agir bi pêyasê ketîye

Loqmanê Ceho yê bi zaroktî zarokan tilî diavêtin qûnê, mezin bû, bû zilam; kar kir, xebitî, li ser pişta xelkê, bi pereyên selefê (faîz) dewlemend bû û ji xwe re kargehek vekir.

Bi dilê xwe ofîsek çêkir û hundirê wê li gorî zewqa xwe xemiland.

Pismamê wî Cibo li xwe diheyire û ji mecbûrî ji bo karekî bidê, dihere xwe lê diqewimîne, 

Loqo li ser qoltixa xwe ya çermîn xwe qup û qure dike, dibêje, "Meaşê te yek û nehsed, ji heyştê şev heta heyştê sibehê tu yê bixebitî. Xew tune ye û heta tu mecbûr nemînî nigê te yê bi hundir nebe; çi havîn, çi zivistan...

Cibo dibêje, "Were li malê, li ber derîyê min, ji heyştê şev heta heyştê sibehê nobetê bigire, ez ê du hezaran bidim te û serê sibehê jî tasek şorbe jî li ser..."

Ne şer bi tirkan re dibe, ne jî meş...

Piştî ew qas sal em çûn û hatin, dîsa em hatin li sifirê sekinîn.

"Kurd Sorunû"

Deng ji kurdan dernakeve; li ser ekranên televizyonan, tirk gazinan dikin, dibêjin, "Kurd çi dixwazin?"

Erê weleh, kurd çi dixwazin!

Erdo dibêje min "kurd sorunû" çareser kiriye.

Kemo dibêje ez ê bi HDPyê re "kurd sorunû" çareser bikim.

Sezo dibêje muxatab Îmrali ye.

Û Selo jî dibêje dev ji gotin motinên pûç û beradayî berdin, cîyê çareserîyê TBMM ye.

Û li pêyasê dolar difire, kes nikare baskokirî bike.

Kîloya pîvazan jî bi ser pênc wereqeyan ketîye.

were sêva were sêva were sêva

sêvê gundê me erzan e were sêva

teresî û bêmejîtî

Tirk ehlê teresîyê ne û Recep Tayyîp Erdogan ji serê wan û bavê wan zêde ye,

lê qey em kurd ji wan terestir in ku ev hezar sal in toqa wan mîna toqa nahletê di stuyê me de ye 

û ew çi gûyî dixwin, mixabin em jî bi wan re dixwin.

Kêm zêde em jî bûne ew û hemû tiştên me dişibin hev.

Teresî...

Ehmeqî...

Pûştî...

Bêxîretî...

Tirsonekî...

Namerdî...

Bi kin û kurmancî,

Rabûn û rûniştina me, tevger û hereketên me, rehm û bêrehmîya me, edeb û bêedebîya me, ehleq û bêehleqîya me...

Lê xuya ye poz jî êdî ji taqet ketîye û hew dişewite;

lewra çi diqewime, çi tê serê me, wek neqewimîbe, wek nehatibe serê me, em serê xwe bera ber xwe didin û xwe bi xwe ji bêmejîtîya xwe re dibêjin,

"guh medê!"

Ez ji Xwedê, 

Xwedê jî ji serek û sekreter û rêberên kurdan ne razî be,

ku tenê wek sermîyan bêxîretî ji me re hiştin...

Gotina Dawî

Kurd Kurdistanê naxwazin;

naxwazin, lewra barê Kurdistanê giran e.

Û ji teresîyê re jî bar mar ne hewce ye.

şoreşa pez

Serekê pez rêzdar Beranê Serzer derket hemberî qebîleya xwe û bi dengekî berz û dawidî bi ser wan de qîriya:

-Ne gur, ne wawîk, ne jî keftar, tu kes ê nikaribe pêşiyê li vê serhildanê bigire. Ez wê hêviyê di çavên we de dibînim. 

Pez li hev nerîn, di çavên wan de tenê tirs û xof hebû. 

