vêdikeve û gur dibe, pirê caran wan bi xwe jî dişewitîne!

Ji ber bêkesayetî û bêehlaqîya hin mêran û herweha ji ber bêhişî û ehmeqîya hin jinan, pirê caran hin zarok tahmekê ji zaroktîya xwe nastînin û ji nişka ve mezin dibin û difirin, bi ber bayê derûnîyeke têkçûyî ve dikevin; nema dijîn, asê dimînin.

"Welatparêzî" ji bêkesayet û bênamûsan re bûye mertal, da ku li ser pişta xizan, nezan, xwenezanan û belengazan bixwin, bigerin û biçêrin.

Eşqa pupulîzmê, ji egoyeke hişbir dizê, loma jî tahma wê demkî ye; wek xwe bin, wek xwe tev bigerin û ji dil bin;

lewra wextê hûn wek xwe bin, wek xwe tev bigerin û ji dil bin, tahma wê timî ye.

Gotina Dawî

Miletek; bi baş û xerabên xwe, bi dîn û biaqilên xwe, bi qûnde û qûnek û qahpikên xwe, bi dîndar û xwedanenasên xwe, bi hemû reng û aheng û cudayîyên xwe milet e.

zema kaxetên qûnpaqijkirinê

Xelîl û Felît nimêja nîvro kiribûn, derketibûn hewşê, li ber derîyê mizgeftê rûniştibûn, ji xwe dipeyivîn.

Mijara wan aborî, buhayîya jîyanê û zem bû.

Ji nişka ve berê Felît dikeve hêla sûkê; ji wê de Elo tê. Her du destên Elo tije nêzîkî wan dibe. Digihêje texma wan û her du kîsên xwe datîne erdê û bêhna xwe vedike.

Felît dibêje, "Ero te xêr e, tu çi dikişînî weha; mîna qantirê mala Hewas te ew bar hilgirtîye?"

Elo dibêje, "Pelên cixareyan e, pel!"

Felît û Xelîl li hevdu dinerin; bi haweyekî şaş û metelmayî lêvên xwe ji hev re diqermiçînin.

Xelîl dibêje, "Xêr e, qey tu yê dest bi qaçaxî û bazirganîya pelên cixareyan bikî?"

Elo dibêje, "Na, min ji bo malê kiriye."

Xelîl dibêje, "Hey malnexerab! Ew pel zêdeyî vexwarina cixareya eşîrekê ye. Ma te mejîyê keran xwarîye?"

Elo dibêje, "Lo lawo! Reîs kir ku em hew dikarin kaxetên qûnpaqijkirinê bikirin; pelên cixareyan ji selmaq melpaqan erzantir e. Min got ji dêvla selpaq melpaqan em bi pelên cixareyan qûna xwe paqij bikin çêtir e."

Difitile ser Felît, dibêje, "Kuro Felît, te got çi? Ma ne xebera min e?"

Felît dibêje, "Weleh heyran, ez mêrikekî sofî me û di dînê me de ji bo qûnşuştin û qûnpaqijkirinê paçik maçik, kaxet maxet mekruh û guneh e. Em destmêja xwe bi avê dikin; av jî hewce ye cemidî be, çi havîn çi zivistan. Îbadeta bi ezab xêra wê bêtir e. Dev ji Reîs Meîz berdin, li misilmantîya xwe vegerin û bila Reîs hema hey selpaqan zem bike û hey zem bike!"

Guhê Xelîl li Felît e, ku Felît peyva xwe diqedîne, Xelîl difitile ser Elo, dibêje, "Xebera Felît e. Qûnzuwakirin karê gêwir e. Ne pere mereyên xwe li selpaq melpaqan xerc bikin, ne jî mîna gêwir qûna xwe zuwa bikin! Em mêrikên misilman in, misilman!"

mirin

Carinan serî li meriv dibe tara bêjingê, mîna meriv bonzaî kişandibe, serî li meriv dewx dike û serê meriv bi gewdeyê meriv giran tê; jîyan li ser pişta meriv dibe zirbarek..

Îşev ez jî xwe eynî weha hîs dikim.

Pir mijar hene ez li ser hûr û germ bibim û binivîsînim, lê mîratê di rewşên weha de meriv bi xwe re nabîne tilîyên xwe bilivîne.

Vê sibehê min du xeberên mirinê bihîstin; xeberên du jinên nas.

Yekê jê jîyan di nav kefa destê xwe de guvaştibû, temenê wê bi ser sedî ketibû; yek jê jî di nav lepên jîyanê de, di temenê xwe yê navosere de hew di bin wî barê êş û janê de pişta xwe rast kiribû û bêyî ku hayê Xwedê ji xwe çêke, fermana xwe bi destê xwe dabû û çûbû.

Pîra Emşa bi çûyîna xwe re ax bi girî ve kir! 

Evîn Guneş jî toqa stuxwarî û bêkesîyê xist stuyê keça xwe û koç kir!

Ruhê we şad be!

Û...

Serê yên mayî sax be!

nifir

Mêr got,

"Keçê, de ka were vî kîsikî bikişîne serê kîrê min û van şevên zivistanê ku şehwet û arezû tenê kêlîyekê jî terka bedenên me nake, em bê minetî birepînin hev û dilê xwe li hev rehet bikin! Tu dibînî, her dihere dinya ber bi nexweşîyê ve dihere û jixwe êdî bi zorê em di bin barê xwe de li ser nigan diedilin, îja zarokan û sixlet û berpirsîyarîya zarokan jî li ser barê me neke bar û barekî din li berê me giran neke!"

Jin ji ser nivînan rabû, kincên xwe li xwe kirin û ber bi derî ve meşîya. Berî di derî re derkeve, di ser stuyê xwe re fitilî, li mêrê xwe nerî.

Got,

"Xwezî şeva ku tu yê biniqutîyayî malzaroka dêya xwe, wê kêlîyê, bavê te dêya te li ser dev vexista û ji paş ve kîrê xwe têxista quzê wê, lê berî pişta wî bê, kîrê xwe ji quzê wê derxista û ew avika ku tu yê bi xwe jî jê zêde bibûyayî bi ser pişta qûna wê ve bipejiqanda û ew avik hêdî hêdî biherikîya qelîşteka qûna wê; xwezî!"

mêzîn

"Keça qereçî nabe xatûn!" yan jî meriv dikare weha jî bibêje, "Ji qereçîyan xatûn dernakeve!"

Bêguman ev gotin li dijî qereçîyan heqaret e, lê herweha ji bo kesên qedrê qencîyê nizanin wek biwêj tê gotin.

Piştî Kurdistan serbixwe û azad bibe, qereçî dikarin herin serî li dozgerîyê bidin û doza tazmînata manewî li kurdan bikin.

Mixabin, hin kurd hene, meriv wan bi ava zemzem û kewserê pîrozwer bike jî, her hilikîheram in û pak û paqij nabin;

lewra dijmin bi genetîka wan lîstîye û nizanin ji bo wan çi baş e, çi xerab e!

Ji bo kurd ji vê xwelîserî û belengazîyê rizgar bibin, çend xal hewce ne.

Çi ne ew xal:

-Hesasîyeta zimên.

-Xwendin û piştî daqurtandina wê xwendinê, hizra analîtîk.

-Xwenasîn û bi xwenasînê re dostnasîn, dijminnasîn.

-Aqil û mentiq; yek bêyî ya din nabe.

-Mêzîn; lê ji bo mêzîn şaş nebe, zanîna cebîrê-matematîkê. (Kurd nizanin fêde û zirarê bidin ber hev. Ji ber bi genetîka wan lîstine, şevoquzî bûne û kî zirarê dide wan, qedrê wî digirin)

jinwar û mêrwar

Çend roj berê Evdila sparîşek da, lê ez dikim nakim bi xwe re nabînim li ser wê sparîşa wî hûr bibim; ciwamêr mestere jî şandîye ji bo ez li ser wê mestereyê tevnê deynim û bihûnim.

De tişt nabe, jixwe ew mijar di binê tûr de ye û hîç kevn jî nabe; qey rojekê Şeytan ê destê xwe li pişta min bixe û min lê sor bike.

Kêlîyek berê dîsa li ser whatsapê vîdeoyek ji min re şand; rehmetîyê Seîd Gabarî li ser zîhnîyeta terkîgerdûn dipeyivî.

Cîyê wî bihuşt e, lê heger bihuşta ku ew çûbê xwedîyên wê zîhnîyetê jî lê bin, serê rebeno yê li kevirê gorê bikeve û hîn nuh ruh ê ji bedenê koç bike û bibe kazekaza ruh ji ber wan zebanîyan.

Îja JINWAR kuro!

