wilo çilo çilo wilo

De ka berî wext bi ser nîvê şevê bikeve, ez çend kelaman bikim ji milkê dilî!..

Li ser sîyasetê?

Hewce nake, jixwe agir bi pirêzeyê ketîye! Çi bi ber kê keve…

Serokê sererd û binerd di xewna Selo başqan de, li wî cîyê xwe yê ku kes nizane bê ew der ku ye, bi yên ji me çêtir re bi satrancê ango bi şahmatê dilîze.

Û rewşenbîrên ku li ber tayê tolikê direqisin, ketine pêşbazîya şinekî û şelafîyan.

Li loqunteyên sûka canbazan ji dêvla heqê şorbeyê, xwedîyên loqunteyan tenê heqê nên distîne.

Kurtêlxwirên bi kurtêlan hew tên ser, doza qoltixên çermîn dikin,

li ber meqamê “Anqara Hawasi”

Başûr û bakur…

Rojhilat û rojava…

Lê hêvîya min ji Xweda ew e, hûn ê negihêjin kezîyan.

Axir…

Mêrên ku temenê wan bi ser şêştî dikevin û hêdî hêdî ber bi antropozê ve dibezin, li ber germayî û sincirandina jinên menopozî bi xwe xweş tînin

ango masturbasyonê dikin.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

bextê ku ji text ketîye, di nav nigên bêbextan de meyt e êdî,

lê…

li vê bazara berîberdan a ku bira bira ye, bazar xuya ye, meytan jî difiroşin bi deyn!..

Temîya min li we!

Gûyê xwe bixwin, lê nebin deyndarê kesî, lewra deyn meriv dike meze û mey.

De noş be, weyy!!!

Gotina Dawî

Li welatê min bext ji text ketîye, lê kes li ber neketîye!..

senaryo menaryo

Çend belengazên xwelîser ên mîna min ne tê de, kêm/zêde her kes li ber Selo başqan ket, lê ya ku ez meraq dikim hûn dizanin çi ye?

Gelo Selo başqan ê jî li ber xwe bikeve û ji Apo re bibêje êdî tu ne vîn û îradeya min î?

Yan wek her tim û her car ew ê ji ser rêya wî venegere?

Divê xwe bi xwe ji xwe re vê biryarê bide.

Loma jî…

yê li ber xwe neket/nekeve, ez jî li ber nakevim û ez ê li ber nekevim.

Lê mixabin,

çendî em bizanin dewletê ev mesele kirîye mîna sîrkekê ango şanoyekê jî, em bi rola xwe bextewar in.

Senarîst nivîsandîye, derhêner li ser ekîba kêşanê ye û lîstikvan jî li gorî rola xwe sahneyên xwe dixwînin/jiber dikin û dilîzin.

Û bila dengbêjên ku hêdî hêdî kilamên wan ji zimanê wan dixeyidin jî, li ser belengazî û xwelîserîya me bifîkînin.

Lê ecêba ecêban ev e,

hîn jî hin xwendeyên nexwende radibin dibêjin, “Sirri wek kadro xizmetê ji dewleta xwe re dike, lê Selahattîn Demîrtaş û Ahmet Turk û filano û bêvanê hayê wan ji sira Sirri Sureyya tune ye û ji nezanî û ehmeqîya xwe nigê wan dişemite.”

Hey kundirmastino!

Na na…

Serpîvazino!

Tew ku wek we be, hîn xerabtir e, lê ev tehlîl û tespîtên hûn dikin dûrî aqilan e.

Yanî hûn ê li bajarên Ewrûpayê lotikan biavêjin û bizanin bê destê kê di bêrîka kê de ye û ev kadroyon HDPKK yê nizanibin çi dikin û ji bo çi û kê dikin?

La hewle wela!

Gelo tu cudayî heye di navbera kadroyên dewletê û HDPKKyê de?

Mesele çi ye hûn dizanin?

Ê ma ne ez jî, 

ji xêndî nivîskarî ê mîzahjenîya xwe her weha sînemager ango sînemavan im jî, 

loma heqê min jî heye ez li gorî nerîn, fikir, xwendin, dîtin û tehlîlên xwe senaryoyekê binivîsînim.

Haa!

Belkî bi we piçekî fantestîk û xeyalî bê, lê jixwe sînema tiştekî weha ye, bê fantezî, bê xeyal nikare bigihêje armanc û mexsed û miradê xwe.

Axir…

Kadroyên her du alîyan jî tenê wezîfeyên xwe dikin, lê ya hûn naxwazin bibînin ango mejîyê we têrê nake hûn tê bigihêjin ev e: 

Di hundirê dewletê de ji bo parastina hebûnê ango bekayê du bask hene û ev bask wek ku bi hev re şer dikin xwe nîşan didin, 

lê di eslê xwe de her du bask ango alîyê dewletê yê kifş û alîyê dewletê yê veşartî/kûr ji bo dewlet hilneweşe li ser pişta van kadroyan şerê xwe yê xweparastinê dikin.

Û ji xwelîser û xulamokên me re jî qûnçirandin dimîne.

Haa!

Ev jî heye.

Hin kesên dikevin kategorîya wan qûnçirînîyan jî bi zaneyî dikin,

lewra…

bi wê qûnçirînê hin xelat jî hene:

Dewlemendî…

Konfora wan û malbatên wan…

Siberoja zarok û nevî û nevîçirkên wan…

Nav û deng û şohret û populîzm…

Lê ker dikeve ca nezan û feqîr û xizan û belengazan!

Gotina Dawî

Bi îhtimaleke xurt dewlet li pey hin hesaban e, lê çi ye ne çi ye, bi herikîna zemên re ew ê kifş bibe û em ê jî bibînin.

Haa! 

Belkî jî bi birîna vî cezayî dewletê xwest Selahattîn di nav kurdan de xurttir, bihêztir bike, 

lewra êdî dawî li dem û dewrana Abdullah Ocalan tê.

Bi min…

bor

Dema min BORa Çîdemê xwend, BORan ez ber bi demên BORî ve BORandim.

Û ketim tunela dem û BORan…

Tu carî min ji tiştên asayî/normal/ji rêzê hez nekir; her û her “dîn”îtîyê/neasayîyê/nenormalîyê bala min kişand û min da pey delodînîyê.

Û li cem dînan ango sohbet û hevaltîya bi dînan re min li min vedigerîne, dibim xwe; şilfîtazî, kirasçirandî, ji kompleksan dûr…

Erê, wek her kesî min jî berhemên nivîskarên edebîyata klasîk bi kêfxweşî xwendin, lê herî pir nivîskarên ku jîrîtî, xwebûnî, bixweredurustî bala min kişand.

Her weha di beşên hunerê yên din de jî wisa bû. 

Li ser meseleyê:

Hubreya qelema Nabikov a afirînerîyane pejiqî nav mentiqa min, reng û aheng da hişê min. 

Mijarên berhemên Paulo Coelho ez ber bi qonaxa jîrîtîyê ve birim. 

John Fante ez li wê henûnî, pakbûnî û xwebûna zaroktîyê hilkumandim; hişt ku bi haweyekî sade/basît û sivik ez jîyanê bibînim, binirxînim û sade/basît/sivik bijîm.

Charles Bukowskî derket keşfa serserîtîya min a ku di nav qaliban de asê mabû. Bi Bukowskî min ew qalib şikenandin û bûm xweyekî serserî.

Bi helbestên Pablo Neruda yên şoreş û romantîzm jê difûrîyan, hêla min a muxalîf piçekî din şidîya.

Dînîtîya darbeyên firçeya Salvador Dalî, hêla toksîk a Frîda Kahlo, ew hesasîyeta ruhî ya Modîglîanî ez ber bi qonaxên rengîn lê têra xwe derûnî ve birim.

Bi felsefeya Charlîle Chaplîn ez gîhaştim asta bilind a qerf û mîzahê ya civakî û rexneyî.

Wekî din…

Divê ez neheqîyê li yên nijada xwe jî nekim. 

Bi Baba Tahirê Uryan min xwe ji qalibên civakî rizgar kir.

Bi Melayê Cizîrî ez bûm dînekî delodîn û mîna derwêşekî hişfirîyayî ketim pey evînan.

Bi Şêx Riza Talabanî min kirasê şermê çirand, lê şermeke ku meriv ji şerpezeyîyê azad dike.

Bi Cegerxwîn ez di nav dewlemendîya zimanê xwe de li xizanî û feqîrîya xwe hayîl bûm.

Axir…

min BORa Çîdemê jî xwend… 

xwend… xwend…

û hêdî hêdî li ber çavên xwe wenda bûm; wenda bûm, wenda bûm, bûm hîç. 

Dû re min got madem her hîçek bi hîçekê dest pê dike û berî hîçê jî piştî hîçê jî pêjna hin hîçan hebûye/heye/ew ê hebe, wê çaxê ez rabim xwe tev bidim û hêdî hêdî li ser wê hîçê bingeh û esasê hîçeke din deynim/saz bikim/ava bikim

û min xwe tev da; 

vê carê jî ez bûm pîç, pîçekî tişt ne li ser balê; pîçekî nahletulah!

Û hîç û pîç bûn destbirak li ser vê rêya şayîk!..

Erê, dema min ev roman xwend, di vê rêwîtîyê de carinan li hîçan, carinan jî li pîçan rast hatim,

lê…

pîçekî ne ji dê û bav pîç, pîçekî ji ber bêdewletîyê pîç û hîç, lê her weha pîçekî serhişk û têra xwe qure û zimanbenîşt!

Bi wî zimanê xwe yê ku ji roja neteweyan xwe kirîye dewlet û ew û neteweya xwe bê dewlet mane, qerf û henekên xwe bi hebûna serdestîzmê kirîye, ne guh dide hîçan, ne guh dide pîçan, hewl dide ji me re bibêje:

Ka hûn? 

Ka zimanê we?

Ka neteweya we?

Ka dewleta we?

BOR, meriv di tunelên dem û xwezî û dîsayan re diBORîne;

digerîne, dibezîne, dipengizîne…

celî dike ber bi bêwatebûneke xwedubarekirî ve…

Di wan tunelan de, meriv li xwedubareyîyan dihilkume û di wan xwedubareyîyan de meriv bi dehan car li hespê xwezîyan siwar tê û ber bi hebûnê ve dibeze, lê her gîhaştina qonaxeke hebûnê dîsa meriv tûşî hîçekê dike û ew hîç dibe destpêka hîçeke dinê.

BORa Çîdemê serhildan e, lewra ji me re dibêje xwe nekin hîç çendî her tişt ji hîçê dest pê bike û dîsa li hîçê vegere jî.

BORa Çîdemê serhildan e, lewra ji me re dibêje bi xwezîyan meriv nagihêje kezîyan.

BORa Çîdemê serhildan e, lewra rûtînîyê qebûl nake, red dike. Ji me re dibêje ji wê xewa mirar şîyar bibin û qûçan li ser hîçan ava bikin.

Gotina Dawî

Çîdem, bi BORa xwe govenda peyv û gotin û kelamên kurdî biaheng digerîne û xwenaskirineke hişî, karekterî, mentiqî, nasnameyî/bênasnameyî radixe pêş çavên me û ji me re dibêje ji ber zimanê xwe serbilind bin, lewra…

bi sermîyanîya vî zimanî hûn dikarin ne tenê dewletekê, hûn dikarin împaratorîyeke ku her û her dikare li ser nigan bimîne, ava bikin.

Gotina Herî Dawî

Çîdem Baran, lê li ser kitêbê navê wê weha hatîye nivîsandin: Çidem Baran

ango “î”ya piştî “Ç”yê bê kumik e

yanî ne Ç-î-dem e, Ç-i-dem e.

Loma jî…

di vir de peyameke sublîmînal heye.

Ne Çî, çi…

Çi dem?

Ji nav jî dîyar e, Çîdemê xwestîye bi gotinên xwe yên acizî ji xwezîyan, ji dîsayan, ji rûtûnîyan kirîye, me di qonaxên dewr û deman re derbas bike û em careke din li bêhişîyê neqewimin. 

Û ez dikarim bibêjim têra xwe jî gîhaştîye miradê xwe, berxikê.

Têbinî ango Jêrenot:

Ji ber ku min bihîst ku pir ji peyva berxikê hez dike, min nivîs bi “berxikê” xelas kir.

î

Zimanê Kurdî

Zimanê Kurd

Zimanê Kur

Zimanê Ku

Zimanê K

Zimanê

Ziman

Zima

Zim

Zi

Z

…

Çû û êdî bes bidin dû…

Ango

kulîyan zimanê me xwar!

Axir…

Roja zimanê kurmî li kurmîyan pîroz be!

Gotina Dawî

Rehma Xwedê li “Δyê be, êdî kurd ê serserqot bigerin!..

neteweperest

Pirs:

Gelo neteweperestên kurd ê kengî dev ji neteweperestîya dagirkerî berdin?

Neteweperestîya dagirkerî?

Belê.

