Dema min li "Rembetîko" temaşe kir, careke din ez bûm şahidê "kultura diziyê" ya tirkan.
Gelo tirk ji Asyaya navîn nehatibûna Anatoliya û Kurdistanê dagir nekiribûna, îro wê bi çi pesnê xwe bidana?
Û ne tiştek.
Piçek ji rûman, piçek ji ermeniyan, piçek ji lazan, piçek ji ereban, piçek ji kurdan û bi pîneyên ewrûpiyan ji xwe re kulturek çêkirin.
Û ya trajîkomîk, bi me hûn hene, lê hûn me tune dihesibînin.
Di esasê xwe de hûn tune ne.
Derhêner Costas Ferrîs fîlmekî serkeftî diyarî sînemayê kiriye.
Ji destpêka fîlm heta dawiya fîlm, meriv bi pêlên muzîkê diherike.
Lê sahneya fînalê tesîreke ecêb li ser min hişt.
Di vî fîlmî de dîsa kifş dibe ku huner tenê ji azadiyê hez dike û guh nade astengan.
Di demeke xwe ya fire de li vî fîlmî temaşe bikin, hûn ê poşman nebin.