Ji qewla rehmetî, ne azadîya kurdan xema we ye, ne jî azadîya jinan!

Tenê ji we re xulam û xulamok û mirîd hewce ne.

Û jixwe jinên doh ji jinên îroj kurdtir, kurdîtir û azadtir bûn; qet nebe li ser erf û adet û kevneşopî û jîyîna kurdî mezin dibûn, bi firê diketin, hez dikirin, dil digirtin, dibûn xwişk, dibûn jin, dibûn dê, dibûn takekes...

Haa!

Piştî îslam bi haweyekî beradayî li nav kurdan belav bû û kurd bi îdeolojîyên qeşmerane nexweş ketin, genetîka civakê jî xera bû û bi xerakirina genetîka civakê re jî, tevna civakê têk çû; ziman, kultur, kesayet serobinî hev bûn, mixabin!

Ê de baş e.

Me navê gunekî kir JINWAR!

Me navê gundekî jî kir MÊRWAR!

Êêê!

Jîn û jîyan bi mê û nêr dimeşe. Heger em gundekî ji bo jinan ava bikin û hemû jinan li wir bi cî bikin û em gundekî jî ji mêran re ava bikin û hemû mêran jî li wir bi cî bikin, wê çaxê, ew ê çawa li hev zêde bikin?

Li gorî zîhnîyeta we em tê digihêjin di projeyeke werê de jin û mêr ê bi sî û starê hev nekevin!

Bi hev re nejîn, hezkirin û eşq ê jî nebe û heger hezkirin û eşq jî nebin, zewac ê jî nebe!

Lê ji bo serjimarê, gelo hûn li ser pergaleke çawa xebitîne û bi vê pergalê hûn ê nêr û mê çawa li hevdu bibahinînin?

Yaw dar bi xwe jî nêr û mê ne û heger nêr û mê ji hevdu veqetin ne ber didin, ne jî fêkîyan...

Ax ax!

Ya Reb!

De ka rep bike û vê zîhnîyetê bide ber xwe!..

Gotina Dawî

Xeyal, fantezî, utopya xweş in, lê ya hûn dikin ne di xeyalan de hiltê, ne di fantezîyan de hiltê, ne jî di utopyayê de; ya hûn dikin qeşmerî, xwenenasî, xwenezanî û xwelîserî ye.

quzjinge

Ji ber nivîsa min a doh xaltîka Feysê (facebook) heft roj ceza li min birî; heta heft rojan ez ê nikaribim ne tiştekî par ve bikim, ne jî biecibînim û şîroveyan binivîsînim.

Bi qasî ez dizanim tenê kurd min dişopînin û nivîsa min a doh jî bêyî ku ez alîgirîya partîyekê-rêxistinekê bikim û pesnê wan bidim, tenê min dagirkerên kurdan rexne kiribûn û acizîya min ji ber vê zîhnîyetê bû!

Ecêba ecêban ew e ku kîjan kurd dikare ji ber vê nerîn û fikra min xwe aciz bike?

Yan jî çima xwe aciz kiriye û çûye kîrê min kiriye jina xwe yan jî jina birayê xwe!

Yanî min pesnê partî yan jî rêxistinekê bida, min partî yan jî rêxistinek bi tundî rexne bikira, min ê bigota alîyê din ez gilî kirime, loma; 

lê heyran, 

xala ku min ew rexne kirîye, ez dibêjim qey hesasîyeta we hemûyan e; çi dizanim belkî jî şaş im; 

yan jî ew kes bê hesasîyet û bê heysîyet in!

"Kurmê darê ne ji darê be, dar narize!"

Nahlet li wê zîhnîyeta we ya netiştek bê! 

De îja,

hûn di bin dagirkeran re ne!..

Qet nebe dagirker dagirker in û kifş û eşkere ne, lê hûn?

Hûn ji sîya xwe jî ditirsin!

Quzjingeyên heram!

Ka werin em bi hev re ji van bênamûs û bêkesayetan re bibêjin, "Tufîî!"

-Tufîîîîî!

şorbe û nîsk

Îroj ez têgîhaştim di navbera jinan û mêrên faris de tu cudayî tune ye.

Haa!

Berî serê min bi jinan re têkeve belayê, ez meseleyê zelal bikim; 

an jî ji dêvla "zelal"kirinê ez dikarim "ta bi derzîyê ve bikim" jî bibêjim!🤔 

Axir, ha zelal bû, ha ta bi derzîyê ve bû, her du jî diherin li derîyekî disekinin.

Te dît jin ji peyvê hez dikin loma, yan na jin taca serî ne, 

lê ka ew serîyê ku biwêre wê tacê bide serê xwe!..🤪

Erê, min ê çi bigota?

Berî ku li ber min bibe pirêze û serî li min û we bibe tara bêjingê, ez kin lê xim û qut bibirim...

Li Uskudarê ez li minîbusê siwar hatim û minîbusa me ber bi Ataşehîrê ve bi rê ket.

Bi min re sê mêrên faris jî li minîbusê siwar hatin; bêguman ji xêndî wan jî panzdeh bîst rêwîyên din...

Haho!

Jan bi serê van farisan keve û kulî bi ser zimanê wan de bimîze!

Ez dizanim nuha hûn xwe bi xwe dibêjin vî Devlikenî dîsa di ser qûşê ra kir; rastîya vê biwêjê, "kulîyan ziman xwar" bû!

Ê baş e, wa ye hûn dizanin çi çi ye û çi ne çi ye!

Ev bêbavên faris, em ji Uskudarê bi rêketine, heta em gîhaştine Ataşehîrê, tenê kêlîyekê jî bêhna xwe venekirin û nesekinîn!

Vit vit vit û vit!

Min heft xwezî bi pîrekên ser tenûran anî!

Erê bi Xwedê!

De îja dîsa nebêjin ev Devliken jî çi celeb însan e! Him bawerîya wî tune ye, li ku rûdine dibêje ez agnostîk im, him jî pizika serê zimanê wî Xwedê ye!..

Guh nedinê, ev mesele di navbera min û wî de ye û ez û midur delalîyên xwe li hev dikin!

Berê jî min bi caran gotîye, biratîya bi tirk û ereb û farisan re jî, cîrantîya bi tirk û ereb û farisan re jî serê wan bixwe!

Vê sibehê, belkî jî vê nîvrojê bû, axir îroj li ser twitterê ez li twitteke Seyda Ahmed Zekî Okçûoglû rast hatim. 

Twitta wî weha bû:

"Heger tirk û ereb û farisan heta nuha bi kurdan re li ser biratîyekê li hev nekiribin, ji nuha şûn de jî nikarin bi hev re bibin bira! Dev ji biratîyê berdin, cîrantîya bi tirk û ereb û farisan re bi xwe jî rîsk û xetere ye!"

Ji sedî sed ez bi te re me û ez jî wek te dinerim, difikirim, Seyda. 

Biratîya wan jî, cîrantîya wan jî serê wan bixwe.

Heger mimkun bûya, min ê bigota ka werin em bi teklîfekê herin nig misilmanên Bosna Hersekê. Em erdên xwe yên di navbera birayên wan ên misilman de mane bi erdên wan ên wê derê ve biguherin û em herin li şûna wan cîwar bibin, ew jî werin li şûna me cîwar bibin.

Bila her teyr bi refê xwe re bifire!..

Lê ne mimkun e, mixabin!

Xuya ye em azad û serbixwe bibin jî, her tim ev berate yê di bin çengê me de bin û em ê bi bêhna wan a berazî û xenzîrî car caran bêhiş bikevin.

Gotina Dawî

Heger rojekê Kurdistan azad û serbixwe bibe, hewce ye em di navbera xwe û tirk û ereb û farisan de bircan lê bikin, mîna bircên Çînê...

mîdye bîra

Ez îroj westîyame, loma jî ji qûna min nayê ez îşev tiştekî binivîsînim.

Ma jixwe ez ji kê re dinivîsînim! Ez û çend beradayîyên mîna min dixwînin û hew! 

Wekî din ne xema kîrê kesî ye te çi nivîsandîye, di nivîsê de te qala çi kiriye; heger te du sloganên saxlem nenivîsandibin!

"Kurmê şîrî heta pîrî!"

Lê ji min re bûye wek adetekê, her şev heta ez çend gotinan di vê rûpelê de li pey hev rêz nekim, kurmê min naşikê!

Kurm qurm qul kir!

Kurm qurm qul kir!

Kurm qurm qul kir!

De ka sê caran li ser hev û bi lez bibêjin...

Axir, berî ez gotin motinên tewşemewşo nekim, ez herim serşokê destekî li serê xwe bixim û serî biavêjim xewê, rakevim.

Li herêma me "destliserîxistin" di şûna serşuştinê de tê gotin.