Lewra…

neteweperestîya neteweperestên kurd dişibe bixwexweşanînê ango masturbasyonê.

Çima?

Êê heyran, ku tu bi zimanê neteweya xwe nejî, kes ê nekute neteweperestîya we!

Loma jî…

bes xwe bixapînin!

Û bes qerf û henekên xwe bi aqilê xelkê bikin.

Gotina Dawî

NetewePEREst!

em û neandertal

Îşev dilê min hebû ez li ser “BOR”a Çîdemê çend gotinan li hev mahr bikim, lê mixabin nebû;

nebû lewra serê min bi belgefîlma Neandertalan tevlihev bû.

Ka ez li vê belgefîlmê binerim bê bav û kalên me kî ne û em çi qasî li mîrata wan xwedî derketine/derdikevin, 

dû re…

bi bêhneke fireh ez ê li ser “BOR”a Çîdemê jî hûr bibim,

lê divê ez vê bibêjim, Çîdem jî Çîdem e, haa! Têra xwe heye û guhê wê dilive!

Axir…

Ez ê zêde nedim nav, bila sêhra wê neçe.

Haa!..

Îşev ez ê li ser rojevê jî nesekinim, nepeyivim, nenivîsînim 

bê kê kirîye kê û ji wê kêkirkêyê çi welidîye(!)

Wek min got,

ez ê li belgefîlma xwe binerim û piştî min xelas kir jî ez ê herim serî biavêjim xewê û rakevim bê pêşîyên min nayên nabin mêvanê min û ji min re qala serpêhatîyên xwe nakin!

Lê…

heger hatin û bûn mêvanên min, ez ê bi kîjan rûyî û çawa ji wan re qala çîroka bêdewletîya xwe bikim?

Ditirsim…

piştî bibihîzin me mîrata wan birîye li mîratê gerandîye, şîrê xwe li min û we heram bikin û li vê hêlê jî, li hêla din jî quta me bikin.

Heqê me ye!

Meriv nevî û nevîçirkên neandertalan bin û meriv rabe di nav lepên homo sapîensan de bibe HOMO!

Ji Xwedê re guneh e û bi ser de jî qebhet e!

Axir…

Gotina Dawî

Ji nevîyên neandertalan re Neanderlalistan hewce ye.

Û bijî neandertalên hemdem û nûjen!

çerxa derewan

Çi çerxeke ecêb!

Min di wê çerxa te nîyhê, felekê!

Halûk Leventê ku kes nizane bezê pişt guhê bavê wî ji ku ye, di civîna neteweyên yekbûyî de zimandirêjîya Israîlê dike û piştgirî û destekê dide filistînîyên diz û terorîst û keleş.

Bavil Talabanîyê kurê mam Celal ku ji bo du elokan dikarîbû Kurdistan bikira Elokistan, li Amerîkayê gefan li barzanîyan dixwe û dikeve nav hesab mesabên qirêj.

Sibê, li Amedê ji bo Amedsporê ew ê konsereke entegrasyonal û solf lîberal û nîvkomînal organîze bikin.

Di wê konserê de gelek stranbêj ê derkevin ser dikê û stranên biratîsîst bibêjin.

Îlkay Akkayaya çepgir û Pervîn Çakara nîvapocî, nîvbarzanîcî, nîvkurdistanî yê ji bo ruhê entegrasyonîst biavêjin ber hev û bistirên.

Lê tê gotin, 

ji ber ku Emînê Erbanî û Bismillî Zeko ji bo konserê nehatine vexwendin/ezibandin, sibê, her du bi hev re ew ê seet ji şeşê sibehê heta şeşê êvarî li ber şaredarîya mezin a Amedê têkevin greva birçîbûnê; her weha ew ê stranên xwe jî bibêjin û yên ku bixwazin bireqisin jî dikarin herin li wir him govendê bigerînin, him jî piştgirîyê bidin çalakîya wan.

Û divê ez vê jî bibêjim, Pervîn Çakar xanimê li ser hesabên xwe yên medyaya civakî daxuyanîyek belav kirîye, di daxuyanîya xwe de dibêje, ji ber sekn û helwest û ruhû xwe yê neteweyî/milî ez ê derkevim vê konserê ango ez ê bêpere stranan ji gelê xwe re bibêjim.

Me jî bawer kir, lê dibe jî, lewra têra xwe oportunîst e û heger xêr û menfeeta wê tê de tune be, bi ser tilîya meriv a kul de namîze, heger mîza wê derman be jî!..

“Senî gidî benî senî!” ji qewla Papo, lê pêjn û berateya Papo ne xuya ye, zabite mabiteyan jehr mehr nedabinê?

Axir, 

erê tu yê bêpere beşdar bibî, lê ev beşdarî yê bibe sermîyan ji şev û şahîn pêş re, xanimêê!”😉”

Û ev çend roj in serekê CHPyê li dora Reîz dide çirvîtikan. Wer xuya ye Reîz ê bi CHPyê serî li DEMîyan bigerîne, lê serekê CHPyê yê DEMîyan bi çend qurişan bifiroşe, hîn ne dîyar e.

Min got ne dîyar e, stranbêjê bêvîzyon Dîyar hat bîra min. Ji zû de ye pêjn û berateya wî ne xuya ye. 

Weleh heq e ew jî beşdarî vê konserê bibûya, lewra kes bi qasî wî sloganên şowenîst navêje!

Strana wî ya bi navê “Bîz bu yola baş koymuşuz” tam li vê rewşa entegrasyonîst dihat.

Gotina Dawî

“Biz bu yola baş koymuşuz

Les bir yana

Baş bir yana

Biz Apoya soz vermişiz

Bu yolda donuş yok bize

Biz Apoya soz vermişiz

Bu yolda donuş yok bize”

govenda bêaqilîyê

Ji bo hişmendîya kurdî di nav kurdan de xurt bibe, divê zanistên kurd li ser teknîkeke hişdîzaynî bixebitin.

Ango ji bo meriv bikare hin tiştên ku di binhiş de cî girtine û zirarê didin karektera meriv a kurdî jê bibe, pêdivî ango hewcedarî bi teknîkeke zanistî heye ku bi rê û rêbaza wê teknîkê meriv kodên tirkî, tirkîperestî, tirkîhezî yên şopên mayînde li serhiş û binhiş hiştine.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

heya em kurd xwe ji wan kodên genî rizgar nekin, em ê nikaribin xwe ji bayê entegrasyona ku berê me dide asîmilasyonê xelas bikin.

Lê…

hin pûşketin jî hene; çendî oportunîstîyê di xwe de bihewînin jî…

Çi ne ew pêşketin?

Hin xwelîserên ku bi salan bi qastî û bi zaneyî ji apoperestîyê re lîrandin û li çepikan xistin, nuha Kurdistan ji devê wan nakeve û xwe dikin qurbana min û Kurdistanê.

Erê, em ê kêfa xwe bînin bi vê kirasguherînê, 

lê her weha em ê ji bîr nekin û tu carî piştguh nekin ku hûn goştê ser birincê ne

û ji bo berjewendîyên xwe her û her hûn ê durû û duqûn û margîse bin;

yanî…

hûn dikarin xwe bixapînin, lê em ê nexapin bi xapînokên we,

heger rehmetîyê William Shakespeare ji gorê rabe jî!

Axir…

Min got kod mod, entegrasyon mentegrasyon, asîmilasyon masîmilasyon, teknîk meknîkên hişjêbirînê, lê dijmin û xwefiroş jî rehet nasekinin, mixabin, ew jî her li ser karê xwe ne.

Kurdên ku bi projeyên dewletê şevoquzî dibin û li hemberî taktîk û rêbazên dewletê yên entegrasyonîst û asîmilasyonîst devê wan ji hev dihere û ava heft şorbeyan ji devê wan diherike, wa ye pev ketine û hewl didin şampîyontîya Amedsporê pîroz bikin û govenda xwelîserîyê bigerînin.

Ma hewce dike ez rabim yek bi yek nav û paşnavên van xwelîserên oportunîst û entegrasyonîst ên ku ew ê bi deng ê stranên xwe sînorê vê hetiketîye firehtir bikin, binivîsînim?

Na, hewce nake.

Bila ev rûpel nelewite!..

Û hetîketîya hetiketîyan…

çendî berê bi saya serê eşîran nirx û hêjayî û jîyîn û kultura kurdî hatbe parastin jî, li pêşîya dewletbûnê eşîr dibûn asteng

lewra yekê ji ber yekê danediqurtand, şerê ezûezîyê bû û ji bo ezûezîyê, tim û daîm berê tivingên wan ne li dijminên wan, berê tivingên wan li hev bûn û li hev diteqandin;

lê îroj…

ew partî û rêxistinên xwe medenî û modern û pêşketî dibînin û bi çavê paşverûtî li eşîrtîyê dinerin li pêşîya dewletbûnê asteng in, mixabin.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

dinya û alem bi serê me sûnd dixwin, em jî radibin rûdinin bi serê hev de dirîn û dimîzin!..

Gotina Dawî

Ka aqil!

tiroviro

Ka bû çi?

Çi bû çi?

Ma çi ne bû çi!

Ez qala elo welo bikim?

Ez qala hasil mûsil bikim?

Ez qala çîroka sala beravêtinê bikim?

Yan ez qala strana berçem berçem diçûmeyê bikim?

Ho ho!

De tew tu jî!..

Serê min serxweş e!

Serê min xweş e!

Serê min tewş e,

Axir…

Îşev ji dilê min nayê tiştekî binivîsînim.

Û ji gir û qehra cebeşan ez herim petêxekî bixwim; heger kesî berî min neçûbe nexwaribe.

amedspor

Li paytexta mîsak-i milîyê, projeya biratîyê, bi qîrîna Cengiz Çandarê

ku nuha li ser xwîna belengazên kurd li ser qoltixên çermîn ên parlamentoyê di xew re dihere û piştî vediciniqe û şîyar dibe, ji kêfa parlamenterîya bikonfor di bin simbêlan de dikene, dest pê kir.

Şampîyon şampîyon, Amedspor şampîyon!

Şampîyon şampîyon, Amedspor şampîyon!

Û amedîyên ku ji ber vîrusa tirkî virikî bûne, bi serketina Amedsporê, êdî başewala digerin û li ku zor dide qûnê, li wir rûdinin û dirîn, mixabin!

Lê ya balkêş ew e,

çendî her kes dizane proje ye jî, ne xema kesî ye; xwe dide ber vê baranê û xwe şil dike.

Axir…

Bila kes xwe nexapîne, li bakurê welêt, ruhê netewehez bi ber bayê kur ketîye. 

Û amedî, 

bi wê tirkîya xwe ya xerxote, xwe ji kesên bi kurdî dipeyivin moderntir û medenîtir dibînin.

Axira axiran…

Rengên kesk û sor ên li ser formeyên Amedsporê, ew ê tu carî xwe negihînin roja zerîn,

lewra kesk û sor tenê cebeş sembolîze dike

û cebeş jî mîna margîse ye;

carinan cebeş e, carinan zebeş e, carinan şebeş e, carinan jî li sikak û kolanên welatê min dimeşin mîna gebeş in.

De îja…

sê hefteyan li ser hev her hefte min li maçên Amedsporê nerî,

De xwezî futbola wan jî futbol bûya! Meriv li ber lîska wan di xew re dihere.

Îja heyran,

mesele ne lîsk û futbol û kalîte ye; mesele, proje ye û proje jî li gorî pêvajoyê dimeşe;

bijî kirasê misak-i milîyê!

Bijî yekîtîya kesk û sor û spîyê!

Ma hewce dike ez amedîyan û katalonan jî bidim ber hev?

Ez bi xwe re nabînim, lê kî bixwaze, dikare here wan bide ber hev; bê çi kêm e çi zêde ye?

Îja Amedsporê bibe Barselona!

Lê hûn ê çawa xwe bigihînin wî ruhê neteweyî yê bi ber bayê kur ketîye?

Lewra…

Katalan bi wî ruhê neteweyî destek û piştgirîyê didin Barselonaya xwe û wî ruhê têkoşer lê bar dikin.

Yanî…

Mîna we li ber sloganên tirkî dendikan çerez nakin!!!

Gotina Dawî

Heq e meriv Emînê Erbanî bike serokê kûluba Amedsporê, Bismillî Zeko jî bike sekreterê kûlubê.

 

hema ji tenêtîyê

Tenêtî, azadî ye!

Azadî, tenêtî bi xwe ye!..

Û dema meriv dibe dudu, êdî meriv ne azad e; tenê meriv dibe bendewarekî azadîyê!..

Loma jî…

bila kes xwe nexapîne, kes ji me ne azad e

yan jî…

belkî em wateyeke din li azadîyê bar dikin;

nizanim!

Himm!

Xwenenasî, berîberdanîyê bi kirasê azadîyê dikişîne ser civakê û kesê ango civaka xwe azad dibîne, di eslê xwe de dibe berîberdan.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

divê meriv têgehan pûç neke.