Mîha Serreş du gavan derket pêş, got:

-Quretîyan neke û nebêje tu kes nikare wê hêvîya di rengê çûriska ronayîyê de ji we bistîne. Piştî deh deqeyên din gur ê xwe li wê çûriska hêvîyê bigirin û werin di me û maka me nin; ser û qûna me yê bi derekê ve bipengizin, çîp û hêtên me yê bi derekê ve bipengizin, pişt û parsûyên me yê bi derekê ve...

Gotina Dawî

Dengê defê ji dûr ve xweş e.

aqil taca zêrîn e lê ew jî nema tê kirîn

Aqil tune be, 

yan jî aqil ji kîsê xelkê be, zor e.

Û mixabin, 

ne xwendin tesîrê li me dike, ne jî ger tesîrê li me dike...

Aqil tune be...

Aqil ji kîsê xelkê be

û bi ser de jî, xwendin û ger jî pere neke, ji mecbûrî meriv ê bireqise li ber tayê tolikê.

Dû re gazinan li Emînê Erbanî dikin, dibêjin Emîno bêvîzyon e.

Kemal Kiliçdaroglû dibêje, Bi HDPyê re em ê bikaribin pirsgirêka kurd çareser bikin."

Sezaî Temellî dibêje, "Muhatab Îmrali ye."

Birazîyê Apo anku Apoyê biçûk jî bi serê Apê xwe sûnd dixwe...

Lê Selo, şêrê zindanê pişta Kemal girt û berê çareserîyê da TBMMyê.

Kî berx e, kî bera ne, ew ê berê dansala dermaleyan belî bibe.

Û serê du beranan di beroşekê de nakelin!

De ka em jî guhdarî bikin bê çi ji vî şerê xal û xwarzîyan derdikeve!

Haa!

De guh nedinê...

Wextê siberoj tarî be, hemû çîrok li ser berê ne...

Sendroma tirk ketinê jî ev e;

siberoj tarî ye, 

lê ji sibehê heta êvarî li ser ekrana televîzyonên wan, li ser dîroka wan a hovane rêzefîlm li pey rêzefîlmê ye...

Aqil taca zêrîn e, 

lê mixabin zêr jî nema tê kirîn.

Berê di dawetan de xelkê fedî dikir zêrekî çaryek bi bûkê ve bike, 

lê îro pêvekirina zêrekî çaryek bûye nîşaneya zengînî û halxweşîyê...

piştî te

piştî te

bi hezaran qaqlîbaz li asîmanan asê man

yûnisên kerî bi kerî avjenî dikirin hew bi ser avê ketin

û evîndar ji peravê xeyidîn

pisîkên nefsek stuxwar man

piştî te

behr ji pirê xeyidî

av bêyî dilê xwe herikî

û di bin şopa şênîyên bajêr de

evînekê ber avêt

piştî te

li bazara bazirganan evîn bû qahpikek

kesî li xwe daneanî li hêla wê binere

stuxwar ma li kolanên bajêr

ma min ji te re negotibû qîmetê evînê tune ye li vî bajarî

piştî te

ez ê jî terka evînê bikim

û bibim zebzefiroşek

ez ê her tiştî bifiroşim

lê tenê destê min ê li evînê negere

reîs û kitêba ne kitêba wî

Rast derew, xêr û guneh ne di stuyê me de, dibêjin, Reîs kitêba xwe ya çapbûyî nexwendîye!

Hêja ye Kitêba Rekoran Guinnes bi herfên zêrîn navê Reîs li ser navika xwe binivîsîne.

Kî bîra meriv nexwîne û rabe binivîsîne lo lawo!

Ev jî hunerek e haa!

Lê haya Reîs ji vê hunerê heye, tune ye, nizanim.

Ilhez hinekan bi zorê ev huner kiriye hunera wî.

De îja...

Wî bi xwe nexwendîye...

Ê bi qasî ez rojevê dişopînim, hîn tu kesekî din jî nexwendîye.

Hi ihi!

Û jixwe li cem xalê me Seleh (Medya Kitap) jî nayê firotin.

Ka îja em ê çawa bizanibin bi çi ayet û hadîsan xemilîye?