Bi min gotineke xweş e û hur bi kurdî ye; hewce ye her kes bi kûrahîya me nizanibe; hin qalib hene, tenê kurd dizanin û jixwe divê tenê kurd bizanibin.

Li ser meseleyê:

"Liberxweketin" Tenê kurdekî xemxwir dikare ji vî qalibî fêhm bike.

Loma,

kurdên bi kurdî mezin dibin û kurdên dû re kurdî nas dikin û bi kurdî xwe mezin hîs dikin, ne yek in.

Heger we fêhm nekir an jî hûn tê negîhaştin bê ez dibêjim çi, fermo, kerem bikin herin ji felsefevan Alî Gurdilî bipirsin, bila ew ji birîna we ya hûn nizanin ji ber çi jan dide re bibe derman an jî dermanekî bibîne.

Haa!

Heger we rêya xwe bi ser mala Seyda Alî Gurdilî xist û we li derîyê wî kir gurmînî, ji kerema xwe re ji bo min vê pirsê jî ji wî bikin:

-Erotîzm felsefe ye yan felsefe bi xwe rengekî erotîzmê ye?

Dilê min heye ez pirseke din jî jê bikim, lê guh nedinê, ka hûn bersiva vê pirsê ji min re bînin, bi xêr kengî rêya min bi Îzmîra xopan ket, rû bi rû ez ê bi xwe jê bipirsim di bin ambîanseke felsefîk de...

Belkî em du qedeh şerab jî bi hev re vexwin; herweha wê kêlîyê heger du xanim jî li nig me bin, ambîans ê piçekî ber bi romantîzm û erotîzmê ve jî here.

Ya bi xêr!

Lê jixwe Îzmîr ji bo min qiblegeha romantîzm û erotîzmê ye!

Ax ax! Karşîyaka, Alsancak, Balçova, Bornova...

Û mîdye, bîra!..

Gotina Dawî

Xewa min hat, ez herim ji xwe re rakevim; belkî bi rêya xewnekê ez herim bibim mêvanê karxezalekê, li Îzmîra xopan!

xwelî li serî

Îroj ez li otobusê siwar hatim; ji Ataşehîrê ber bi Kadikoyê ve diherim.

Piştî otobus bi rê ket bi pênc deqeyan du jin lê siwar bûn; yek jê navosere bû, yek jê jî ciwan.

Û ya navosere nixumandî û sergirtî bû, ya ciwan jî bi kincên bajarî û servekirî bû.

Heta ew her du xanim ji otobusê peya bûn jî, ya nixumandî û sergirtî bi kurdî peyivî, ya bi kincên bajarî û servekirî jî bi tirkî lê vegerand...

Wê kêlîyê min çavê xwe li piçek xwelî gerand!

Gotina Dawî

Ne hûn, kurdî ji ber we fedî dike!

ziman û feraseta we

"Kurdî zimanekî eroktîk e!"

Wextê hûn dibêjin "Kurdî zimanekî erotîk e!" bi hemd bê hemd hûn kurdî di nav sînorên teng de asê dikin.

Kurdî di qaliban de hilnayê, lewra kurdî zimanekî xwezayî ye û xweza jî serbixwe û azad e.

Loma jî,

nebêjin, "Kurdî zimanekî erotîk e!" Kurdî zimanekî xwezayî ye û heger hûn baş bi kurdî bizanibin, hûn ê bibînin kurdî zimanekî erotîk e jî, kurdî zimanekî felsefîk e jî, kurdî zimanekî edebî ye jî, kurdî zimanekî estetîk û hunerî ye jî, kurdî zimanekî romantîk û evînî ye jî.

Lê berî hûn ê qalibekî ji kurdî re bidirûn, hewce ye ewil hûn xwe hînî kurdî bikin, da ku hûn tê bigihêjin bê çi feraseta wî heye...

Vê pêlê ji min re bûye wek adetekê û carinan bêyî ku silavekê bidim, derbasî odeyên twitterê dibim û bi dizî bi qasî neh deh deqeyan ji xwe re li civata wan guhdarî dikim.

Çi qas xav in û ne wek xwe ne.

Li ser meseleyê:

Mijara wan netewperestî ye, lê ziman bi tirkî ye û bi tirkîyeke şikestî li ser netewperestîyê quretîyan dikin;

Ne eyb û ne fedî, 

lê hewce ye meriv ji poz bipirse bê poz çi hîs dike!

Carinan jî mijar netewperwerî ye, lê pirê kesên li ser netewperwerîyê quretîyan dikin, ji bo xebateke kurdî qêmîşî qurişekî xwe jî nakin!

Jixwe hewce nake ez qala kesên li ser sîyasetê dipeyivin, bikim! 

Xwelîseran tu yê bibêjî qey di guhê gê de dijîn!

Erê, ez nikaribim bibêjim hûn naxwînin, ilhez nuha hayê we ji kitêban û xwendina kitêban heye,

Lê...

Heyran, bi tena serê xwe kitêb û xwendina kitêban têra têgihiştinê nake!

Bi haweyekî analîtîk di mejîyê xwe nin, bila mentiq bizê!..

Problema kurdan a herî mezin ew e ku dixwînin naxwînin tiştekî ji xwendina xwe fêhm nakin;

lewra pirê wan ji bo di civatan de tenê bi haweyekî megalomanî quretîyan bikin, dixwînin.

Naxwe nexwînin!..

Gotina Dawî

Bi genetîka kurdan lîstin; kurd ji xêndî xwe bûne her tişt!..

şeraba serxwebûnê

Barbadosên paşverû jî serxwebûna xwe îlan kir û bi navê Barbados dewleteke din a serbixwe li dewletên serbixwe zêde bû.

Qey hayê van ehmeqan ji felsefeya serokê sererd û binerd tune ye!

Hey serkundirên mejîsist!

Ma meriv ji bin desthilatîya dewleteke wek dewleta Brîtanyayê derdikeve?

Serokê sererd û binerd di navbera çar dîwarên ji duwazdeh metrekareyan pêk tê, hewl dide netewperestîyê têk bibe û li ser bingeha ehmeqîzmê sîstemeke postmodern ava bike, lê ev netewperestên paşverû hîn jî radibin enerjîya xwe bi tiştik miştikên demode xerc dikin.

Ka aqil!

Zulfu Lîvanelîyê kemalîst gotîye, "Ji rastgiran hunermend dernakeve; huner karê çepgiran e."

Weleh Zulfu axa, huner huner e û karê hunermendan e, lê...

Erê, lê li Tirkîyeyê,

çi hunermendên çepgir, çi hunermendên rastgir hemû doxa kêrekê, gûyê ser bêrekê ne!

Îroj xwe bi xwe ez fikirîm, di dilê xwe de min got, "Gelo ez merivekî çawa me?"

Dû re jinên ketine jîyana min, yek bi yek min ew anîn ber çavê xwe. 

Ez bişirîm; 

yek dudu ne tê de, ew jî ji bo dilê wan nekeve min û bi min ve neyên girêdan, belkî min ew êşandibin, 

lê wekî din ez dibêjim qey hemû bi qasî min ew jî bextewar hatin û bextewar çûn!..

Heger te jin bextewar kir, tu qenc î!

Lewra,

jin Xweda ye!

Gotina Dawî

Bi hêvîya ew ehmeqîya barbadosîyan mîna vîrusa coronayê di me de jî bigere û em terka felsefe û îdeolojîyên beradayî bikin û bi şeraba serxwebûnê serxweş û azad bibin!

Bijî paşverûtî!

mala şeytano

Bi nasnavê mala şeytano malek heye. Biçûk mezin îmana malîyan di hûr û rêvîyan de ye.

Bi xwarina hûr û rêvîyan li gund deng dane. Hefteyê rojekê ilhez hûr û rêvî li ser tifika wan dikele.

Bi navê Sîno kurtêlxwirek jî heye; ew jî mîna malîyên mala şeytano tu wî di nav hûr û rêvîyan de bikelînî, jê têr nabe; lê mixabin kes tune ye li malê jê re çêke.

Wî jî ji xwe re kirîye adet, çi êvara şîva mala şeytano hûr û rêvî be, mîna kûçikê bêhnê berî sifre bê raxistin bi pênc deqeyan dikeve derî û dibêje, "Êvara we bi xêr!"

Her hefte êvara ku şîv hûr û rêvî be, karê mala şeytano û Sînoyê kurtêlxwir ev e.

Malî êdî ji ber wî acizîyan dikin.

Carekê ji caran dîsa ji bajêr hûr û rêvîyan dikirin, tînin malê, jinên malê dişon, vedişon û didin ser agirê tifikê.