Azîdî, heger bibe zirar û sînorê xwe li hinekan teng bike, ew azadî xwedîyê xwe nake azad, dike oportunîstekî berjewendperest û konformîst.

Gotina Dawî

Heger ne derew be, tenê Xweda azad e, lê heger ku tenê be, haa!

toqa nahletê

Bi saya serê apocîyan êdî tenê xelk qeşmerîyên xwe bi kurdan dikin.

Îroj li ser medyaya civakî nûçeyek belav bû; ne nûçe, sosret û hetiketî…

Medyaya swêdî ev nûçe belav kir, lê ewil em piçekî şaşomaşo bûn,

lewra di nûçeyê de qala xortekî apocî yê 74 salî dikir: xwedê giravî xortê 74 salî yê bi navê Senanîk Onen, ketiye axurê swêdîyekî û di axur de xirpişîye ser mihîna mêrikê swêdî, namûsa mihînê anîye pênc qurişan.

Bêguman ev nûçeyeke magazînî ye û ber bi aqilan ve nare, 

lê çima ev nûçe?

Wextê meriv bi zîhnîyeta şikeft û hezazan li bajarên modern û medenî yên ewrûpîyan lotikan biavêje, ewrûpî yê jî meriv têxin şûna qeşmeran û tenê qeşmerîyên xwe bi meriv bikin.

Axir…

Gotina Dawî

Apocîtî toqa nahletê ye û ketîye stuyê kurdan, mixabin!..

neandertal

Kurd nevîyên neandertalan in.

Erê erê, we şaş nebihîst; kurd neandertal in.

Şûnwarnasan ango arkelogan li herêma Barzan li şikefta Şanederê hestîyên serê/rûyê jineke neandertal dîtine. Li gorî lêkolînê, temenê wan hestîyan qutûgilover digihêje 75 hezar sal berî nuha.

Ê de baş e, wa ye me xwe çêtir nas kir. Êdî em ne homo sapîens in, mîna Apo û mirîdên wî.

Û bila êdî bes kes qala biratî û yekîtîyê bike, ji kerema xwe re…

Neandertal neandertal in, homo sapîens homo sapîens in; wek ku çawa homo û neandertal ne bira ne û nabin yek, em û mirîd jî ne bira ne û em ê nebin yek.

Bijî biratî û yekîtîya neandertalan!

Bimire homo û sapîens û mirîdên mejîçelqîyayî!

Devlet Bahçelî dibêje:

DEMînino! 

Weleh meriv xwînê ji we berde, xwîna we hemûyan qedehek çaya demlî jî nake.

Karê we xapandin e, loma zarokên kurdan ên hur û resen ji we re dibêjin xapocî!

Ka kerem bikin werin bipirsin, hemû parlamenterên min ên neteweperest bi tirkî dizanin, lê yek dudu ne tê de, hûn parlamenterên DEMê bi kurdî nizanin.

Devê min venekin, haa! 

Ez ê bikim ku hûn ê nikaribin li sikakên Enqere û Dîyarbekirê bimeşin.

Û îroj…

parêzgarê/walîyê Hewlêrê çûye Dîyarbekirê serdana DEMîyan.

Lê mixabin, 

ji ber ku neandertal ji zimanê homo sapîensan fêhm nakin, bi xêra tirkî li hev kirine û bi hevdu dane fêhmkirin.

Gotina Dawî

Kesên ji zimanê hev fêhm nekin ango bi eynî zimanî derd û kul û kêf û coşên xwe bi hev re par ve nekin, ne bira ne, cîran in.

dîsa futbol

Îşev jî maça PSG û Borussia Dortmund heye.

Ka bila maç dest pê bike, carinan dema maç sekinî, ez ê têbinîyên xwe bi we re par ve bikim.

Bismilahulrehmanirehîm!

Bêguman ew ê wek maça doh ne xweş be; lê wek doh evana jî dikare min bibin li paş kerê bisekinînin.

Nuh dest pê kir, ez zû zû biryarê nedim.

Lêborînê ji her du tîman dixwazim, lewra deh deqeyên pêşîn hêvîya kêlîyên xweş bi meriv re geş dike.

Nîveka ewil bi dawî bû, lê ji bilî golê meriv nikare qala futboleke xweş bike.

Her du alî jî heta ber kelehê ditehebin û berî kelehparêz xwe biêşînin, êriş diqede.

Erê, nîveka ewil skor:

Dortmund=1 PSG=0

Nîveka dawî jî dest pê kir. Ka em binerin bê çi yê biqewime.

Weleh nîveka dawî xweş dest pê kir. Li ser hev du derbeyên PSGyê ji dîrekê kelehê vegerîyan

Êriş li ser êrişê berdewam e. Wer berdewam bike, PSGyê golê biavêje.

Qedrê min bizanin; çavekî min li maçê ye, çavekî min li ekrana telefonê ye, dinivîsînim.

Ya star!

Bi şeref îmanê li hevdu diçikînin. Êriş li ser êrişê…

Ka bê Xwedê yê ji dêya kê bistîne!

Nîveka dawî di ser re qulipand. Ji heyecan û kêf û zewqê devê min ji hev çû. 

Erê belkî gol çênebû, lê divê meriv heqê vê maçê bide. 

Weleh min digot ew ê wek a doh ne xweş be, lê qûş li ya doh qetand.

Axir…

Maça ewil Dortmûnd bi golekê bi ser ket, lê li Parîsê çi yê biqewime, piştî hefteyeke din em ê bi hev re bibînin.

Encama îşev:

B. Dortmûnd=1 PSG-=0

Gotina Dawî

Tenê sîyaset, tenê edebîyat, tenê mîzah û felsefe nabe, hewce ye carinan meriv stres û acizîya mejîyê xwe bi futbolê jî sivik bike.

futbol

Min dixwest wek her şev îşev jî ji we re çend gotinan li pişta çend kelaman siwar bikim lê, mixabin maça Bayern Munîh û Real Madrîdê nahêle.

Nîveka pêşî bi dawî bû; Real Madrîd=1 Bayern Munîh=0

Û hal ev hal be Bayern Munîh ê tu gol molan navêje.

Xêr tê de nemaye; Bayern Leverkûzenê pişt lê şikenandîye, mîna aşê xerabûyî tenê çeqeçeqok jê difûre.

Ka em binerin bê nîveka dawî çi diqewime. Bawerî bi bêbavên alaman nayê, hew te dî ez birim li paş kerê sekinandim.

Axir…

Wa ye nîveka dawî dest pê kir. Piştî maç bi dawî bû, ez ê bêm li vir çend têbinîyên din jî lê kim ji qewla derikîyên me.

Nevîyên Hîtler zû ji wê xewa belengaz şîyar bûn, lê Real Madrîdê nehişt alman bigihêjin miradê xwe; kêfa wan li wan qewitand û kes bi ser neket.

Hefteya bê,

kî berx e, kî beran e, em ê bi hev re lê binerin û bibînin.

Lê mala her du alîyan jî ava be. Min bi xwe kêfeke xweş stend.

Gotina Dawî

Wer xuya ye sibê jî şevbihêrka me yê bi futbolê derbas bibe. PSJ û Borîsîa Dortmond ê bilîzin.

De hela ka bila bibe sibe, belkî plan û program biguhere.

helbesteke şeplepêketî

li welatê ku her kes bi qasî pereyê xwe dipeyive

û bi qasî giranîya pereyê xwe xwedan qedr û qîmet e

ez û şiva kîrê xwe ne

pirê caran pereyê bêrîka min tenê têra kirîna qalibek sabûn kirîye

û bi xeyalên ku pere nikare min bikire

fantezî li ser fantezîyê di serê min de zîz dibin 

û dû re

diherim li serşokê bi xwe xweş tînim

amedspor

Piştî nîvro min serî avêt xewê û raketim. 

Raketim!..

Raketim!..

Raketim!..

Lê carekê min serî rakir!..

Ya star!

Ez çi bibînim!

Agir bi erdê ketîye, bibore, agir bi twîtterê ketîye, wîtewîta twîtvanan e.

Min got çi? 

Min got vê carê rast e û Kurdistanê serxwebûna xwe ragîhand ango îlan kir.

Erê bi serê şêx Hadî!

Hindik mabû ez şelwerê xwe yê reş li xwe kim û alaya rengîn li xwe bipêçim û xwe li kolanan biqewimînim, 

lê mixabin û hezar heyf, 

wek Şeytan bi min bikene; kêfa min li min qewitî.

Amedspor bûye şampîyon!

Ji apoyîyan bigirin heta barzanîyîyan, ji serxwebûnxwazan bigirin heta xweserîxwaz û federasyonxwazan, ji anarşîstan bigirin heta lîberal û dîndar û kefneşopîxwazan, ji homoseksuelan bigirin heta qûnek û qûnde û qahpik û feminîstan, ji sîyasetvanan bigirin heta rewşenbîr û hunermend û stranbêj û nivîskar û aktivîstan, hemû kurd, baskên wan li ewran ketibûn, difirîyan.

Tenê kurd?

Na.

Ji bilî Dewlet Bahçelî û Umît Ozdag, hemû çep û çepgir û lîberal û kemalîst memalîstên tirk jî bi hev re ketibûn pêşbirka pîrozbayîyan.

Amedspor û Amedspor û Amedspor!

Bêguman, 

Selahattîn Demîrtaşê serhildêr jî ji vê govendê nemabû; bi formeyê xwe yê Amedsporê xwe qup kiribû; 

ez ê bibêjim şwîr simbêlê wî nedibirî, lê di hefsa Edîrneyê de, berberê wî, her sibe bi haweyê “sînekqaydî” tiraşî wî tiraş dike.

Lê ez bawer nakim kêfa şêrê Îmralîyê hatibe, lewra ew alîgir û fanatîkekî tirtire yê Galatasarayê ye.

Ne şaş bim estarê lihêfa wî jî bi sembol û motîfên sor û zer ên Galatasarayê xemilandî ye.

Axir…

Nizanim hûn çi hîs dikin an li ser vê meseleyê çi difikirin, lê bêhna projeyeke entegrasyonîst xwe li firnikên pozê min diqewimîne.

Hîrtehîrt û himehima kemalîstan ne ji xêrê re ye, lê heger Amerîkayê Reîz terkîproje nekiribe, haa!

Belkî jî di projeyê de rola Reîz guherî, êdî em ê Reîz bi karektereke din bişopînin.

Êêê!..

Amerîka ye û Amerîka jî destê Xwedê yê li ser rûyê erdê ye; yanî çawa bixwaze, dikare bike û dike jî jixwe.

Gotina Dawî

Erê, 

Amedspor bû şampîyon, 

lê amedî yê piçekî din pê bigirin!..

mîrê zimên

Di 26ê Nîsana 1893an de ango 128 sal berê wek îroj, Xwedê lawek da.

Ew law bû hewar ji zimanekî bê dewlet re.

Îroj rojbûna mîrê min e.

Îroj rojbûna zimanê min e.

Îroj rojbûna neteweya min e.

Mîrê zimên, 

zimanê neteweya xwe, 

Celadet Elî Bedirxanê nevîyê mîrê mîran, 

rojbûna te pîroz be!

Gotina Dawî

Ziman ziman ziman!

şerê derewan

Şerê neteweperest û apocîyan berdewam e. Her du alî jî li kerê Şeytên siwar bûne û ji ya xwe danayên.

Kî kurd e? 

Kî xayîn e?

Her du jî kurd in.

Her du jî xayîn in.

Çima?

Apocîtî ji zarokên kurdan ên mejîyê wan bloke bûye pêk tê;

neteweperest jî ji zarokên kurdan ên ji kurdan re welatekî azad û serbixwe dixwazin, lê ew bi xwe jî nizanin bê netewe çi ye, neteweperestî ji çi dest pê dike, pêk tê.

Her du alî jî kurd in, her weha her du jî xayîn in.

Lewra…

ez bala xwe didim derdora xwe û li ser medyaya civakî guh didim wan, pir kêm bi zimanê neteweya xwe dipeyivin, dinivîsînin.

Û ji wê beşa ku bi zimanê xwe dipeyivin, dinivîsînin jî, pirê wan hewl nadin zimanê xwe serast û xurt bikin;

ji ber ku…

populîst in, oportunîst in û kurdîtî, netewe û neteweperestî ne xema wan e, ne li ser bala wan e; çi xwende, çi nexwende, mixabin. (Bila hin ciwanik û ciwamêr ên ji min çêtir li xwe negirin. Ew taca serê min in)

Gotina Dawî

Û dema peyv tê peyvê jî, di ser gûyê xwe re disekinin, demançê bera gûyê xwe didin.

Ez bikutim wê zîhnîyeta we ku genetîka wê pûç bûye.

teorî meorî

Hûn dizanin ji bo çi apocî ji çûyîna Kurdistanê aciz in?

Ji bin xwe şil in, loma!..

Yanî çawa?