Îhtimaleke mezin wî bi xwe nenivîsandîye; hinekan ji dêvla wî nivîsandîye.

Lê kes newêre xwe bide ber jî...

Ma hîn meseleya dîplomayê safî nebûbû, îja kitêb jî derket pêyasê û bû zêdeyîya ser kezebê.

de xalo, de xalo!

çemê çetelê de xalo!

Le ku hinekan fantezîyên xwe yên seksê nivîsandibin!

Ininin! Ininin! Ininin!!!

Belî nabe.

Lê xwezî fantezîyên Reîs binivîsandana.

Weleh nuha têra xwe rengîn in.

Qesra bedew a bi şeml û şemal û fantezîyên bicizbêketî...

Ya star!

Haho!

Allahuekber!

Allahuekber!

Sibê ez ê herim li A101 û BÎMê binerim, bê ez kitêba Mr. Reîs bi dest naxim...

Vê pêla dawî, li ser medyaya sosyal zêde diajon ser Hêja Netira ku dike nake nikare xwe ji tirk û tirkî û zîhnîyeta tirkan rizgar bike.

Rebenê jî bi qasî hêz û qaweta xwe li ber xwe dide, lê dem ne dema liberxwedanê ye, mixabin;

yên li ber xwe dan, ji dawa dêya xwe filitîn û yek bi yek bûn kulmek ax!

Hûn bi ya min dikin, zêde bi ser de nerin û bes wê aciz bikin,

yan na ew ê rabe "ne"ya ber paşnavê xwe jê bibe û xwe bike belaya serê tirkan.

Hûn dahwa çi lê dikin heyran?

Deve ye û bi serê xwe ye. Baş, xerab, kar karê wê ye, çi ji we re!

Şêrîn e, sempatîk e, xweşik e û wek jinekê jî têra xwe mêrkujane ye, bi şerefa Hecî Meter.

Erê, carinan piçekî xwe fahş dike, lê jixwe di dema me ya îroj de fahşbûn bi xwe hunerek e.

Ha, ez vê jî bibêjim, heger bi şewba îdeolojî mîdeolojîyan nekeve û tenê bi hunerê re mijûl bibe, jineke jîr û jêhatî û di qerf û mîzahê de jî serketî ye,

lê wek min got, divê xwe bi jahra îdeolojîyên teresonîk jardadayî neke.

Wek hevbajarîyekî te (herweha kalikê te jî dostê bavê min bû; rehma Xwedê li wan be) karê xwe bike; heger te jê hez kiribe, bi kesî re nekeve nav heftûheyştan...

Û tu sax, ji qewla şêxê min Laleş Qaso!

kurdistan

Vê pêla dawî tiştin diqewime.

Dîplomasî...

Lobî...

Çûyin, hatin...

Serdan, serhildan...

Kurd, mird, ewrûpî mewrûpî...

Cehş, xayîn, xwefiroş, xwefiroşî...

Destê kê di bêrîka kê de ye?

Lê bêhna hazirî mazirîyan tê!

Hoo kurdino!

Ma pêjna serxwebûnê nayê we jî?

Qey hûn gêj in!

Dengê defê jî dûr xweş e!

Lê Kurdistan nêzîk e!..

quretîyên erzan

Ji bo pirê kesan, quretîyên li ser medyaya civakî tenê hobî anku cîyê kêf û dûrketina ji stresa problemên xwe yên şexsî ye.

Ji wan bawer nekin!

Xwarina du lahmecûnan, an jî vexwarina du qedeh araq, ji bo wan ji azadî û serxwebûna Kurdistanê girîngtir e.

Lê dema dipeyivin, an jî dinivîsînin, ji Don Kîşot Donkîşottir in,

lê (bê)Don kîşot in, haya wan ji wan tune ye!

Kêf û zewq xweş in!

Hez û eşq xweş in!

Haz û arezû xweş in!

Lê ji bo van tiştan ked hewce ye; divê meriv heq bike...