Berî hûr û rêvîyên xwe ji ser tifikê deynin, bêhna hûr û rêvîyan li nav gund belav dibe û wek her car dîsa Sînoyê me yê kurtêlxwir radibe ser xwe, sola xwe dixe pê û ber bi mala şeytano ve xwe diavêje ser teqleyan...

Malî li dora sifreyê rûdinin, hîn dest bi xwarinê nekirine, Sîno beyî ku li derî bixe, derî vedike û dibêje, "Selamuneleykum!"

Malî li hev dinerin, çav didin hev û dest bi nîqaşê dikin.

-Osman, ma min negot berê pezên xwe êm bike, dû re were nanê xwe bixwe!

-Na lo! Ez êm bidim pez û hûn jî bixirpişin ser hûr û rêvîyan! Lawê yadê!

-Hey min tu bi qurbana pez kiro! Pez li wir birçî û li vir tu li kêfa terikê xwe binerî!

-Ma bi serê min ketîyî! Ma ez tenê heme!

-Biçûkê bira kûçikê bira ye!

-Kûçik tu yî!

-Kûçik tu yî!

Yek ji Osmên, yek ji Evdo û li ser sifreyê xwe li hevdu radikişînin. 

Meheme birayê navîn e. Hewl dide wan aş bike lê li Meheme guhdarî nakin. Bi şîlmak û kulmikan li hev dixin. Meheme hewl dide wan ji hev bike, lê ji heq nayê; Sîno jî dihere alîkarîya Meheme û dibe daweta dînan. Her sê bira Sîno dixin nava xwe û bi şîlmaq û kulmik û pihênan dixirpişin ser wî, wî nerm dikin; taqet tê de namîne li ser nigên xwe biedile. 

Xwe ji nav lepên wan xelas dike nake, bêyî ku şekala xwe têxe pê, ber bi derî ve dilezîne û derdikeve derve. 

Di ber xwe de dibe vinevina wî, dibêje, "Ez ne bênamûs lawê bênamûsan bûma ez nediketim navbera we û min hûn ji hev nedikirin!" û bi zikê birçî dikeve kezeba rê, berê xwe dide malê...

Ew roj ev roj e nigê Sîno ji wir qut dibe; hew dihere wir.

Malî dibêjin, "Wey gidî! Xwezî ji zû de me ev tişt kiribûya!"

Gotina Dawî

Heger tirkan bêvila xwe xist nav karê we, hûn jî mîna mala şeytano li wan bikin; lewra tirk kurtêlxwir in û tenê li ser pişta kurdan di nava konforê de dijîn!

telefona min

Çar sal berê Berdan telefonî min kir, got, "Li Kibrisê konsera min heye, ka tu jî nayê? Du rojan ji xwe re nîvtatîlekê bike..."

Min got, "Çima na!.."

Û piştî du rojan li balafirgehê me hevdu dît.

Li salonê em rûniştine, em li benda derîyê dawîn in ku piştî kontrola dawîn em derbasî balafirê bibin.

Civat xweş gerîya...

Tew me dît seeta ku balafir ê bi hewa bikeve hatîye. Bi lez û bez em tev rabûn, lê derîyê hatibû girtin, dîsa venebû; çendî bi rêya personelan em bi pîlot re ketin nav pêwendîyê jî, pîlot destûr neda, em li şûna xwe hiştin û bi hewa ket ber bi Kibrisa xopan ve...

De îja pişta meriv li derî be, di navbera meriv û derî de deh-panzdeh gav hebin û meriv ji balafirê bimîne!..

La hewle wela!

Ez û Berdan û asîstana wî û kuaforê wî man li wê meydanê û me kejika stuyê xwe xwirand.

Axir...

Berdan bi rêya têkilîyan ji me re di balafira ku ew ê piştî sê seetan bifire cî veqetand û piştî bi sê seetan bi haweyekî nîvrotarî em ber bi Kibrisa xopan ve firîyan.

Li balafira Kibrisê bi haweyê VÎP em hatin pêşwazîkirin; di destên van jinên mîna perîyan de gul û kulîlk û çîçek, em bi tirimbêlên luks birin hotelê.

Şûr simbêlê me nedibirî!

Piştî em li odeyên xwe hatin bicîkirin, ji bo şîvê em daketin jêr; li restorantê ji bo me sifreyeke xweş amade kiribûn.

Çend cureyên masîyan, karides, mîdye, kamar, ehtepot û hin cureyên mezeyan...

Bêguman û araq...

Min hemû tahm kirin, tenê min destê xwe bi ehtepotê nekir.

Berdan di bin simbêlan de kenîya û çavek da min, got, "Devliken, çima tu li tahma ehtepotê nanerî? Ji piştê re pir baş e." û kenîya.

Min jî destê xwe dirêjî perçeyeke ehtepot kir û min ew perçe avêt devê xwe.

Û min cût û cût û cût, lê dikim nakim nikarim daqurtînim.

Axir bi zorê be jî min daqurtand, lê ne ji bo pişt miştê haa! Jixwe yên min nas dikin, dizanin problema min a piştê tune ye.😉

Me zikê xwe da ber, têr xwar nexwar, em rabûn ser xwe.

"Bi ku de?"

Berdan got, "Hevalan şandîye pey me, tirimbêl li derve li benda me sekinîne, em ê derbasî casînoyê bibin.

Îja casîno, kuro!

Ew "C"ya li pêşîya cazînoyê "K" tê xwendin. Lê bi kin û kurmancî hûn dikarin jê re bibêjin qumarxane jî...

Em ji hotelê derketin, çûn li tirimbêlên xwe siwar hatin û me berê xwe da casînoyê yanî qumarxaneyê...

Casîno jî casîno bû yanî!

Piştî min ew ambiyans û atmosfer dît, ez tê gihaştim bê lawên baban çima mal û milk û serweta xwe li ser dikin.

Bi rastî jî serî li meriv gêj dibe.😳

Em derbasî maseyekê bûn; lê ji me wê de heta çav çav didît, zirholek û li wê zirholê bi sedan jin û mêr, serî di ber serî de bi qûmarê dilîstin.

Piştî du-sê deqeyan mazûvanên me jî hatin. Çendî listina qumarê teklîf kirin jî, Berdan qebûl nekir. Got, "Na em ji rê hatine, em ê qedehek araqa we vexwin û derbasî hotelê bibin."

Wî zemanî ez jî hîn derbasî telefonên androîd anku yên biaqil nebûme; telefoneke min a kevn heye; ew ên tenê meriv dide ber guhê xwe û dipeyive.

Min jî telefona xwe ji bêrîka xwe derxist û danî ser maseyê.

Weleh heyran ez kesekî bê kompleks im û ji tiştik miştikên werê fedî nakim; jixwe çima însan fedî dikin, ez wê jî tê nagihêjim.

Hew min dît Berdan devê xwe xist guhê min, got, "Kuro, wê telefonê ji ser maseyê rake û têxe bêrîka xwe, te em hetikandin!"

Min got, "Weleh berxê min, tu dihetikî nahetîkî nizanim, lê ne xema gunê min e; malê min ev e û ji ber malê xwe fedî nakim. Nayê hesabê te, ji min re telefoneke wek a xwe bikire û qedîya."

Got, "Law, rahêje wê telefonê, têxe bêrîka xwe, soz ku em vegerîyan Stenbolê, ez ê yekê ji te re bikirim."

Min hêdîka destê xwe dirêjî telefonka xwe kir, ew xist bêrîka xwe û ez di bin simbêlan de kenîyam.

Weleh Berdan ciwamêr derket. Em çawa vegerîyan Stenbolê, di hundirê hefteyekê de telefoneke wek qîzekê ji min re kirî û wek dîyarî da min.

Axir, ji qewla yên berê, gel zeman, gît zeman telefona min kevn bû.

Du hefte berê Berdan şand pey min, ez çûm malê cem wî; li ser hin projeyan em bi hev şêwirîn.

Civat gerîya, me xwar, vexwar û ji nişka ve zirînî, bibore zingînî bi telefona min ket.

Min destê xwe avêt telefona xwe, ez wê ji bêrîka xwe derxim, hew min dît şarja wê xelas bûye.

Min got, "Berdan, weleh êdî ev telefon jî zira wê hatîye; wextê wê yê guhertine nehat?"

Ewil Berdan li ber neket; min berdewam kir, "Min got ma nayê bîra te herî dawîn çar sal berê te ev telefon ji min re kirîbû? Ji bo xwe tu ji şeş mehan carekê telefona xwe diguherî, qet nebe ji çar salan carekê jî ya min biguhere."

Kenîya û got, "Temam, li ser çavan!"

Ciwamêr wek her car dîsa soza xwe anî cî û telefoneke Iphone ji min re şand.