Reîz bi eslê xwe gurcî ye ango 

ne tirk e,

loma jî…

tirk firîyane, nefirîyane, ne xema kîrê Reîz e; ew tenê li textê xwe dinere û siltanetîya xwe diparêze.

Lê guhê wî dilive!

Dizane ku kemalîst kêsê pê xin, ew ê serî ji gewdeyê wî hilqitînin.

Û dizane apocî jî projeya dewleta kûr e.

Êêê?

Dewleta kûr kî ne?

Kemalîst bi xwe ne;

yanî…

kemalîst û apocî dizên neqebekê ne.

Pardon ango biborin!

Kemalîst xwedîyê dewletê ne, apocî jî ji bo vê dewletê li ser nigan bihêlin, taşarontîyê dikin.

Dîsa ango…

yanî apocîtî projeya kemalîstan e.

Himmm!..

Ka piçekî din sebir bikin, hêdî hêdî ez ê ji we re ta bi derzîyê ve kim û we li ber xim.

Reîz dijminê kemalîstan e!

Kemalîst ji Reîz aciz in!

Kemalîst û apocî destbirak in!

Û kemalîst jî, apocî jî dijminatîya barzanîyan dikin û li dijî destkeftîyên Kurdistanê ne.

Îja hêdî hêdî zingînî ji serê we tê bê dema Reîz dihere Kurdistanê û bi barzanîyan re rûdine, çima dibe vitevita qûna kemalîst û apocîtan?

Naxwazin poxê wan derkeve, ji qewla yên berê.

Pişta Reîz ji dewleta wî ne rast e, loma jî baş dizane ku dewleta kur/kemalîst/apocî kêsê pê xin, ew ê di repika wî nin!

Bi kin û kurdîya kurmancî,

Reîz û Barzanî bi haweyekî stratejîk, bêyî ku kesî bi xwe bihisînin, dixwazin qûna kemalîst û apocîyan bide tavê û bi vî haweyî her du alîyan pûç û lawaz bikin ku sibê rê li ber serxwebûna Kurdistanê vebe.

Ev jî teorîya min e û hûn ne mecbûr in bawer bikin!..

Gotina Dawî

Reîz baş dizanîbû ku ew ê hez û qaweta wî têrê neke kemalîstan qanih bike û di vê sîstemê de di warê hiqûqî û welatîyê de kurdan bigihînin asta tirkan, 

loma jî wî jî bi stratejîyeke din her du kirin wek hev; 

kurd ji xwe sefîl û birçî û perîşan û belengaz bûn, di nava van bîst salên dawîn ên desthilatîya wî de, êdî tirk jî wek kurdan sefîl û birçî û perîşan û belengaz in.

daweta dînan

Şaredarên DEMê yên legal dibêjin problema me bi merşa milî ya dewletê re tune ye.

Milîtanên wan ên îlegal dibêjin em li dijî dewleta kurd in.

Serokê wan ê kes nizane bê di kîjan qulê de ye, dibêje derfetê ji min re çêkin, li başûr ez ê kevir li ser kevir nehêlim û ez ê wir jî têxim bin desthilatîya we.

Nîvserokê wan di hefsê de bi qelema xwe xizmetê ji ziman û edebîyata tirkî re dike.

Mirîd navên qehremanên kurd ên mirî li zarokên xwe dikin, lê ji kurdîtîyê dûr mezin dibin.

Û dijminê mezin, xayînê mezin, sîxwirê mezin,

barzanî ne.

Û Kurdistan jî hêlîna hêzên tirk ên tarî ye, xwedê giravî!

Nahlet li we bê, nahlet!

Gotina Dawî

Piştî gotinên min ên van çend rojên dawîn, ditirsim hinek min jî bikin barzanîperest!..

Lê ez bi ya dilê xwe dizanim û pê bawer im, loma jî, ji bo text ez ê tu carî nefiroşim bext.

rojevê nelewitînin

Mejî di serê her kesî de heye, lê hinek li mejî siwar tên, hinek jî mejî li wan siwar tê…

Mejî bi tena serê xwe bi kêrî tiştekî nayê, heger bêjinga mentiqî tune be.

Û li bakurê welatê min mejî bloke bûye, mixabin. Na na, ne bloke, mejî bi virikê ketîye ango virikî bûye û xwedîyê xwe dilewitîne.

Di nav sîstema Tirkîyeyê de dijîn;

nav û paşnavên wan bi tirkî ne,

nasname û pasaportên tirkî di bêrîka wan de ne,

li ofîs û mekanên wan wêneyên Mistefa Kemal û alaya tirkan hene,

di dibistanên wan de dibin bilbilên tirkî,

rojê 23 seetan bi tirkî dixwînin, dinivîsînin, difikirin, dipeyivin, seeta maye jî radikevin, lê wê seetê jî xewnên xwe bi tirkî dibînin,

di sazîyên dewletê de dibin mamoste, parêzer, doktor, endezyar û gelek tiştên din,

sîyaseta wan bi tirkî ye; ji bo di parlamentoya tirkan de qoltixekê bi dest bixin, çavê hev derdixin, hevdu bi du qurişan difiroşin

û ne eyb û fedî, radibin êrîşî perçeyê azad û serbixwe dikin û rûyê xwe reştir dikin.

Hey netiştekino!

Teva hemû şaşî û kêmasîyên wan, li wir bi navê Kurdistanê herêmek heye;

bi kurdî dijîn,

alaya rengîn li ba dibe,

parlamentoya wê heye,

xelk û alem tên-diherin, di asta dewletî de qedrekî wê heye,

û ji bo xweştir û geştir û xurttir bibe, bi haweyekî dîplomatîk bi Amerîka û dewletên Ewrûpayê re di nava danûstendinan de ne.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

Bakurî qala hetiketîya xwe nakin, diherin dibezin başûrîyan!!!

Pêşîyan belasebeb negotîye,, 

“Nikare bi kerê, dibeze kurtên.”

Ka hûn jî wek başûrîyan li ser axa xwe azad bibin, dû re em guh bidin gilî û gazinên we.

Te dî heger ne derew be, haa!..

Ew ê rabin, dev biavêjin barzanîyan, ew ê rûnin, dev biavêjin barzanîyan!..

Heyran!

Yê hûn bi serê wî sûnd dixwin, ji ber tirsa qûnê, hîn gava xwe neavêtibû Tirkîyeyê, ji Atîllayê kurdkuj re got, “Dêya min tirk e, ez xwarzîyê we me! Û ez ê ji xizmetkarekî bêtir xizmetê ji we re bikim.”

Ma we ji bîr kir an hûn me dixin dewsa ehmeqan?

Her hûn bi çi bawerîya xwe tînin, bi wê  bawerîya we îman pê anîye, ez ne alîgirê başûrîyan im, ne jî alîgirê bakurîyan, lê hûn ne durust in.

Bi qasî min kes başûr rexne nake, lê dema mijar dibe dewlet û têkilîyên navdewletî, hewce ye meriv li ser baskên hestên xwe siwar neyê û nefire. 

Dîplomasî, sîyaset, berjewendîyên neteweyî/dewletî carinan dihêle meriv biêşe jî; lê divê meriv bizane bê piştî wê êşê çi hesab heye!

Dewleta Kurdistanê hîn nehatîye wê astê ku bi fantezîyan dilê kurdan şa bike!

Gotina Dawî

Kesên ku ji fantezîyên xwelîseran re dibin fîguran, nikarin bi haweyekî fantestîk me bixapînin, lewra fîguran tenê fîguran in û tenê ji serekan re xizmetê dikin.

amedspor û amedî û barselona

Franco, Îspanya, Katalonya, Barselona, Apo, Tirkîye, Kurdistan, Amedspor û fêhmkirina ji alîyê qûnê ve…

Berî ku hûn ê fikrekê yan organîzasyonekê biparêzin, ewil baş lê bikolin, baş bixwînin, da ku xelk bi qûna xwe bi we nekene.

Katalonî di nav sînorên Îspanyayê de herêmeke xweser e. 

Parlamentoya wê heye, 

zimanekî wê heye, 

makeqanûneke wê heye 

û tu carî ji fikra serxwebûnê dûr neketine;

her û her di nav hewldanekê de ne û xwe/xwebûnê diparêzin;

ango di nav çavê dagirkerên xwe de ne, lê ji bo xwe bişibînin wan, doza biratîyeke teres nakin û ji wê zîhnîyeta xapînok direvin.

Û tîma Barselonayê jî,

hêz û qawet û desteka xwe ji vî ruhê serhildêr û berxwedêr û esîl û qure disitîne.

Bi kurd û kurdîya kurmancî,

Barselona di qada navneteweyî de lobî û dîplomasîya katalonan berztir, xurttir dike. 

Bi tena xwe li ser navê katalonan bi hemû tîmên Îspanyayê re şer dike û dihêle katalonî her û her bike zingînî di serîyan de.

Û dike jî jixwe…

Barselona li dijî zîhnîyeta Franco deng û rengê serhildêr û berxwedêr e, şevreşk û kabûsê pergala faşîst e;

lê Amedspor?

Berevacî Barselonayê, 

Amedspor şivanşitexlîk e; 

hewl dide kurd ji xewa bindestî û belengazî û teresîyê şîyar nebin.

Amedspor vîrus e, 

xwe bera nav xwîna kurdan dide û bi rêya reh û damaran xwe li seranserê bedenên kurdan dipêçe, pûç dike bedenan; 

ne ziman dihêle, 

ne karekterê dihêle, 

ne jî wî ruhê kurdî…

Pergala asîmileker, bi rêya Amedsporê hewl dide kurdan ji kurdîtîyê bixe û zîhnîyeta tirkîyetîyê li wan bar bike. 

Û bi rê û rêbazên werê, bêhemdê xwe hêdî hêdî kurd di nav tirkan de dimehin, mixabin.

Piştî demekê çendî em kurdbûna xwe înkar nekin jî, bi zimanê dagirkerên xwe em ê halanan di xwe de hildin.

Halanên pûç û vala, mîna şerê apocîyan ku ev çel sal in tenê ji sermîyanê kurdan dixwin û tu carî neketîye xizmeta kurdan.

Axir…

Gotina Dawî

Berî hûn ê hewl bidin ji Amedsporê Barselonayekê çêkin, ewil amedîyan bînin ser sekn û helwesta katalonîyan, dû re jixwe ji wê sekn û helwestê tîmeke serhildêr û berxwedêr ê bizê. 

sînorê bêxîretîyê

Birçî bûm.

Ez rabim ji xwe re tostekê çêkim…

We got qey ez henekan dikim?

Bi serê şêx, ez rabûm, min ji xwe re tostek çêkr, zikê xwe da ber, têr xwar û nuha jî rûniştime, çavên min li ser ekrana tvyê, li futbolê dinerim, guhên min jî li odeya twîtterê, li giregir û maqûlên “kurd”an guhdarî dikim, lê bi tirkî bêguman;

wek her tim, wek her car.

Axir…

Qey ev jî vîrusek e û çare û derman ji vê vîrusê re tune ye.

Wer xuya ye ev vîrus ji korona moronayê jî girantir e, bitesîrtir e.

girantir û bitesîrtir e, lewra ji wan vîrusan re çare û derman tê dîtin, lê ji vîrusa tirkî re nayê dîtin, mixabin.

Û ecêba ecêban jî ew e, 

ev kesên ku guh didin giilî û gazinên sêwîyên mîna min û dema mijar dibe kurdîtî û netewetî dibêjin ziman û ziman û bêyî ziman meriv nabe însan, ku pişta xwe didin te û diherin, dîsa li wê belengazî û bêxîretîya xwe vedigerin

û dibe qebeqeba wan bi tirkî direpînin hev.

Weleh êdî ez hew qêmîşî wê xwelîyê dikim li serê we kim; 

lewra…

bi wê xwelîyê nuha min ji dewletekê re bi dîwar û bircan sînorek çêkiribû.

Îja heyran,

ka aqil!

Gotina Dawî

Xwezî we bizanîya bê berjewendîyên we yên şexsî li ber berjewendîyên neteweyî çi qasî pûç û erzan in.

Û we bizanîya bê bi destketîyên neteweyî çi qasî berjewendîyên meriv ên şexsî buhatir û biqîmettir dibin.

Wek ku min got,

ka aqil!

ji selahattîn demîrtaş re azadî

Apocî dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Barzanîcî dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Hudaparî dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Hakparî, pskyî, pdk-bakurî, pakî dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Çepgirên tirk dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Aktivîst û hunermend û nivîskar û rewşenbîr dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Kemalîst dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Reîzçî dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Li ser twîtterê çi DEMî çi muxalîf, keç û lawên kurd dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Qûnde û qûnek, bîseksuel û lezbîyen dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Profesor mirofesorên fizîka kûantûmê dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Feminîst û pezhez û dewarhez û pisîkhez û kûçikhez dibêjin ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

Û Selahattîn Demîrtaş jî radibe dibêje mifteya derîyê çareserîyê di destê Abdullah Ocalan de ye! Ew bibêje çi, ew e!..

Hi ihi!