Ehmeqîya herî ehmeqî ew e ku meriv xwe jîr û biaqil bibîne lê meriv hesabê jîrbûn û biaqilbûna kesên hemberî xwe neke...

Pere pere pere, lê Napoleon mir û têr nebû ji pere...

Pere baş e, lê heger têkeve xizmeta ciwamêrî/ciwanikî û maqûlî û comerdîya te.

Pirê kesan ne xwedîyên pereyan in, xulam û koleyên pereyan in.

Pere çavê we têr û tije bike jî, hestên we yê her birçî bin, mixabin!

Gotina Dawî

Qîmetê zemên bizanibin, an na hûn ê bi ber bayê zemên bikevin û bibin kulmek xwelî.

mamoste û xoce

Di du meseleyan de kurd û tirk pir dişibin hev; di meseleya kurdî û futbolê de.

Di civaka me kurdan de zanîna kurdî û di civaka tirkan de jî piştî futbolîstek jubîle dike anku dev ji futbolê berdide.

Di civaka me de, her kî dest bi xwendin û nivîsandina bi kurdî bike, êdî derdor jê re dibêje "Mamoste" û li ser serê civakê dest bi quretîyan dikin; di civaka wan de jî her kî dev ji futbolê berdide, derdor jê re dibêje "Xoce" û ew jî êdî ji haş û baş dipeyive û li ser serê civaka xwe mîna ramangerek li ser felsefeyê bipeyive, li ser futbolê dipeyive.

Mamoste û xoce...

durûtîya civakê

Problema vê civakê çi ye?

Problema vê civakê:

Çi jin, çi mêr, di teorîyê de hin tiştan, nirxan li xwe bar dikin, wek îdeolojî, bawerî, zayendî, kesayet û hwd. lê di pratîkê de anku di tevgerên xwe de ne tu gû ne.

Di xeyalên xwe de dixwazin bibin her kes û her tişt û pirê caran wek bûne her tişt tev digerin, lê di esasê xwe de tenê belengazîyeke kêmqawetî bûye para wan.

Ji vêya re dibêjin sendroma xwelîserîyê.

Min gelek jin nas kirin, lotikên anarşîstî, lotikên serbixweyî û lotikên azadî avêtine, lê bi dehan car ez bûme şahidê wan ê wê belengazîya tirsonek û dilê min bi wan şewitîye.

Loma...

Bi gotinê nabe.

Divê gotin û kirin yek bin.

Gen divê...

Kesayet divê...

Xwendin û zanîn divê...

Vîzyoneke kulturî, edebî divê...

Û ya herî girîng, nîyhandineke têr û temam divê; di warê nîyhandinê de divê têrxwarinî hebe û çavê te ne li derîyan be.

Belasebeb nehatîye gotin, "Çavê li derîya, xwelî li serîya!"

2025

Konsolosê holandî gotîye, "Divê hêzên pêşmergeyan bêyî ku têkevin bin tesîra rojeva partîyan, ji bo veguherin hêzeke modern hewl bidin, tev bigerin."

Bi min di vê daxuyanîyê de peyameke sublîmînal heye; heta sublîzelal..."

Bi kin û kurmancî, te dît bi qasî min jê fêhm kir, dibe ku ne wek min be jî, lê min weha jê fêhm kir:

Rêzdar konsolos dixwaze bibêje, bi tiştik miştikên pûç û beradayî enerjîya xwe xerc nekin; xwe bikin yek û ji bo hêzeke qerase ku ew hêz ê bikaribe di bin barê serxwebûnê de rabe, hewl bidin...

Lê...

Ka aqil!

Mîna çivîkeke baskokirî û birîndar diperpitî.

Axûwax û nalenala wê bi dîwarên odeyê ve radipelikî.

Xwe bi ser wê de dewisand, lêva wê ya jor xist nav lêvên xwe, têr mêt û pê ve kêleka destê xwe rada devê wê, diranên wê mîna mîxan xwe li kêleka destê wî dan hev, zevt kir; çendî dewsa wan qîlan diêşîya jî, ji arezû û zewqa wê kêlîyê êşa ji ber wan qîlan hîs nekir.