Ez jî rabûm, li ser whatsapê min jê re peyamek spasîyê şand:

"Wey Xweda te ji ser serê surgucîyan kêm neke! Wey Reb her tim pişta te xurt, terikê te rep bike!"

Piştî peyam xwend, bersiv nivîsand:

"Min bizanîbûya tu yê van duayan bikî, min ê ji xêndî telefonê komputerek jî ji te re bişanda, cinetîyo!"

🤪🤪🤪

wekhevî

Evdilqeher ket hundir, çi bibîne baş e! Melkis di destê Xeto de ye, hundir dimale.

Jina wî Xanê jî li ber televîzyonê rûniştîye, li nûçeyan guhdarî dike.

Evdilqeher di cî de sekinî, li birakê xwe nerî, got:

-Xeto, qawet be ji te re!

Bi dengê Evdilqeher re, Xanê di ser stuyê xwe re fitilî, li hêla Evdilqeher nerî; destê xwe bi haweyekî hişyarîyê bide da ber devê xwe û got:

-Huşş! Dîsa tecrîd danîne ser Serok! Ka deng mekin bê çi heye çi tune ye?

Xeto teva melkisa destê xwe ber bi Evdilqeher ve meşîya. Bi hev re derbasî hêwanê bûn. 

Evdilqeher qutîya xwe ji bêrîka xwe derxist, cixareyek ji xwe re, yek ji Xeto re pêça û dîsa qutîya xwe girt û xist bêrîka xwe.

Xeto him cixareya wî vêxist, him a xwe.

Piştî Evdilqeher ji cixareya xwe hilmek kişand, li Xeto nerî, got:

-Ev çi hal e, Xeto? Tu mêrê bi sed mêrî bûyî!

Xeto serê xwe hejand, got:

-Xwedê ji hevalan ne razî be! Bi vê wekhevîyê nîyhan ca me! Em bûn wek hevîr, hevîr! Jin kirin mêr, mêr jî kirin jin.

Evdilqeher got:

-Wê çaxê wî qurmê simbêlan jî jêke û bibe bide Xanê, bila bi ser pişta lêva xwe ve bizeliqîne; heq heqê wê ye.

Xeto serê xwe bera ber xwe da, got:

-Hewce nake; jixwe êdî hew berzika xwe jê dike; pirça li ser pişta quzê wê, ji simbêlên min û te gurtir e!

ker û zinê

Ji rojan înî ye; xutbe ye.

Mele ji cimhetê re li ser zinê weazan dide.

Sîno jî li pêşîya cimhetê li ser çongan rûniştîye, bi baldarî li Mele guhdarî dike.

Mele got:

-Ha we zinê kiriye, ha we agir bera mala Xwedê daye, eynî ye. Nahletekê li Şeytên bînin û ji zinê û zinêkarîyê dûr bisekinin!

Peyva Mele xelas bû nebû, Sîno xwe negirt, got:

-Ma nîyhandina bi keran re jî dikeve zinê, xalê Mele?

Mele wek hîç tişt nebûbe, xwe neêşand, got:

-Naa! Ker di keran ne, nakeve zinê!

rojev mojev

Vê sibehê şîyar bûm nebûm, ez hatim li ber nûçeyan rûniştim; jixwe vê pêla dawîn karê min ev e.

Lê berî ez li ser youtubeyê nûçegerînekê bikim, ez derbasî mitbexê bûm;

taştêya min hêkeke qelandî, piçek penêr û jixwe bê çayê nabe.

Her roj li ser Tirkîyeyê fatîheyan dixwînin, lê Reîs hesabê kesî nake; ciwamêr li kêfa terikê xwe dinere.

Tirkîye kiriye zirtimarxaneyek, lê kî dîn e, kî biaqil e, ne belî ye.

Lê ji mêj de ye ez tiştekî meraq dikim, penaberên di navbera Belarûs û Polonyayê de asê mane; bi taybetî jî yên ji başûrê Kurdistanê çûne.

Ez kurdên rojhilat fêhm dikim!

Ez kurdên rojava û bakur jî fêhm dikim, lê derdê kurdên başûr çi ye?

Ji ber kê, ji ber çi direvin?

Hewce ye rojnamevanên xwedan vîzyon vê meseleyê ji me re zelal bike.

Gotina Dawî

Mesele kûr e, dahwe giran e!

kîrê reîs

Reîs telefonî min kir, got:

-Devlikenê dev li girî, me xwe avêt bextê te!

Min got:

-Xêr e, çi qewimîye?

Got:

-Qûna dolaran rabûye, em dikin nakin danakeve!

Min got:

-Êê!

Got:

-Ê ê... Heger tu bibêjî erê, em dixwazin sûretê te li ser dolaran bixin.

Min got:

-Çi eleqe?

Got:

-Kes bi qasî kurdan ji dolaran hez nake û li Tirkîyeyê jî erê xwe kifş nakin lê em dizanin serjimara wan ji serjimara tirkan bêtir e.

Min got:

-Yaw Reîs, dev ji çîrok û çîrçîrok û çîvanokan berde, çi eleqeya sûretê min bi rabûn û daketina dolaran heye?

Got:

-Bi Xwedê heger tirkan bi kurdî bizanîbûya, nedihiştin roj li te hilê, lê şens û siûda te heye, bi kurdî nizanin û wan fikir û xeyal û fantezîyên te yên di nav nivîsên te de veşartî ne, naxwînin; jixwe ji sedî heyştê kurd jî bi çavê dijminatî li te dinerin, lewra aciz in, aciz in ji ber ku tu xwelîyê buha dikî û ew jî heta xwelîyê li serê xwe nekin, sebra wan nayê, xwe baş û rehet û bi huzûr hîs nakin.

Min got:

-Hîn jî ez baş li ber neketime bê çima tu dixwazî sûretê min li ser dolaran bixî!

Got:

-Bibore, lê hey kundir! 

Wextê wî ji min re got kundir, bi qudra Xwedê wê kêlîyê min jî li Hisênkê Omerî guhdarî dikir:

"Kundiro weyla kundiro

Kundirê avya bi tenê

Av dabû bi ava vergerê

Şaxê kundir çû Edenê

Dengê kundir çû Yemenê

Wawey lê kundirê mîranê"

Min got:

-Reîs! Ez te şermezar û qûna Dewlet Bahçelî jî dax dikim! Ji zilaman re nebêje kundir! Yan na, ez ê jî ji te re bibêjim "Cebeş!"

Axir, lêborîna xwe xwest û got:

-Kurdên li ser dolaran çav li wî mirûzê te bikevin, ew ê dev ji kirîna dolaran berdin. Û heger kurd jî hew dolaran bikirin, dolar hew radibe, ew ê dakevin!

Min got:

-Dolar dakevin jî, kîrê te danakeve, ew ê her rep be, ya Reîs!

Di bin simbêlan de kenîya, got:

-Huşş! Deng meke! Heger tu li kemalîstan sist bikî, ew ê li te rep bikin!

Gotina Dawî

Xweda li dijminê min jî sist neke!

Reb her rep e!..

şeva futbolê

Dîsa bû êvar û bi ser efendîyê xwe de kûr û dûr ketim nav fikir û mitalan; biponije û biponije...

Rewşa Tirkîyeyê giran e, Reîs ahd kiriye heta wê tarûmar neke, nasekine; de Xweda kêmanîya te nede û aqubet li serê reîsên me be jî. 

Bi hêvîya rojek berî rojekê ew jî wek Reîsê xelkê bibin reîs û reîstîya xwe bi cî bînin.

Nakeve serê min, lê ya bi xêr!

Axir, ez îşev zêde tiştekî nenivîsînim, jixwe wextê ji dilê meriv nehat, hewce ye meriv zorê nedê û tiştên bi zorê jî bê tahm e;

mîna nîyhandina bê şehwet û arezû.

Ez rabim ji xwe re qedeheke vîskî dagirim, herim şûna qûna xwe xweş bikim; 

îşev şeva futbolê ye; 

piştî deh deqeyekê din maça Manchester City û PSG dest pê dike.

Neymar û jixwe êdî Messî jî heye.

De destê Şeytên li pişta we be!

Bijî PSG!

hema werê

Heger Tirkîye vê carê jî ji vê krîzê xelas bibe, Xweda û Şeytan bibin destbirak jî êdî hew tiştek bi Tirkîyeyê tê!!!

Û bila kurd jî li mala xwe rûnin û ji xwe re bi tirkî bifîkînin.

Dolar û Euro bi Hisên (Usain) Bolt re ketine qayîşê û bi çargavî dibezin!..

Li ber beza Dolar û Euro çîpên Hisên Bolt diricifin û li hev digerin.