De îja ka werin vê meseleyê safî bikin ango vî kerî di vî bihurî re derbas bikin!

Mejî bloke dibe, mentiq ber diavê bi vê denklem û stratejîyê.

Her kes dibêje Selahattîn, Selahattîn jî berê her kesî dide lawê pîrê.

Û lawê pîrê jî wenda ye!..

Weleh ne wenda ye, lê de bila wenda be!

Gotina Dawî

Ma nizanim ez jî nebêjim ji Selahattîn Demîrtaş re azadî?

Na weleh ez nabêjim û ez ê nebêjim jî.

Ka bila ewil ji bin sîya apê xwe azad bibe, dû re ez ê jî bibêjim ji Selahattîn Demîrtaş re azadî!

sêla sor

Ne dîndar im lê belkî piçekî dîn…

Rojev sêla sor e, lê ji kerema xwe re ev sêla sor bila Cahît Mervanê devşorbe neyne bîra we(!)

Çi diqewime di navbera Amerîka û Îranê de?

Mesele wek ku ne Israîl e.

Şerê cîhanê yê sêyemîn, lê xalê hecî Emîn, ji ber ku hew bawerî bi civatê tê, navê xwe qulipand, kir Emê Dîn.

Û siberoja me ketîye destê çend dînên tiredîn.

Tir li ku, das li ku!

Weleh ez jî nizanim bê ji kê re çi dibêjim, lê qey hin dînên ne tiredîn ê fêhm bike bê peyama min a sublîmînal çi ye?

Sub-lî-mî-nal!

Li ser twîtterê şerê apocîyan û barzanîcîyan e, lê barzanîcî ji gotina “barzanîcî” aciz in û ji xwe re dibêjin kurdistanî ango neteweperest.

Kurdistanî û neteweperestên pereperest,

lewra…

qibleya wan ne Kurdistan e, Bazirganîstan e.

Û di vê bazarê de,

bira bira ye, bazar xuya ye, lê bira kî ye ew ne xuya ye.

Offf û off!

Dîsa serî li min bû tara bêjingê.

Gotina Dawî

Heger Kurdistan ê azad û serbixwe nebe, hêvî û daxwaza min ew e, berî bimirim bi hefteyekê bixwirifim;

erê, bixwirifim ku bi wê êşê nerim!

Axir…

amedspor

Bi serketina Amedsporê serbilind nebin,

lewra…

serketina Amedsporê, bindestkirina we ye.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

hezkirina we ya Amedsporê, bêyî ku we bi xwe bihisîne, 

ew ê we bike tirkîyeperestekî yeman

û bi wê yemanîya xwe, piştî demekê hûn ê li ser mirina ruhê kurdistanî bistirên û bibêjin,

“yeman yeman yeman

yar yeman yeman yeman!..”

Û…

jixwe amedîyan pê girtîye û wer xuya ye nêta wan jî tune ye berdin;

hasil çûye di mûsil re derketîye û ji bilî çend kal û pîrên kulistir kes hew bi kurdî dipeyive;

îja tew eşq û sewdaya Amedsporê jî ew ê bibe zêdeyîya ser kezebê.

Ruhê eşme yê pêl bi pêl eşmetir biqulipe li ser bajarê Amedê û ew ê teşikên wê li bajarên derdorê jî bikevin.

Bi serê Şêx Quto law,

em kurd in û ne katalanî ne,

loma jî…

ji Amedsporê ruhê Barcelonayê nazê.

Axir!..

Hûn çi qasî ji Amedsporê dûr birevin, ew qasî hûn ê nêzîkî xwe bibin.

Û xwe jî xwebûn e û xwebûn jî meriv dike netewe, 

lê…

heger xewn û xeyal û daxwazeke me ya werê hebe!..

Gotina Dawî

Dijminên we çi bi we şêrîn kir, hûn bi guman nêzîk bibin û lê binerin;

lewra ji xêra we bêtir li xêra wan e.

îd eyd cejn

Jîyan êdî di telefonan de asê bûye,

loma jî…

beroşên ser agirê tifikan jî ji xwe re dikele;

heger…

bêhemdî ciwanikek an ciwamêrek danegere malê.

Û li nav malan…

zarok jî hew digerin wek berê;

şekirên di tasikan de bi mirûzekî tahl tenê li xwedîyê malê dinerin, mixabin.

Lê…

ez bêrîya îd û eydên berê dikim;

ew îd û eydên ku berî bibin cejn!..

Ji eydîyan heta eydîyan me kincên nuh li xwe dikirin;

şeva berî eydê me ew kinc dipêçan û ew datanîn ber bahlîfa ber serê xwe û em radiketin;

bi serxweşîya bêhna ji wê nuhbûna wan difûrîya serî sibehê em şîyar dibûn.

Û her kesî berî eydê bi çend rojan hevalê xwe yê ku ew ê bi hev re bigerîyana kifş dikirin;

carinan cot bi cot, carinan jî kom bi kom em digerîyan.

Me her şekir nedieciband;

şekirên zarokan, şekirên zilaman…

Me şekirên zarokan dîsa li xwedîyên wan vedigerandin bi haweyekî bêhawe.

Û bi gotina “nahlet li şeytanê we bêbe” me ber bi maleke din ve dilezand.

Tew ku şekirên malê lord û kent bûna, me difîkand û bi mizawirî hevalên xwe jî pê dihisandin.

Piştî me kîsikên xwe tije dikirin, êdî dema vegera malê û jihevveqetandina şekirên xweş û nîvxweş dihat.

Lê…

tahma rojê,

birinca serbigoşt û tirşika fasûlîyan bû, bêguman!..

Axx ax!

Em mezin bûn,

lê tahmên me berevacî me, biçûk bûn û dibin.

Gotina Dawî

Malê, sibeha we bi xêr eyda we bimbarek be!

ken çalakîyeke kurdistanî ye ne polîtîk

Erê erê…

Zarokên we, li kolejan, li dibistanên taybet bixwînin, perwerde bibin; 

zarokên we, li Ewrûpayê hînî kulturên rengîn û cuda û fantestîk bibin;

zarokên we, di partî û kokteyl û festîvalan de, di binê qedehên şampanyayê de orgazm bibin;

ji bo konfora siberoja zarokên xwe hûn sermîyên girê bidin û bin xwe tije bikin

û zarokên vî miletê belengaz jî di ber text û bêbextîya we tirkîyeyîperestan de birizin û perîşan bibin.

Axir…

DEMîno!

Xwe qure nekin, haa!

Kurd ne ji bo sîyaset û zîhnîyeta we ya pûştane û beradayî dengên xwe didin we, kurd wek eks û înad diherin ji dagirkerên xwe re dibêjin, “Mesele ne Elo Welo ye û kêm zêde em bi hev dizanin bê kî kî ye û çend ta mû bi qûnê kê ve heye! Em bi vê dengdayînê dengê xwe didin xwe û dixwazin ji we re bibêjiin em hene, em ê hebin û em ê tu carî neqedin!..”

Loma jî, 

piştî kurd gîhaştin dêya xwe (Kurdistan) Xwedê ji we re jî mezin e, DEMîno!

Gotina Dawî

Li pişt wî kenê kurdistanî hêsirên kone nebarînin!

Em bi qûna hev dizanin!..

Gotina Herî Dawî

Ken çalakîyeke kurdistanî ye, ne polîtîk!

hilbijahrtin

Ancama Hilbijartinê:

Wer xuya ye hesabê Reîz ê malê û sûkê li hev derneketin.

Zîhnîyeta AKPyê ji alîyê zîhnîyeta CHPyê ve hat dorpêçkirin. Bajarên herî girîng û stratejîk ji destê AKPyê derketin.

CHP yê êdî wek dîkê qoqo xwe li ser serê kurdên bêdewlet û dîndarên nîvsofî bibixudîne û qure bike.

Av çû qûna wan!..

MHP û ÎYÎyê pê girtin, lê nizanin ew ê çawa di xwe kin!

Û DEM, mîna çayeke bêdem li ser dilê mirîdên xwe rûnişt û bi şirîkantîyeke kone û bi dizî bêrîkên xwe dagirtin.

Namzeta DEMê ya Stenbolê, li Stenbolê ji bo Îmamoglû bi ser bikeve, serê xwe ji ser sicadeyê ranekir; heta hilbijartin bi dawî bû jî tizbîya nonûnehhebî ji destê wê neket;

lê ji bo her hebek tizbîya xwe çend dolar stend, ez nizanim.

Li Mêrdîna li ber dilê min şêrîn, TURK dîsa bû xwedîyê milk û dengbêj ê hew li ser xweşmêrîyê kilaman bibêjin êdî.

Axir…

Dîsa xelk ji xwe re çûn ser text, lê wek her car em jî man li ber sîya namerdên bêbext.

Gotina Dawî

Û nivîskarok û hunermendok û rewşenbîrok jî li ser medyaya sosyal ji ser(ne)ketina DEMê re halanan hildidin.

Û dema peyv tê peyvê jî, xwe wek muxalîf nîşan didin(!)

Ka aqil!

dem-lî

Ne tirk, ne tirkmanc, ne jî nîvkurmanc, nahletekê li gişan bînin û herin bibêjim, “kurmanc û kurmanc.”

Bi gotineke din:

Boykot!

Boykot!

Boykot!

Hilbijartinên wan serê wan bixwe û me eleqedar nake. Û em ne mecbûr in pişta yekî jî bigirin.

Ji qewla pêşîyên me:

“Doxa kêrekê, gûyê ser bêrekê ne.”

Loma jî…

Hewce ye em kurd vê hilbijartinê boykot bikin û ez û derdora xwe yê jixwe boykot bikin,

lê…

bêbavan kesên neçin dengê xwe nedin bi 300 lîreyî ceza dikin.

300 lîre jî heqê 5-6 şûşe bîra ye,

loma jî…

ez ê boykota xwe bi vî haweyî bikim; ez ê herim ser sindoqan lê ez ê ne bidim kemalcîyan, ne bidim reîzcîyan, ne jî bidim apocîyan, li ser pusûlayê ez du gotinên xweş bi kurmancîya reş binivîsînim û têxim hundirê zerfê.

Hûn bi ya min dikin hûn jî werê bikin. Vî zemanê xerab 300 lîre 300 lîre ye.

Axir…

Piştî min meseleya xwe ya boykotê safî û çareser kir, îja vê carê jî meraqek bi min re çêbû.

Te dît dibêjin çi tê serê meriv ji meraqê tê serê meriv, lê her tim tiştên xerab jî dernakeve pêşîya meriv.

Bi kurdîya kurmancî…

Min têgeha “boykot”ê meraq kir û ez rabûm pê daketim; min li dîrokçeya wê kola.

Erê…

Em boykot bikin, lê hewce ye em wate ango mahne û dîrokçeya boykotê jî bizanin; 

ma ne wilo ji qewla keskokê?

Boykot, ji paşnavê Charles Boycott çêbûye.

Himm!

Êêê! Charles Boycott kî ye?

Charles Boycott, di zemanê xwe de berpirsê kar û barên erd û zevîyan e.

Di sala 1880 de zad kêm e û di navbera wî û erdvan û gundî û cotkar û paleyan de problem dest pê dike. Di ber hev de didin nadin, li hev nakin. 

Axir, Charles Boycott radibe 11 paleyan ji kar diavêje. 

Ji ber van rûdanan, Charles Stewart Parnell ji xelkê re dibêje bi her haweyê têkilîyên xwe ji van axayên erdan û berpirsên wan bibirin. 

Di wê çalakîyê de Parnell pêşnîyara aforozkirina Charles Boycott li xelkê dike. 

Piştî vê çalakîyê, Charles Boycott bi carekê tê aforozkirin.

Û ew roj ev roj e “Boykot” di jîyana me de cî digire û li ser zimanê me dibe gotina herî anarşîst.

Ji bo vê agahîya hêja, spasîya xaltîka xwe Googlê dikim.

Lê divê vê jî bibêjim…

Erê, em neteweperest dibêjin boykot, lê hîn jî xîretê xwe negihandîye nêzîka dînperestên me.

Nahlet li elewîtîya we bê!

Nahlet li misilmantîya we bê!

Nahlet li şafîtîya we bê!

Nahlet li henefîtîya we bê!

Nahlet li êzîdîtîya we bê!

Di odeyên twîtterê de qaşo kurdên me bi tirkî welatparêzîyê dikin.

Elewî bûne xizmetkarê kemalîzmê, misilman bûne xizmetkarê ometîzmê û her du alî jî bi çavê paşverû û qeşmerî li neteweperestan dinerin.

Ax ax!

Xelk û alemê ji xwe re dewlet ava kirine, li ser axa xwe bêminetî dijîn, xwelîserên me jî hîn şer û pevçûna dîn û bawerî û terîqet û mezheban dikin.

Lo lawo!

Bêdewletî, êsîrtî ye ango xulamtî ye, koletî ye

û ne namûsa êsîr û xulaman heye, ne jî îmana wan temam e;

loma jî…

nahletekê li xwe bînin û wê cilika bênamûsîyê ji ser serê xwe bidin alî.