Axûwax û nalenala wê piçekî fetisî!

Û ji nişka ve li ser derzika pişta wî çend çipik xwêdan ketin pey hev, mîna morîkên tizbîyeke nod û neh ber bi jêr ve herikîn...

Di bin qefesa sînga wî de dilê wê dikir teperep lê teperepeke ne normal.

Erê, bi hatina pişta wî re, ew jî orgazm bûbû.

Devê xwe xist guhê wê û di guhê wê de kir pistepist:

"Bi qasî ez di himbêza te de azad im, li ser tu axê ez ew qasî ne azad im."

Û bişirî; dû re ew peyivî:

"Meraq neke, rojekê ez ê li ser axa serbixwe jî te li ber sîya pêsîrên xwe azad bikim û di hundirê quzê xwe de te veşêrim.

tevlihevî û kaosa peyvan

Nizanim îşev ez li ser çi binivîsînim!

Sîyaset!

Civak!

Edebîyat!

Huner!

Mîzah!

Magazîn!

Yan erotîzm!

Serî li min bûye def û her yek ji hêlekê ve digurmîninê...

Rojev pelûl e jixwe; her roj du roj eynê kerafî!

Ne tirk du gavan pêş ve diavêjin, ne jî kurd terka biratîyê dikin.

Jixwe Reîs Sedat Peker jî xeyidî...

Ka îja em ê wext û dema xwe bi kê û çawa derbas bikin?

Derbenda qûna Erdogan qetîyaye, êdî Emîne xanim bêyî hefat hew dihêle derkeve derve, xwe û derdora xwe bilewitîne;

lê jixwe jêr û jor bûne yek û bi dor dipeyivin!

Û qebheta hetka jor ji qebheta hetka jêr bêtir e.

Gelo berî mirinekê wek netewên din ên xwedan dewlet em ê jî rojekê ji wê şeraba azadîyê vexwin û li ber bayê serxwebûnê serxweş bikevin?

Off!

Serxweşîya bi şeraba azadîyê jî serxweşî ye, haa!

Heger Kurdistan serbixwe bibe, divê wê şevê hemû serxwebûnxwaz xwe şûtîtazî bikin û heta berbanga sibehê vexwin, serxweş bikevin û di hev nin!

Lê jin û mêr, ne mêr û mêr an jî jin û jin!

Na na!

Azadî, ji her kesî re azadî ye,

loma jî dilê kê çawa dixwaze, bila weha jî bike û texsîr neke;

çi jin bi mêr re, çi mêr bi mêr re, çi jin bi jinê re, çi jî garankî...

Gotina Dawî

Hêvî dikim berî kurdî ji ser vê axê bar bike, Kurdistan ava bibe;

yan na, kurd ê kurmî bibin...

12yê îlonê

Piştî nîvsetekî din 12yê Îlonê dibe 13yê Îlonê û em ê fatîheyekê li ser ruhê şoreşgerên wê demê bixwînin.

Tenê bîst û çar seetan ketin bîra me, me ew dem bi bîr anî û nuha jî qedîya.

Wek îroj, doh jî kî çû, ji kîsê dêya xwe çû.

Ne şoreş pêk hat, ne jî yên xwîna wan fêriz û gulîsoran rijandin hatin cezakirin.

De serê xwe deynin ser bahlîfa xwe û rakevin; belkî hûn di xewna xwe de li tahma azadîyê binerin.

Û...

Ji xwe pê ve bi kesî bawer nebin!

Her kes li pey berjewendîyên xwe ye û mixabin ne çav têr dibe, ne jî zik...

govenda bêhişan

Li alîyekî welatê min:

Qesîde!

Qewl!

Zikir!

Û cizb!

Şêx û mele, hecî û sofî mîna bi bonzaîyê dewx bûbin, hiş bi hêlekê ve dipengize, mentiq bi hêlekê ve...

Govend e, govend, lê kî bûk e, kî zava ye, ne belî ye.

Li alîyekî welatê min jî:

Îdeolojî!

Sosyalîzm!