Milet dev ji gûyê xwe berdaye, ketîye pey gûyê Bojî.

Hey xwelîserino!

Belkî haya we ji we tune ye, lê hûn bi xwe bûne gûyê Bojî, di çavê Reîs de!..

Ha! Berî ji bîr bikim, wek her car dîsa Selo Başqan jî ji vî gûyî anku ji meseleya Bojî nemaye.

"Kî xal e tu heval î!"

Wer xuya ye piştî demeke din Selo Başqan ê bi kitêbeke mîzahî jî ji xwendevanên tirk re bibêje, "Roj baş!"

Li ser twitterê digerim, ji ber rewşa dewlet tê de ye, kurdkokenlî ji tirkan bêtir li ber dewletê dikevin.

Ê jixwe li ser vê axê, di bin sîya vê alaya bi xwînê sor bûye de netewperwerî zirderewek e; her kes li pey berjewendîyên xwe ye, çi tirk çi kurd.

Rast derew, li ser bextê çapemenîya tirkan be, dibêjin Barcelona li pey Mesût Ozîl e û dixwaze Mesût transfer bike.

Heger rast be ev nûçe, ez ê dev ji Barcelonayê berdim, bibim alîgirekî Real Madrîdê; û jixwe Madrîd jî bi guhê meriv wek Mardîn tê; Real Mardîn!

Tanjû Çolakê futbolîst di bernameyekê de li ser pirsa pêşkêşvanê bernameyê, dibêje, "Ez ji ber pirbûna bîyanîyan aciz im. Ez hez nakim li vir bîyanî pir bibin. Em xwe bi xwe besî xwe ne. Hewce ye em xwe him bikin xwemalî, him jî netewî!"

Piştî van gotinên wî yên netewperwerî jê difûre, pêşkêşvan dibêje, "Çavê te ronî be, wa ye tu dikî bibî kalik!"

Li ser vê pîrozbayîyê Tanjûyê netewperwer di bin simbêlan de dikene û dibêje, "Erê weleh, sibê em ê herin Amerîkayê, bi îzn û destûra Xwedê sibê ez ê bibim kalik!"

De îja kes ji van netewfiroşên tucar re nabêje, "Tir li ku das li ku!"

Kewaşe ji qewmê kewaşeyan ji hêlekê ve bi quretî û megalomanîyê pesnê netew û netewperîyê dide û qala xwemalîbûn û milîbûnê dike, ji hêlekê ve jî qîza xwe-bûka xwe ji bo zarok û nevîyên wan bi haweyekî xwemalî di nav xwelîyê de newelidin, wan dişînin nav bîyanîyan.

 

hema wilo

Helbestvanî jî barekî giran e ha; tew ku li derdora te yên mê pir bin, nivîsandina helbestan rîskeke mezin e; ilhez jî helbestên evînî!..

Te ev helbest li ser kê nivîsand?

Te ev helbest li ser min nivîsand?

Çi ket bîra te te ev helbest nivîsand?

Û nizanim çi û nizanim nizanim ne çi!..

Hela hela!

Yaw ma mestereya helbestekê ilhêz hewce ye rast qewimîbe?

Belkî wextê li derve ez dimeşim, pinpinîkek li dora serê min dihere û tê, difire û bala min dikişîne ser xwe; ez jî li wê firîna wê ya nazenîn û kubar dihilkumim û ew hezar û yek rengên li ser baskên wê barkirî berê min dide xeyalan û fantezî diwelidin, hêdî hêdî, yek bi yek bi haweyekî romantîk!..

Îja te li ser min nivîsand?

Te li ser kê nivîsand?

Çi ket bîra te... 

Û nizanim çi û nizanim ne çi!

Quzilqurt ket bîra min û ew quzilqurt li ber çavên min bû zirquzek û min ev helbest li ser nivîsand.

La hewle wela!

Redaktorê min Îkoyê serhedî awiran di min de difirîne û bi haweyekî serhedkî mirûzê xwe tirşotalî dike, dibêje, Devliken, xuya ye tu 'berê û berî' tevlihev dikî.

Ez kenîyam, lê wek wî min jî mirûzê xwe tirşotahlî nekir; min got, "Xortê serhedî! Îkoyê ji Îkram zaye! Ne ku ez tevlihev dikim, ez bi klavyeya kurdî dinivîsînim û "î-ê" di bin çengê hev de xwe li hev diboqînin, loma carinan bi şaşî tilîya min dihere wan li bin guhê hev dixe; î dibe ê, ê jî dibe î"

Got, "Himm, bibore, Devliken!"

Min got, "Ez te şermezar û qûna te jî dax dikim!" lê ne ji wî re, xwe bi xwe, di ber xwe de anku di dilê xwe de min got.

Dost û hevalbenda kurdan xatûna kubar, nazenîn û xwedan ûjdan Danielle Miterran 22ê Berfanbara 2011an wek îroj serî danî û mir.

Wek rehmetîya Miterrandê me pir dost û hevalên baş ên rojavayî ji xwe û doza xwe re kirin heval û hevalbend û hevrê, lê mixabin, ji ber rişma kurdan di destê zîhnîyeteke teres de bû, me ew vîzyona wan nexist bin xizmeta berjewendîyên kurdîtîyê; heger zîhnîyet pak û paqij bûya, bi lobîyeke xurt meriv dikarîbû ew zanîn û vîzyon veguherta xizmeteke netewî.

êvareke şemîyê

Rojên şemî û yekşeman ez bi xwe re nabînim binivîsînim.

Ji futbolê hez dikim; çendî berê min bi xwe jî dilîst, îroj hew ji qûna min tê û tenê bi temaşekirinê kurmê xwe dişikînim.

Ji lîgan jî kêfa min ji lîga premierê re tê û ji tîmên vê lîgê jî ji Liverpoolê re...

Lê wek kurdekî xîretkêş ez alîgirekî yeman ê Barcelonayê me; erê îroj rewşa wê ne pir xweş be jî, ez bawer im bi hatina Xavî serketin nezîk e.

Rojekê pismamê kalikê min, di esasê xwe de ew jî kalikê min tê hesêb; erê kalikekî min rojekê ji bo asûkan berê xwe dide bajêr. (Yên berê ji Mêrdînê re digotin bajêr)

Wê rojê jî futbol heye; ka bê Mêrdîn bi kê re dilîze...

Kalikê min li serê sûkê li komekê rast tê, xort û navosere û yextîyar tevlihev bi çepik û bi qîrîn ber bi wî ve tên. Rebeno şaş û metel devê wî dihere li paş guhên wî disekine. Di ber xwe de dibêje herhal li bajêr bûyereke mezin qewimîye; li hev dibihurin.

Çend gavekî din dihere nare, li komeke din rast tê; ew jî wek koma din bi heman çepik û qarewarê ber bi wî ve tê. 

Ziravê wî diqete. 

Dîsa di ber xwe de dibêje, "Hela hela! Çi qewimîye gelo! Hema bi silametî ez vegerîyama!" 

Tam serê xwe bilind dike, li yekî wek xwe kal rast tê; ew jî endamê wê komê ye û ew jî bi yên din re li çepikan dixe û dike qarewar.

Kalikê min xwe li wî digire û dihere, li pêşîya wî disekine, dibêje, "Birayo law! Hela ji kerema xwe re ka bibêje, çi qewimîye. Ji tirsa ziravê min qetîya!.."

Kalo dibêje, "Tip heye Hecî, tip tip!"

Kalikê min dibêje, "Wey nahlet li we û tipa we bê! Me got hela bê dijmin girt ser bajêr, bê çi qewimî!"

Çend gavekî ji wan dûr dikeve nakeve, di ber xwe de dibêje, "Min di nav mejîyê serê we de mîsto!"

Vê berêvarê li ser ekrana CNN Turkê ez li bernameya Cuneyt Ozdemîr rast hatim; Cuneyt Ozdemîrê sosyal faşîst bi cîgirê wezîrê derve yê Amerîkayê yê berê re dipeyivî. 

Bi mirûzekî tirş got, "Amerîka hewl dide di şûna Tirkîyeyê de, ji xwe re li Rojava hêzeke alternatîf ava bike.

Anku...

Bi gotineke din, 

ji tirsa bûye vitevita qûna wan û êdî ew bi xwe jî dizanin li ber bêvila wan Ruhstîn anku Kurdistan dizê.

Heger hûn xwe nekin însan, jixwe wer xuya ye fikreke we ya weha tune ye, wê çaxê dora we yê bi însanan bê lêkirin û hûn ê îzole bibin ji însanetîyê!..

Gotina Dawî

Ma nizanim ez çi bibêjim çi nebêjim! Hema bi kin û kurmancî Xwedê ji Xwedê ne razî be û hew!