Gotina Dawî

Çaya DEMLî li ser axa Kurdistaneke azad û serbixwe xweş e.

toz û dixan

Li ser twîtterê yekê ew wêneyê ku bavekî kurd hestîyên lawê xwe di hundirê qutîyeke kargoyê de dibe malê par ve kirîye û li ser jî weha nivîsandîye:

“Ji bo careke din bûyereke bi vî rengî neqewime, dengên xwe bidin DEMê.”

La hewle wela!

Lê ka aqil!

DEM li ser sifreya dagirkeran bûye çaya demlî û berî her operasyonê dagirker bi vexwarina wê çayê ji ser hişê xwe ve diherin ango hêç dikevin û radibin bi haweyekî hovane êrîşî me kurdan dikin, lê kêmaqilên me hîn jî hêvîya xwe bi DEMê ve girê didin.

Ji nû ve,

la hewle wela!

Gelo tirsa ji apocîtîyê xurt e yan tirsa ji konforbûyînê?

Nivîskarino?

Hunermendino?

Rewşenbîrino?

Çi ii?

Dengê we baş nayê min!

Himm!

Min fêhm kir…

Lê ji bîr nekin, bêdengî kefenê mirinê ye.

Û her tim di nav wê konforê de hûn ê tenê fîguranekî bizdonek bin.

Gotina Dawî

Ez kîrê Rasîm Ozan Kutahyali di qûna we mirîdên bêmejî kim ku we kurd li ser zimanê wî kirin qeşmer!!!

Îja yên wek Rasîm Ozan Kutahyalii ji heq we tê, 

lewra…

hûn ji Rasîm Ozan Kutahyali jî bêkalîtetir in!..

kurd ji tirsê neditirsîyan

Heger nivîskar bêkarekter be û ne xwedan sekn û helwesteke xurt be, xeyalên wî yê jî wek wî sist bin û ji xeyalên sist jî fantezîyên xurt nazê, mixabin;

loma jî…

ji bo berhemeke bikarekter kesayeteke bikarekter hewce ye.

Haa!..

Dema ez dibêjim kesayeteke bikarekter jî, qûnde ye, qûnek e, qahp e, qahpik e, ne xema min e û ne asteng e jî ji bo sekn û helwesteke ehlaqî û ûjdanî.

Û mixabin…

yek ji sedemên qelsbûna civaka me jî ev e; xwende pir in, lê xwende jî tenê xwende ne, ji hêla xusûsîyetên ehlaqî ve qels in;

qels in, lewra…

fisgenîtî zora bext û ûjdanê wan dibe.

Û fisgenîtî jî ji birçîbûnê dizê,

lê…

ne birçîbûna zikî!

Axir…

Li ser meseleyê,

hin kes mîna googleyê ne; bi her gûyî dizanin, lê karekter bi wan re tune ye; 

loma jî…

divê meriv hefza xwe ji kesên weha bike; Şeytan in, lê bi gotinên Xwedê dipeyivin.

Û jixwe ziravê civaka me diqete dema navê Xweda dibihîze.

Heyf!

Îşev jî nebû qismet ez çend gotinên xweş û xemilî li ser bedena jinê bikim.

Axir…

rojên Xwedê jî, şevên Şeytên jî pir in.

Û ez ê jî di kemînê de li benda nêçîra xwe bim.

Tewkel bi Xwedê, lê bila rêzdar Şeytan dilê xwe negire,

lewra…

ez şagirtê wî me!

Nizanim ji bo vê xatirxwestinê, 

“şev şad” xweş e,

“şev xweş” xweş e

yan “şeva we bimîne xweş” xweş e?

De hema bi we kê kîjan xweş hat, ew û hûn sax!

Gotina Dawî

Kurd ji Xwedê kevntir û qedîmtir in, lewra Xweda ji tirsê afirî.

Û berî dîn û îdeolojîyan, kurd ji tirsê jî neditirsîyan!..

şîrheram

Ya star!

Li Holandayê bi navê Mehmet, kîrquzdêyekî bi dehan car bazdaye ser çêlekekê, namûs li rebena çêlekê kirîye bexdûniz.

Hey jin bi xelkê mayo!

Em dizanin Holanda navenda azadî û seks û nîyhandin û fantezîyan e, lê ne bi vê xezebê, hey qûnde!

Heşa heşa!

Ha te nîyhaye dêya xwe, ha te nîyhaye çêleka xwe, heman tişt e; te ji her duyan jî şîr xwarîye, hey şîr di zik de meyayo!

Lê bibore!

Hûn tirk…

nan û xwêya we li ser gwîzika we ye.

Ne bext bi we re heye, ne ûjdan bi we re heye, ne jî edeb û ehlaq!..

De îja bi salan e em bi van kîrquzdêyan re dijîn û heta ji me tê, em xwe diparêzin,

lê me çi qasî xwe parastîye, cîyê nîqaşê ye,

lewra…

ji me jî gelek kîrquzdêyên xwefiroş ên bêkarekter derketine, mixabin.

Êêê!..

Pêşîyên me belasebeb negotîye, “Tu ker û golikan li cem hev girê bidî, ew ê ji hev bielimin tir û fisan!”

De ka ez jî gotinekê bikim, belkî ev gotin jî rojekê têkeve nav gotinên pêşîyan:

“Şîrheramî zehmet e, lê ji bo tirkan ne qebhet e.”

Gotina Dawî

Ne biratî, cîrantîya bi van bêehlaqan re jî zilm e!..

em û qereçî

Paşîv ne sihor e, hevalên nîvşoreşger û nîvmisilman.

Paşîv:

Piştî şîvan ango berî raketinan tê xwarin. Bi gotineke din, kesên heta derengê şevê şîyar dimînin, dema birçî dibin, nikarin bi nefsa xwe, radibin ya şîva ji ber malîyan maye, germ dikin û dixwin an jî heger şîv ji ber malîyan nemabe, radibin malhazirî tiştekî ji xwe re hazir dikin û dixwin. 

Û ji xwe ji bo paşîvê gotineke pêşîyan a pir xweş heye:

“Xewa mirîyan tê, xewa birçîyan nayê!”

Sihor:

Berî meleyê sibê azan bide, meriv radibe dixwe û hazirîya rojê/rojîyê dike.

Jixwe sihor seher e/destê sibehê ye; kêlîya berî tarî bişikê.

Ango ev nav ji bo rewşekê hatîye gotin.

Çi ye ev rewş?

Dîndar ji bo Xwedê îbadetê dikin; navê îbadeta wan rojî ye û ji azana meleyê sibehê heta azana meleyê êvarî xwarin û vexwarin, nîyhandin jî tê de derbend e ango qedexe ye.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

paşîv paşîv e, sihor jî sihor e.

Haa!

Min got rojî, meleyê doh hat bîra min. 

Digot, “Di meha rojîyê de heger hûn bi rojî bin, dema hûn çûn tuwaletê, we hundirê xwe vala kir û we dest bi şuştina qûna xwe kir, hay ji qûna xwe hebin; heger tenê niqutek av jî here qûna we, rojîya we dişikê û di huzûra Xwedê de hûn dibin gunehkar.

Ya star û bêlome be!

Vê populîzmê mala xelkê xera kir. Hinek bi zorê xwe dikin stranbêj, hinek bi zorê xwe dikin komedyen/stand upvan, hinek jî bi zorê xwe dikin nivîskar, mixabin.

Îja heyran,

civaka me civakeke belengaz e. 

Rast û derewan, durist û durûyan, baş û xeraban, zana û nezanan, fêde û xisarê zû bi zû ji hev dernaxe.

Loma jî…

kî bixwaze bibe çi, dibe û civak jî wan datîne ser serê xwe.

Gotina Dawî

Berê,

digotin, “Keçika qereçî nabe xatûn” lê em bi xwe bûne qereçî, mixabin!..

gotin motin

Li çîyayên Mêrdînê pêjna berazan tê…

Belê, 

îroj nûçeyek bi ber çavê min ket. Li derdora gundê Hecî Hesen ku girêdayî Qezê/Qoserê ye du beraz hatine dîtin.

Wer xuya ye bi vekişîna apocîyan êdî em ê li wan çîyayan û li binya wan çîyayan em ê hînî berazan û gelek tebayên din bibin.

De îja bifikirin,

cira apocîyan ew qasî ne xweş e, berazan jî xwe ji ber wan dabûn alî û newêrîbûn bi sî û starê wan bikevin.

Ya rebî tu çê bikî, ji qewla seyda Laleş Qaso!

Doh,

min xwest ez çend gotinan li ser zanîngeha Karabukê û fantezîyên xwendekaran bikim, lê min nexwest mijaran li ber xwe pahn bikim.

Û jixwe ku nivîs çi qasî dirêj dibe, mixabin, lê sebra xwendevanan jî ew qasî kin dibe.

Ev jî rastîya me ye.

Belê û erê mîna werê û wilo…

Tê gotin li zanîngeha Karabukê dem dema bacanan e, 

biborin, dem dema kîrreşan e!..

Kîrê reş bûye mode û xwendekarên jin ji dest hev direvînin,

lê ya bîr nebirine, ew kîrê reş carinan ji kontrolê derdikeve û dibe marê reş!..

Mixabin, li zanîngeha Karabukê jî kîrekî reş bûye marekî reş û ewil bi xwedîyê xwe ve da ye, dû re jî çûye ketîye kê, jahra xwe tê de vala kirîye.

Axir…

Ew jahra ji wî kîrî/marî herikîye, bajar daye ber xwe, hindik maye bajarê Karabukê têxe karantînayê.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

wer xuya ye gelek jinxatûnan li tahma wî terikê reş nerîye û kezeb û gurçik li xwe reş kirine.

Êêê!

De ka ez jî bi gotineke pêşîyan biqedînim: “Tu herî erş jî, talîya talî tu mecbûrî werî ber terikê reş.”

Ji min derew, lê dibêjin “kurd”an ji bo ahenga Newrozê 500 hezar dolar dane stranbêja tûnûsî.

500 hezar dolar!

Hey xwelîserino, ne 500 hezar dolar, heger we tenê 200 hezar dolar bida min, min ê ji we re bi wî 200 hezar dolarî fîlmek çêkira ku bi wî fîlmî dinya alemê bigota, “Serxwebûn heqê kurdan e, ma hûn doza çi li wan dikin!”

Û tew ez qala festîvala Cannesê nakim, haa!

Îja wextê aqilê meriv ji kîsê xelkê be, yeka meriv nabe dudu û hûn sax.

Gotina Dawî

Ha ez bibêjim gotina dawî, ha ez bibêjim, ku gotin nebe gotina dawî…

stranbêjên kêrnehatî

Devrîmê gazin kir. 

Got, “Devliken, ez te şermezar û qûna stranbêjên kurd jî dax dikim! Tu li ser her jahr û quzilqurtê dinivîsînî, lê çima te li ser stranbêja ereb a tunûsî çend gotinên qut û gulover nekirine? Ma qira stranbêjên kurd hatibû yan bi şewba kulîyan ketibûn? Çûne ji bo Newrozê şandine pey wê stranbêjê!”

Ê keçê Devrîm, tu rehet nasekinî û bi zorê devê meriv vedikî, haa!

Em dibêjin pêvajo, surec, biratî, aştî, hesasîyet, tu radibî dest bi provokasyon û sabotajan dikî yaw!

Ka bise, bise wey!

Ji qewla nivîskareke me ya di navbera bihuşt û dojehê de diçe û tê, belkî “ev rê naçe bihuştê” lê belkî em bihuşta xwe li vir ava bikin!

Demokrasî!

Modernîte!

Sosyalîzm!

Biratîya gelan!

Wekhevî!

Xweşbînî!

Jîyana komî û komînal!

Bêmêrtîzm!

Feminîzm!

Xwedîderketina li homoseksuelan!

Jin jîyan azadî!

Ho ho!

Ez dibêjim çi, tu rabûyî ketîyî pey çi, Devrîm xanim!

Jixwe Newroz êdî demode bûbû.

Yeqq!

Tenê kurdîtîyeke fahş û beloq jê difûrîya; 

kincên kurdî, jinên kurd, mêrên kurd, zarokên kurd, kesk û sor û zer, kesk û sor û zer

û deng û lîrelîr û halan û stranên kurdî…

Le nuha?

Stranên tirkî, stranên erebî, sloganên enternasyonalî, reng û ahenga jinan, mêran, homoseksuelan…

Te got erê?

Her kes dikare binivîsîne û heger pere jî hebe, her kes dikare wan nivîsên xwe berhev bike û wek kitêb çap bikin û xwe bikin nivîskar,

lê…

afirînerî û kûrgû ango pevxistina xeyal û fantezîyan ne karê her kesî ye.

Aha ya nivîskar û nivîskeran ji hev vediqetîne jî ev e,

lê, erê, dîsa lê…

civakên nexwende û paşdemayî, ji mejîyê ku xeyal û fantezîyan li edebîyat û hunerê bar dike, hez nakin;

lewra…

ew civak naxwaze di nav xeyal û fantezîyên surreal ên rastgo de li hetiketîya xwe bihilkume!..

Ya rast, min dixwest îşev çend gotin û kelaman li ser bûyera zanîngeha Karabukê û bazara bacanên reş jî bikim, lê bila bimîne ji sibê re, naxwazim mejî li we bibe çeqilmast.

Axir…

Gotina Dawî

Haa! Ez vê jî bibêjim…

Pirê stranbêjên kurd jî Newrozê heq nakin,

lewra…

ne sekn û helwest bi wan re  heye, ne jî xwedan prensîb in.

Her weha berjewendîyên xwe yên şexsî di ser berjewendîyên neteweyî re digirin.

Û durû ne, margîse/bûkalemûn in, oportunîst û bêvîzyon in.

leyla zana

Heger ez ne kurd bûma,

bêguman…

çendî sekn û helwesteke wan a durustane, dilsozane tune be jî, min ê bi xwe jî piştevanîya HDP/DEMê bikira,

lewra ev zîhnîyet,

jîyaneke sekuler dixwaze,

çendî bi nezanî be jî wekhevîya jin û mêr dixwaze,

bi slogana “jin jîyan azadî” ji keç û jinên ku ji ber nezanîya mêran perîşan bûne re azadîyê dixwaze,

ji homoseksuelan re nîyhandina bi her cure û hawe û fantezîyî dixwaze,

kurdên ku kurdî ji bîr kirîye ango asîmle bûne re nabêje xwe bikin kurd(î) û barê wan giran nake,

ji bo vê zîhnîyetê zimanê tirkî re problem e, 

alaya tirkan ne problem e,

problema vê zîhnîyetê bi misak-i millî re tune ye

û û û…

Bi kin û kurdîya kurmancî,

heger tu nebêjî ez kurd im û xwe li kurdîtîyê sor û asê nekî û tu rabî kirasê wan li xwe bikî, tu yê bi wê govend wan a berbeqlûb digere, kêf bikî.

Îja xuya ye…

Leyla Zana jî bêrîya vê govendê kirîye ku ji bilî kurdîtîyê her kêf û konfor tê de heye…

Nizanim lê,

însan çawa dikare qêmîşî xwe bike ango çawa destê însên li însên digere vê xerabîyê bi xwe bike?

Bi hezaran dê û bav, navê te li keçên xwe kir.

Bi hezaran keç, bawerîya xwe bi wê sekn û helwesta te ya kurdistanî anîn û kirasê kurdîtîyê kişandin ser bejna xwe û di rêya Kurdistanê de lîrandin.

Ji hezaran keç re tu bûbûyî hêvî, mînak, rol, îdol, rê, rêbaz.

lê mixabin…

te ew sermîyanê xwe yê bi salan bi kedeke mezin dabû ser hev ango berhev kiribû, di Newroza îsal a Amedê de, tu çûyî, te bi destê Mehmet Ocalan girt û ew tehb û ked û sermîyan giş bi destê wî de berda, 

bibore, te bi erdê de berda!..

Heyf, 

heyf lê…

Mehemet Ocalan jî bi wê henûnî û germayîya destê te, di bin simêlan de dikenîya, haa!..

Ez bawer nakim Mehmet Ocalan, di emr û heyata xwe de tenê carekê jî bi vê xezeb û kêfxweşîyê bi destê jina xwe girtibe!

Îja wek min got, 

HDP/DEM hest û hîsên bi meriv re bûbin meraq jî li meriv bar dike.

De were nebe DEMlî!

Ha ev jî heye, 

heger karektera meriv qels û lawaz be, meriv di bin barê berjewendîyên qels û lawaz de dihetike, dibe qeşmer.

Gotina Dawî

Ez di şûna Leylayan de bim, ez ê êdî wî navî li xwe heram bikim.

newroz pîroz be

Xwezî bi qasî hûn li cejnên xwe, bi qasî hûn li rojên xwe yên taybet/sembolîk xwedî derdikevin, hûn li xwe jî xwedî derketana!

Haa!

Xwe jî wek xwê ye.

Çawa ku meriv xwê bi ser çi xwarinê wer bike, tahma wê xwarinê diguhere û xweştir dike, her weha hûn jî xwe li çi bar bikin, hûn ê wî tiştî bikin ê xwe, lewra xwebûn ê jê bifûre, loma.

Axir…

ya min dike ez, ya te dike tu, ya me dike em, ya we dike hûn, ziman bi xwe ye.

Û bi kin û kurdîya kurmancî,

wek xwê, hûn jî zimanê xwe bi ser her tiştî ve wer bikin 

ango zimanê xwe li her tiştî bar bikin, da ku her tiştê hûn jê hez dikin, bibe yê we.

û hûn jî bibin ên xwe!..

Bêguman!..

Bireqisin, govendê bigerînin, stranan bistirên û biqîrin, 

lê…

hay ji xwe hebin, zêde xwe li erdê nexin, bila mentiqa we di nav mejîyê we de neçelqe;

heger were û biçelqe ew mentiq, aş ê here, em ê tenê têkevin pey çeqçeqokê.

Newroza we pîroz be!

Gotina Dawî

Ji bo min, Celadet Elî Bedirxan ji hemû serek û sekreteran pîroztir e.

kurd û huner

Xwezi karê hunermendan tenê huner bûya!..

Xwezî karê nivîskaran tenê nivîs bûya!..

Xwezî…

Xwezî…

Xwezî…

Lê dema meriv bêdewlet be, hunermendên bêdewlet jî, nivîskarên bêdewlet jî ji bilî karê xwe her karî dikin; mixabin.

Û ew karên ne karê hunermend û nivîskaran jî tesîreke neyînî li xeyal û afirînerîyê dike.

Û burjuwazîya bêdewletan jî, çendî têr bin jî, mîna bêdewletan belengaz in.

Belengaz in, lewra pirê wan dewlemendên gundî ne û huner û edebîyat jî ne xema gundîyan e.

hema wilo ji qewla keskê

George Orwell di berhema xwe ya bi navê “Bi bêrîka vala li Parîs û Londrayê/Li Parîs û Londrayê bêpere” de weha dibêje:

“Ji dêvla tu yê bawerîya xwe bi cihûyan bînî, here xwe biavêje bextê marekî. Ji dêvla tu yê bi bawerîya xwe bi yewnanan bînî, here xwe biavêje bextê cihûyan. Lê tu carî bawerîya xwe bi ermenîyan neyne.”

Belê, rêzdar George Orwell eynî weha gotîye, lê çima wer gotîye, ilhez nuha sedemeke wî hebûye.

Xalê George ne lawê bavê min e û ne jî ji êl û eşîra min e, lê ji qelema wî hez dikim; her û her jîrî û afirînerî ji qelema wî fûrîyaye,

loma jî…

divê meriv tu carî gotin û kelamên van xweşciwamêran piştguh neke, çendî di berhem û kitêban de hatibin gotin jî.

Lê hewce ye ez jî çend gotinan li van gotinên vî xweşciwamêrî zêde bikim:

Cihû û yewnan û ermenî li cem tirkan milyaket in, milyaket.

Ermenî li ku rûdinin, komkujîya xwe bera stuyê kurdan didin. Li Ermenîstanê kurdan li kurdan sor dikin; bi stratejîyeke genî hewl didin ji êzîdîyan neteweyeke din çêkin. 

Bi kin û kurdîya kurmancî, li rûyê kurdan dikenin, li paş kurdan jî neyartîyeke kone dimeşînin.

Jixwe tirkên kemalîst ên îroj zilmê li kurdan dikin û perçeyê herî mezin ê Kurdistanê dagir kirine nevî û nevîçirkên yewnanan in û hemû bi eslê xwe yewnan in.

Û cihû…

Radibin rûdinin li ser navê kurdan, li hemberî tirk û ereb û farizan xwedê giravî destekê didin kurdan û xwe li ber dilê kurdan şêrîn dikin, lê hîn me nedîtîye pirsgirêka Kurdistanê kirine pirsgirêkeke navneteweyî. Tenê halanan di kurdan de hildidin.

Û ji bîr nekin!

Divê berê em di nav xwe de îmana xwe ya kurdî xurt bikin, dû re em serê xwe bi berjewendîyên hevpar û dîplomasîyê re biêşînin.

Axir!..

Dîwaro min ji te re got, bûkê tu fêhm bikî!

Lê ka ew aqil!

Şivan Perwer dîsa û ji nû ve, lê wek her car heman tişt û eynî tişt!..

Wextê bêvil neşewite, rebena xîretê xwe reş girê dide û derdikeve parsê, ji mecbûrî.

Îja heyran…

Tembûra wî di serê wî de şikenandin û şaşika serê wî mîna kevkanîkê li hev badan, lê heyf û mixabin dîsa li ber xwe neket û ji pey wê zîhnîyetê venegerîya.

Çêr û dijûn û sixêf jê re gotin, di guhekî re ketê, di guhekî re derket; nagot tew hûn çi dibêjin!

Axir…

piştî ew qas sosret û hetiketîya bi serî de hatîye, ciwamêr rabûye ji bo hilbijartinan ji wê zîhnîyetê re stranek çêkirîye û distirê…

La hewle wela!

Nakokî û paradoks!..

Li başûrê welêt pişta xwe dide zîhnîyeta eşîrtîyê û bi xêra destkeftîyên eşîran di nav konforê de dijî, 

lê piştî li Ewrûpayê vedigere û qerewat û fulara xwe dixe stuyê xwe jî, reha wî ya çepgir û sosyalîst ditehene, har dibe û radibe wê çepgirîya ku tenê ji kurdan re çep e, di ser eşîrtîyê re digire.

Xwedê Teela kesî şaş neke, ku şaş kir, fahş neke û ku fahş jî kir, berê wî bi kaş ve neke!

Gotina Dawî

Ka ez nivîsa îşev bi paragrafa dawî ya kitêba George Orwell a ku me îşev ji xwe re kir mijar, biqedînim.

Li ser lixwemukurhatin û pêşhukmîyê çend tehlîl û analîzên xurt:

-Her weha divê ez vê jî bibêjim; bêperetîyê hişt ez hînî du sê tiştan jî bibim.

-Ji nuha şûn de ez ê carekek nefikirim ku hemû berdûş/serserî serxweşên bêkêr in. 

-Ji ber ku min sedeqeyek da parsekekî, ez ê minetê li hemû parsekan nekim û di heqê wan de nekevim nav hêvîyan.

-Ez ê şaş û ecêbmayî nemînim bê karkerek çawa dikare westîyayî be.

-Careke din dema ez li kesekî belavokan belav dike rast bêm, ez ê belavoka ku dirêjî min kir, paş ve venegerînim.

-Ez ê li restoranteke luks bi kêfxweşî xwarinekê nexwim êdî.

-Ev jî destpêkek e.

sêv

Kurd sêwî ne û zarokên Xwedê, kerb û hêrs û acizîya xwe ji wan derdixin.

Îja dema meriv sêwî be jî, 

ber dîwaran jî ji meriv re nabe star û stargeh; dîwar jî bi ser sêwîyan de dihedimin.

Ne dê heye ji kurdan re, ne Xweda heye ji kurdan re, ne jî dîwarek heye pişta xwe bidinê, mixabin.

Û heger meriv ne xwedan dewletek be, pişta meriv jî tune ye, hêz û qaweta meriv jî…

Û Xweda bi xwe jî tim û tim li pişta xurtan e, mixabin, 

lê ev jî rastîya me ye.

Loma jî…

Hoo kurdino!

Ji we re dewlet dewlet dewlet divê.

Ji bo dîsa…

li ser Helepçeyan bi hêsirên bêdewletî hûn kezebê li xwe reş nekin,

dewlet dewlet dewlet!..

Gotina Dawî

Û li ser axa welatê min hîn jî pîrozbayîya serokan ji azadîya axa welatê min girîngtir û pîroztir e, mixabin.

Gotina Herî Dawî

Rojîya Sêvê!

Rojîya kurdan, divê ne di meha Remezanê de be; rojîya kurdan, her sal divê di meha Adarê de be û wê mehê tenê divê xwarina sêvan qedexe be 

ango divê rojîya kurdan tenê bi xwarina sêvan bişikê!

Fermo!

Ji bo hafizaya neteweyî û dîplomasîyeke navneteweyî…

Ma ne ewrûpî wateyan/mahneyan li sembolan bar dikin; di her semboleke wan de peyameke sublîmînal heye.

Divê em jî bi çalakîyên bi sêvan bala ewrûpîyan bikişînin ser vê komkujîyê û ev balkişandin jî nehêle rê li ber hin komkujîyên dinê vebe.

Axir…

Her sal di meha Adarê de bila sêv li ser dezgeyên beqal û dikan û marketan xera bibin û bi xerabûna van sêvan re jî, ev komkujî pêl bi pêl li her derê belav bibe.

konsept û newroz

-Xalo, ma te bihîst?