Heger em ji tirkan ne xerabtir bûna, îroj ne tirk, em ê li ser serê tirkan serdest û desthilat bûna!

Îja heyran, qey em heq nakin, jixwe ji bo em heq bikin, hewce ye em xwe ji teqlîda wan xelas bikin û bibin xwe!

Mimkun e?

Erê, heger ev zîhnîyeta rezîl biqeşte, biqelihe, biceheme, bimire!

em û ew

Misir

Sal 1957, radyoya Qahîreyê dest bi weşana kurdî dike.

Reîscumhûrê Misrê Cemal Abdul Nasir e.

Konsolosê tirk wê şevê heta destê sibehê xew nakeve çavan; mîna gêrîk li ser canê wî bigerin, xwe bi vir de û wê de dizîvirîne...

Serê sibehê radibe ser xwe, xwe hazir dike û bêyî taştê bixwe berî dide qesra Reîsîcumhûr.

Reîsîcumhûr Cemal Abdul Nasir bi qastî bi qasî seetekê wî li ber derî disekinîne.

Piştî derbasî huzûra Reîsîcumhûr dibe, dest bi gilî û gazinan dike.

Reîsîcumhûr di bin simbêlan de dikene û lê guhdarî dike. 

Piştî gilî û gazinên wî bi dawî dibin, Reîsîcumhûr bi tinazî dibêje:

"Çima hûn xwe ji radyoya kurdî aciz dikin, ez difikirim nafikirim, ber bi aqilê min ve nare; nizanim ji bo çi ye ev acizîya we; lewra li gorî te û serekên dewleta te ji min re gotîye li Tirkîyeyê kurd tune ne; ew tirkên çîyayî ne. Ê madem li gorî fikir û nerîna we mesele ev e, wê çaxê tu problem tune ye, ma ne?"

Û bi destê xwe derî rê dayîyê, gotîye, "De here, bimîne di xweşîyê de!.."

Wextê meriv ehmeq be û bi ser de jî ker û nezan be, para meriv tenê rezîlî û hetiketî ye.

Hunermendê ereb Omar Suleyman hat girtin, lê hat berdan jî.

Sedem:

Carinan di nav kurdan de xuya dibe û carinan jî stranên kurdî distirê.

Heqê navê gû ji nû ve bê nirxandin û di ferhengê de ji dêvla gû tirk bê nivîsandin.

Dizîya ji dizîyê!

Îja ev çawa ye?

Êê!

Pêşîyan belasebeb negotîye, "Meriv ker û golikan li cem hev girê bide, ji hev dielimin tir û fisan."

Meseleya me jî eynî ev e, mixabin.

Bi rojan lome û gazin, lome û gazin, lê axir tavê da qûnê û her tişt kifş bû.

Nuha xwe bi xwe hûn dibêjin ev xwedêjênerazî qala çi dike!

Weleh Xweda ji min ne razî ye, yan ez ji Xweda ne razî me, ev mjara gotûbêj û nîqaşeke din e, lê hêdî hêdî ez vegerim ser meseleya xwe ya her ku dihere kezebê li we reş dike û dihêle min li ber çavê we reş bike.

Wek hûn dizanin çend roj berê wêneyek û wênesazek ket rojeva me.

Xwedêgiravî wênesazekî tirk berhemeke wênesazê me teqlîd kiriye, dizîye û dewleta vî ciwamêrê tirk jî ev berhem hêjayî xelatê dîtiye.

Du sê rojan bi kevir û gomeyan, bi lome û gazinan tiştek ji vî xwedêjêstendê tirk re nehiştin û wênesazê me (Hakan Yaşar) jî kirin qehremanê netewî; tenê ez neçûm pêşangeha wî û pê re wêne negirt.

Dû re...

Çi bû hûn dizanin?

Wêneyê ku bi rojan di rojevê de nîqaş û pevçûn li ser qewimîn, ne yê wênesazê tirk derket, ne jî yê wênesazê kurd derket; wêne di eslê xwe de fotografek e û ev fotograf ji alî wênesazê fransî Pierre Gonnord ve hatîye girtin. 

Yanî diz ji diz aciz e, xwedîyê mal ji her duyan.

Piştî sed salên din ev gotin ê jî bibe yek ji gotinên pêşîyan...

Were em li hev helal bikin, lê berî wê, ka kerem bikin em vê çîrokê bînin bîra xwe-hev:

Rojekê marek bi zarokekî ve dide.

Bavê zarok dide pey mar, berî mar xwe rade qulê, radihêje kevirekî û kevir diavêjê, lê kevir ne li serê mar, dihere li terîya mar dikeve; terîyê jê dike. 

Bavê zarok li devê qulê rûdine û hewl dide bi bergerînê mar bixapîne; dibêje, "Birayê mar, ka were ji qulê derkeve, em li hev bên!"

Mar ne xeşim û kawik e, dibêje, "Na birayo, na. Em nikarin li hev bên. Heta êşa kezebê bi te re be û birîna terîyê bi min re be, em ê nikaribin li hev bên!.."

Îja heyran!

Heta ji axa me û ji lepên we xwîna me bifûre, em ê nikaribin li we helal bikin.

Gotina Dawî

Xweda bike em nebin cîran jî...

hebûna wan dizî ye

Çîroka Asenayê jî ji zirderewekê pêk tê.

Ne tenê ew, heta mîtolojîya wan jî derew e û hebûna tirkan li ser dizîyê ava bûye.

Li gorî mîtolojîya Romayê, berî nuha bi 2774 salan, bi gotineke din, berî zayînê anku berî çêbûna Îsa di 753an de, bi navên Remûs û Romûlûs du xwehên hevalcêwî li ber çemekî bera didin. 

Dêlegurek li van her du xwehan rast tê, wan ji çem derdixe û dibe di şikeftekê de xwedî dike. 

Piştî bi salan ev xwehên hevalcêwî mezin dibin û bajarê Romayê ava dikin.

Û jixwe belkî bala we jî kişandibe, di wêneyê li ser armaya tîma Romayê ya futbolê de kifş e; di wêne de dêlegurek keçên hevalcêwî şîr dide.

Kî xal e, Selo başqan heval e!

Wê rojê Kemal Kiliçdaroglûyê kurdkokenlî daxuyanîyek da çapemenîyê, got, "Werin em li hev helal bikin!"

Piştî vê daxuyanîyê, Selo başqanê ku hewl dide kurdan mîna Kiliçdaroglû bi ber bayê asîmilasyonê bixe û wan jî mîna Kiliçdaroglû bike kurdkokenlî jî pî da xalê xwe Kemal û ew jî ket vê govendê.

Bûk ew, zava ew, berbû ew, daholvan û zirnevan ew...

De li hevdu helal bikin!

Lê...

Em kurd ê li we helal nekin.

Tu û xalanên xwe li hev helal bikin, lê vê bizanibe,

ne dê û bavên bi dehhezaran keç û lawên kurd ê li we helal bikin,

ne dê û bav û jin û zarokên kurdên bi haweyekî veşartî bi destê dewletê hatin kuştin (faîlî-dewlet) ê li we helal bikin,

ne xwedîyên wan pênchezar gundên şewitî yê li we helal bikin, ne dê û bavên zarokên wan di êşkencexaneyan de bûn nîvînsan ê li we helal bikin,

ne jî kurdên ji mecbûrî li metropol û bajarên Tirkîyeyê belav bûn û di nav wê xizanî, belengazî û hêsîrîyê de roj bi roj ji xwe, ji zimanê xwe, ji kultura xwe, ji jîyîna xwe dûr ketin, li we helal dikin.

Îja heyran!

Hûn tirk û kurdkokenlî dikarin li hevdu helal bikin!

Gotina Dawî

Hema bi silametî em ji van bêeslan biqetîyana, dû re ew qir dibûn, pir dibûn, ne xem bû.

tirs merga rovî ye

Wezîrê Parastinê yê Tirkîyeyê Hulûsî Akar di civîna xwe ya meclîsê de gotîye,”Ne li Tirkîyeyê, ne jî li derveyî Tirkîyeyê bi navê Kurdistanê derek tune ye.”

Ê weleh Hulûsî beg, heger tu berê xwe didî me û ji me bakurîyên belengaz re dibêjî, erê weleh xebera te ye. Hal hazir li bakurê welêt, dev ji Kurdistanê berde, hindik maye kurd û kurdî nemînin, lê em bakurîyên belengaz nikarin li ser navê başûrê welêt ku îroj nîvdewletek e bipeyivin an jî tiştekî bibêjin.