-Xêr e, xwarzê? Dîsa çi qewimîye gidî?

-Ho ho! Heyrana serê xalê xwe bim, ka piçekî ji himbêza xalojna min derkeve û rojevê bişopîne bê çi diqewime, weyy! Weleh wek te nabe. Yê nizanibe ew ê bibêje qey rojev ketîye qu… nahlet li çavê Şeytên bê!

-Hahew hahew! Kuro law, ku ez dikevim nav lepên xalojna te, xalojna te mîna leymûna tu bi ser zeleteyê ve diguvêjî, heta niquta dawî jî nahêle ez xwe tev bidim. Ku tê û disincire, bi şeş bermîl av jî sar nabe. Axir, ka bibêje, te çi bihîstîye dîsa?

-Weleh min jî vê êvarê bihîst. Mûrat Karayilan bi vîdeoyeke kin mizgînî da! Rûyê wî li ken bû û simbêlê xwe jî mîna konsepta nuh sivik kiribû. Got, “Di newroza îsal de ez ê mizgînîyeke xêrê bidim we!

-Wehh! Mizgînîya çi ye gelo?

-Bi Xwedê xalo, bi qasî min lê kola, dibêjin surprîzeke wî heye.

-Te got surpîz?

-Erê, surprîz!

-Himm! Êêê?

-Weleh li gorî agahîyan dibêjin Mûrat Karayilan ê serî li dadgehê bide û doza guhertina paşnavê xwe bike. 

-Waa!

-Erê, ew ê li gorî konsepta nuh paşnavê xwe biguhere, bike “Marêreş”

ango Mûrat Marêreş!

-Wey wey wey! De bi serê şêx Quto, îja Kurdistan ê ava bibe.

ziman û zeman

“Xwedê bike yek bi kêr be yek bi penêr.”

Keskê got dema dêya min ji dagirkeran hêrs dibe, wer dibêje.

Zimanê kurdî, bi gotinên pêşîyan, bi biwêjan, bi qaliban ziman e, 

lê mixabin…

hêdî hêdî em ji kurdî, kurdî jî ji me dûr dikeve;

lewra roj bi roj ziman xwe diguhere, lê guherîneke ne asayî ango ne normal;

bi tesîra zimanên dagirkeran ruhê xwe diguhere.

Û heger…

pîr û kalên me yên hîç bi tirkî/erebî/farizî nizanin  jî xatir ji me (kurdî) bixwazin û serî deynin, êdî tenê em ê di ferhengên gotinên pêşîyan de, di ferhengên biwêjan de, di ferhengên qalibên kurdî de li gotinên pêşîyan, li biwêjan, li qalibên kurdî rast bên, mixabin.

Loma jî…

hewce ye di demeke ne pir dereng de ji kurdî re Kurdistan ava bibe.

Axir…

hêvî û xeyal xweş in, lê bi pêkhatina hêvî û xeyalan, fantezî jî xeml û neqş e.

Hz. E!

“e” mifteya kurdîlîzekirinê ye.

Li ser meseleyê:

Kûçikên tirkan dema direyên dibêjin, “Haw haw haw!” lê kûçikên me dibêjin, “Hew hew hew!”

Ya din jî…

Ew dibêjîn “Havar” em dibêjin “Hewar”

Ew dibêjin “Mantik” em dibêjin “Mentiq”

Ew dibêjin “Karakter” em dibêjin “Karekter”

Ew dibêjin “Hayat” em dibêjin “Heyat”

Ez dikarim gelek mînak û nimûneyên din jî li pey hev rêz bikim, 

lê bes e, bila zêde qûna “e”yê ranebe û tîpên din dilê xwe bi xwe neşewitînin.

Gotina Dawî

Kurd, xusûsî jî kurdên bi edebîyat û huner û çapemenî/medya û televîzyonvanî re mijûl, tu carî ji kesên xweser û azad û serbixwe hez nakin û heta ji wan tê, hewl didin dûrî wan bisekinin,

loma jî…

hemû kar û xebatên wan dişibin hev; meriv dibêje qey ji bin hişê kesekî dizê.

Welatê ku partî û serok pîroz bin, azadî tenê navê neh deh bêhişan e.

kurd difirin

Heger jidil hûn bixwazin rojîyê bigirin, ez dikarim ji we re formul û reçeteya rojîyê bibêjim, lê ne li gorî şert û mercên misilmantîyê, li gorî şert û mercên merivayîyê/însanetîyê.

Û ev rojî jî ne tenê mehekê, sal duwazdeh meh…

Hûn çi dixwin bixwin, hûn serbest in û rojîya we yê neşikê, lê tenê 

“goştê hev nexwin!”

Rojîya we pîroz be!

Di du mijaran de ez ê ne guh bidim demokrasîyê, ne jî guh bidim medenîbûn û xweşbînîyê…

1-Dîndarî 

2-Apocîtî

Dê û bavino!

Ji kerema xwe re heta ji destê we tê, bêyî ku hûn ê dilê hev bihêlin û xwe li ber çavê zarokên xwe reş bikin, bi stratejîyeke baqilane û bi bêhneke fireh û bi zimanekî henûn zarokên xwe ji dîndarîyê jî, ji apocîtîyê jî dûr bisekinînin.

Nizanim kengî mezin bûn bila ew bi xwe biryara xwe bidin!..

Nizanim her takekes azad e û xwedan vîn û îrade ye!..

Nizanim her kes di fikra xwe de hur e!..

Na heyran, na!

Ev her du fikir (îdeolojî) him dijminên meriv û merivantîyê ne, him dijminên medenîyet û modernîteyê ne, him dijminên ehlaq û edebê ne, him jî li pêşîya huzûr, rengînî, estetîzm, huner, edebîyat, zanist, hurîyet û azadîyê bend in, dîwar in, asteng in.

Xwe û zarokên xwe biparêzin.

Bi navê Azad Penaber lumpenek heye; lumpenekî narsîst ku ehmeqî jê difûre.

“Helbestvan”ê kîjan zimanî ye, nizanim, lê carinan li hin “helbest”ên wî yên bi kurdî jî rast têm. 

De îja ne sûcê wî ye, 

lewra…

asta civaka kurd bûye xwelî û tenê toz û rimilk û xwelî jê difûre, mixabin.

Û jixwe xwelî jî ji xwelîseran hez dike.

De îja…

nizanim baş dikim an xerab dikim dema bi haweyekî eşkere qala hin ciwanik û ciwamêran dikim, 

lê heyran,

hin xwelîser jî hene, heta meriv qûna wan nede tavê, fêhm nakin bê meriv qala kê dike!

Tew ku meriv wan kifş neke, bi haweyekî qure û teresane ew bi xwe jî dikarin bên bibin şirîkê van tehlîl/analîz û tespîtên te.

Ma nizanim cara çendan e ku ez ê bibêjim,

bêloma be!

Ji “helbest”eke Azad ku ew ê li ser zimanê xwe her û her penaber be numûneyek:

“Li te dinerim;

Ger tu bibînî,

Mezintir î di dilê min da ji her kesî

Lê tu nebînî,

Ji xwe wek yê din, wek xelkê, wek her kes î”

Erê, ha ev jî Azadê we ye, yê ku qelema xwe li ser dilê jinan diçikîne û jinan li ser xwe gêj û har dike.

De ka ez careke din bibêjim,

bêlome be!

Erê weleh, bêlome be!

Ez dizanim carinan hin nivîsên min bêyî daxwaza we derdikeve pêşîya we û hûn ji acîzîyan bi cinikê xwe dikevin; dîn dibin, har dibin,

lewra…

hûn li nezanî, ehmeqî û belengazîya xwe dihilkumin û ev jî, ji ber ku ew sekn û helwest û karekter jî bi we re tune ye hûn li xwe qebûl bikin û têkevin nav hewldanekê, mixabin we diêşîne û bi wê êşê jî hûn har dibin û bi dora xwe dikevin.

Lê vê jî bizanin…

dema ez dibînim hûn dîn û har dibin, ez jî bi wê dînbûn û harbûna we orgazm dibim.

Gotina Dawî

Ji qewla rehmetîyê Şivan Perwer:

“Kes nebê kurd dimirin, kes nebê kurd dimirin, kurd namirin!..”

Kurd difirin!

çilo milo

Temîya min li we, 

destê xwe bidin ser qûna xwe û xwe bisitirînin.

Eman eman û zeman jî xerab e!..

Berê çû ji berê re û ji îroj re jî tiştin ma; lê ji îroj ê tişt negihêje sibê.

Û heger sibê bê û tu ne tu bî êdî,

sibê yê jî ji kîs here!

Ma di kîs de tişt maye gelo?

Ne bawer im.

Himm!

De ka em bi hev re fatîhayekê bixwînin li ser ruhê pîroz.

Te got pîroz?

Ma tiştekî pîroz ma!

Nema!

Naxwe…

Tahba xelef çû ber telef.

Gotina Dawî

Êdî bihar e, lê bazar xuya ye.

Min fêhm nekir, lê bi îhtimaleke xurt piştî sedsalekî din heger ên li me zêde bûn nemirin, ew ê li ser zimanan bibe gotinek ji gotinên pêşîyan;

heger wî zemanî jî kes pêşîyan bi kîrê xwe bihesibîne!..

jin jîyan azadî

Jin jîyan azadî!

Mêr mirin mirîdî!

Erê weleh, civak jî ehlaq jî bermeqlûb bû êdî.

De îja ez li ber çi dikevim, hûn dizanin?

Di vê civaka ku mêr hîn azadî nas nekirîye û nizane tahma wê çawa ye, jin radibin li ser navê azadîyê qayîşê bi mêran re dikişînin!..

La hewle wela!

Heyrana çavan, erê, di nav vê qirêjîyê de mêr ji jinan rehettir in, lê bawer bikin, ne azadtir in.

Loma jî…

dema we doza tiştekî kir, bizanin bê ew tişt çi ye û hûn çi jê dixwazin, hûn çi jê hêvî dikin!..

Yan na…

tenê bi slogana “Jin jîyan azadî!” û bi şerê bi mêran re, ne hûn azad dibin, ne jî hûn ê bikarin pişta mêran deynin û bi wan bidin qebûlkirin.

Nabe, nabe, nabe!

Bi kin û kurdîya kurmancî,

divê hûn birîna xwe bi destê xwe bikewînin.

Yanî…

Bixwînin, xwe nas bikin û zarokên xwe yên nêr ango yên ku ew ê ji we zêde bibin, bi zanayî û bi haweyekî medenî bi bask bikin û bifirînin,

da ku…

herin xwe li ku deynin, bi xwe re wir jî azad bikin.

Gotina Dawî

Ha biqîrin û bibêjin, “Jin jîyan azadî!” û ha biqîrin!.. 

Heta ku hûn mêrên azad çênekin, hûn çi qasî xwe azad hîs bikin û bi haweyekî azad tev bigerin jî, li ser dîwaran bi xwîna we “jin jîyan azadî”yê bê nivîsandin.

sosretîzm

Îja roja cil û bergên kurdî!!!

Ziman tevizîye!..

Ruh mirîye!..

Fikr û raman bi çolê ketîye!..

Bext ketîye paleya berjewendîyê!..

Ûjdan qûnde bûye!..

Jin bûne mêr, mêr bûne jin!..

Karekter ketîye pey kulmek xwelî!..

Kurd û Kurdî û Kurdistan bi tîpên tirkî xemilîne!..

Û ne eyb û ne fedî…

rabin bi cil û bergên kurdî bêkesayetîya xwe binixumînin!

Weyla nahlet li we û wê populîzma we ya fahş hatî!

Gotina Dawî

Erê, rojekê hûn ê bibin kulmek xwelî, lê ew zimanê ku tenê hûn ji bo berjewendîyên xwe yên genî û wê populîzma xwe ya heywanî bi kar tînin, her û her ew ê li ser zimanan bimîne welî.

Gotina Herî Dawî

Tazî bigerin, lê bê ziman negerin!!!

karekter

Ku sibê bi ked û xwîna zarokên feqîr/xizan 0 belengazan Kurdistan serbixwe û azad bibe, dîsa zarokên dewlemendan ê li dora text govendê bigerînin û quretîyên welatperwerî bikin.

Û stranbêj ê jî li ser zarokên wan feqîr/xizan 0 belengazan bi qehremanî bistirên, mixabin!..

Feqîr/xizan û belengaz bikarekter in, lê ew hêza dewlemendan jî heye ku karekterê ji wan feqîr/xizan û belengazan bikirin.

Ê wê çêxê divê em pesnê karekterê nedin heger ew ê xwe bifiroşe!

Lê jixwe…

di bazara bazirganan de karekter pere nake; karekterê li pereyan bar dikin û pereyên wan ji dêvla wan dipeyivin.

Gotina Dawî

Karekter avêtine ber kerê, kerê serê xwe ji ser teşta ceh ranekirîye û lê nenerîye.