Wa ye dengê te dihere serek û sekreter û rêberên Kurdistanê. Bi navê Kurdistanê derek an deverek heye tune ye, hewce ye ew bersiva te bidin; lê lo lawo heger wan jî mîna me bakurîyên reben û belengaz xwe li rebenî û belengazîyê danîn û du gotin ji te re nekirin, wê çaxê heqê me li te tune ye û ji vir heta esmanê heftan tu heq û mafdar î.

Ez pir meraq dikim!

Li ser meseleyê,

anuha piştî vê gotina Hulûsî Akar, ji malbata barzanîyan an jî ji malbata talabanîyan ciwamêrek an jî ciwanikek rabe destê xwe li sînga xwe bixe û ji Hulûsî re bibêje, "Hoo Hulûsî Akarê cewregurê Asenayê, ez kurd im, zimanê min kurdî ye û navê welatê min jî Kurdistan e. Û nigê te digihêje ku, here deyne wir..." 

Pirs:

1- Hulûs ê çi bike?

2- Dewleta Hulûs ê çi bike?

3- Tirsa we ji çi ye?

4- Heta kengî hûn ê ji van heqaretên rêveberên dewleta Tirkîyeyê re guhên xwe bigirin?

5- Hûn ê kengî bibin kurd?

Gotina Dawî

Tirs merga rovî ye!

.

ka aqil

Doh 15ê Mijdarê bû.

83 sal berê, di 15ê Mijdarê de Seyid Rizayê Kal û hevrêyên xwe di ber namûs û xîret û axa xwe de serî danî; 

herweha di 15ê Mijdara îsal de jî anku doh jî Osman Ocalan serî danî, 

lê Osmên ew serî di ber çi de danî, 83 salên din di nav rêpelên dîrokê de ew ê bê nivîsandin û cî bigire.

Osmanê Kal, an Osmanê kal!

Ka aqil!

Şaredarîya Keçîorena Enqereyê konsera Mem Ararat betal kiriye.

Li kurd û kurdî pîroz be!

Sedem, bêtehamulîya kurdî ye; ne bêtehamulîya stranên kurdî ha, kurdî bi xwe ye.

De îja hin quzjinge radibin, dibêjin, "Zimanê muzîkê tune ye; muzîk gerdûnî ye."

Ji qewla me qoserîyan, we quzê wê xwaro! Îja gerdûnî!..

Tirk û gerdûn?

Qesr û kulek?

Tahjî û maqûlî?

Ereb û paqijî?

Û gelek tiştên din bi vî haweyî!..

Jixwe heger zimanê muzîkê hebûya, ew ê muzîkê ji tirkan re bigota ji kerema xwe re hûn çi gûyî dixwin bixwin, lê bêvila xwe nexin nav karê min û ji min dûr bisekinin!

Îja heyran, sûc ne sûcê keçîyan û keçîorenîyan e, heger piçika mejî di serê Mem Ararat de hebûya, nediçû ji bizin û keçî û keçîorenîyan re nedistira!

Ka aqil!

Kemal Kiliçdaroglû ji raya giştî re got werin em heqê xwe li hev helal bikin û xetekê li ser doh bixin, bi hev re em li sibê binerin.

Sibê!

Tew hîn sibê jî heye!

Kemalê kal bêyî ku kalikê xwe Kemo bi bîr bîne û qala guneh û qebhetên wî bike, di ser re gav kir û ji dema Ismet paşa dest pê kir û heta îroj hat.

Çend gotinên sloganîk!..

Na Kemalê kal, na!

Ji bo heqhelalkirinê hewce ye tu ji kalikê xwe Kemo dest pê bikî, heger na, helal û heram ji hevdu nayên şuştin; ji ber ku,

gunêhên kalikê te Kemo ji Tirkîyeya piştî mirina wî jî mezintir e!

Ka aqil!

Bi kamyonek quran belasebeb hûn nan diçînin şorbeyê.

Heger Rêzdar Ruhstîn dosyaya Erdogan a xêr û gunehan nexe bin çengê xwe û berê xwe nede qesra wî, ne muxalefet, ne jî ev miletê mîna pez dikarin wî ji ser text deynin!..

Ciwamêr hesabê kesî nake, dewlet ji xwe re kiriye sîrk û ji jor de ji xwe re li milet dinere û qerf û tinazên xwe bi milet dike.

Ez pir şad û bextewar im bi seroktîya Erdogan. Bi saya serê Erdogan ez careke din tê gîhaştim bê tirk çi qeşmer, nezan, ehmeq û pez in.

Bi saya serê Erdogan ez li vêya jî hilkumîm; heger îroj dewleteke me tune ye, ev jî xwelîserîya serek û rêveberên me ye!

Ka aqil!

Gotina Dawî

Xwe ji Erdogan aciz nekin; bi saya serê Erdogan me fêhm kir heger em bixwazin ev tirk ne barê me ne, lê hewce ye em jî xwe nas bikin û hay ji xwe hebin.

De îja,

ji qewla me dêrikîyan, 

ka aqil!

Osmên jî çû

Osmên jî çû!

"Osmano lo Osmano!

Osmano lo Osmano!"

De îja bila Keremo here li hemû kafeyên Şirînevlerê rûne û helbesta "Osman" bixwîne.

Lê piştî vê çûyîna kambax a bê xatir, bila carê çend çipik hêsir jî bi xwe re bigerîne...

"Osmannnn!"

Ez ê bibêjim rehma Xwedê lê be, lê di saxîya xwe de bi sî û starê rehmê neketîye, loma jî ji wî re rehm mehm ne hewce ye.

Tew ez ê qala dojeh û bihuştê nekim;

lewra di saxîya xwe de bihuşt li gelek keç û lawan kir dojeh, Osmên!..

Lê ya bi min ecêb tê, di kuştina gelek keç û lawên kurd de tilîya wî bi xwe jî hebû; yek ji kujer û qesasên wan keç û lawên kurd ew bi xwe bû, lê tew wek tiştek nekiribe, wek ne ew be, ez bim ew kujer û qesas, kesî hesab mesab jê nepirsî.

Îja heyran, ji qewla Hisênkê Omerî;

"Normalll eee!"

Lewra!..

Ne Xwedê xwedîtî li kurdan kiriye, ne jî serek û rêberên wan dikin!

Heyf!

Piştî li ser desthilatîyê wî û hevrêyên xwe li hev nekir, ji rêxistina xwe veqetîya, çû xwe avêt bextê Barzanîyan û heta talîya emrê xwe mîna qehremanekî netewî li wir jîya.

Tew carinan qerewat li dora stuyê xwe digerand û li ser ekranan dibû mêvanê bernameyan.

Û ew keç û law ji kîsê dêya xwe çûn, mixabin!

Jixwe bav li ber golikan bûn...

Lê Covîdê (Dangeha Bilind a Xwedayî) ji Mr. Osmên re got, "Stop Mr. Osmên!"

Û Rêzdar Ruhstîn anku bi navê xwe yê fermî Rêzdar Ezraîl li ser daxwaza Covîdê dosyaya Mr. Osmên a xêr û gunehan xist bin çengê xwe û bi peraşûtê xwe bera ser axa Başûr da.

Wextê nigên wî bi axê bûn, pê re pê re wecyê wî ne xweş bû û xwe ne baş hîs kir. 

Xwe bi xwe got, "Ya Rebî, qey te rehm li vê axê nekiriye? Êş û jan û belengazî ji vê axê difûre!"

Çendî destê Mr. Osmên ji vê dinyaya gewrik nedibû jî, Rêzdar Ruhstîn bêyî ku dosyayê veke û xêr û gunehên wî jê re bixwîne, dosya li nav çavê wî xist û ew li pişta xwe kir, bi xwe re bir hêla din...

Ka îja li hêla din çi heye, em nizanin; heger hêla din hebe, haa!

Tune be, jixwe ne problem e, lê heger hebe, hîn nuh Mr. Osmên ê pê bigire!

De îja Osmên û siûda xwe!..

Dibêjin piştî mirina Mr. Osmên (Xêr û guneh di stuyê Salihê me yê çapemenîst de be) Hakan Fîdan kiriye alarm û bi ekîbeke nepen birayê mezin Sayin Evdila ji Îmralîyê derxistiye, ew biriye li cîyekî ku ew bi xwe jî nizane bi cî kiriye ku Rêzdar Ezraîl nekeve pey şopa wî.

Heta ku hemû kurdên Bakur nebin "kurdkokenlî" ne Ruhstîn, bavê Ruhstîn jî ji jor dakeve, ew ê nehêlin Sayin Evdila bi nav lepên Ruhstîn keve.

Gotina Dawî

Heger Kurdistan ava bû, hewce ye em wê roja ku vîrusa Covîdê li ser rûyê erdê belav bû, wek rojeke netewî îlan bikin û her sal wê rojê em wek cejn bi bîr bînin.