Demokrasî!

Wekhevî!

Û sloganên biratîyê!

Xwende û rewşenbîr û sîyasetvan hewl didin ji bêzimanîyê miletekî çêkin.

Û miletek li ber senfonîya xwelîserîyê hêdî hêdî di nav çend miletên din de dimehe.

Bîyanîyekî digot:

Heger doz û dahweya we yê ne serxwebûn be, xwe ber bi pêlên asîmilasyonê ve berdin, qet nebe bêyî hûn xwe biêşînin, hêdî hêdî hûn ê bi haweyekî entegre asîmile bibin.

Lê hîn jî xwelîserên xwe wek zana û rewşenbîr dibînin û xwe li ser serê vê civakê qure dikin, bi haweyekî megalomanî û fisgenîtî hewl didin bi zimanên dagirkerên xwe miletê ku bi vê dozê hew maye bibe toz, ji vê xewa belengaz şîyar bikin.

Pîrê nemire bihar hat, kero nemire qîvar hat!

Gotina Dawî

Heger Xweda bikute meriv, nabêje tu gay î yan transeksuel î!

quz quz e

Elîkê Aso û xalê xwe Mûsayê Hecîkê rûniştine.

Mijar zewac e.

Elîkê Aso azib e û ji derdê quz kewijî ye.

Çay li ber wan e, vedixwin.

Elîkê Aso qurtekê ji çaya xwe vedixwe û difitile ser xalê xwe, dibêje, "Xalo, ez çavê xwe digerînim, nagerînim, qîzeke bedew nabînim ez wê ji xwe re bixwazim û pê re bizewicim."

Mûsayê Hecîkê qurtekê li çaya xwe dixe û di bin simbêlan de dibe hirehira wî dikene, dibêje, "Kuro law, de quz quz e, îja bedew be çi ye, ne bedew be çi ye! Te eskerîya xwe kiriye. Wek berê ker mer jî tune ne... Gund tije qîzên gîhaştî ne; destê xwe deyne ser yekê û xelas!"

Elîkê Aso qefesa sînga xwe dinepixîne, xwe qup dike û dibêje, "Xalo, xebera te ye. Di tarîyê de hemû quz yek in, lê mîratê qey em ê bi çavgirtînkê nelîzin! Û her tim dora me yê ne tarî be. Carinan meriv ê hev bibîne û li hev jî binere. Aanuha Sîbel Can ji te re bibêje were di quzê min ne û Xecîca Mehemê Gavan ji te re bibêje were di quzê min ne, tu yê herî di kîjan quzî nî?"

Mûsayê Hecîkê xwezîya xwe dadiqurtîne û zimanê xwe bi dora lêvên xwe yên şilbûyî dixe, dibêje, "Weyla Xwedê tu nehişto! Meriv dikare di quzê Sîbel Canê de pirincê bixwe; îja quzê Xecîca Mehemê Gavan li ku!"

têkilîya bi zimên

Yilmaz Guney

Derhêner, senarîst û lîstikvan...

Sînema, lê kîjan sînema?

Sînemaya kurdî, yan sînemaya tirkî?

Zimanê berhemekê çi be, berhem a wî zimanî ye;

çi sînema, çi edebîyat, çi muzîk...

Ho ho!

Ma ji bo hunerê ziman hewce ye?

Erê, hewce ye.

Çima hewce ye?

Ji ber ku,

ziman ji wê axê, ku li ser diçêre diafire; bi nirxên wê axê xwe xwedî dike û dibe dengê wê axê; ew ax, kul û êş û janên xwe jî lê bar dike, kêf û şadî û eşqên xwe jî; 

bi kin û kurmancî,

zimanê meriv pê difikire, pê dipeyive, pê dinivîsîne, pê dijî çi be, meriv li gorî ruhê wî zimanî tev digere

û ruh jî; ji hest, hîs, îdeolojî, jîyîn, kevneşopî, folklor, erf, adet û jîyîna kesên li ser wê axa ku bi wî zimanî dijîn, dimeye.

Ruhê Yilmaz Guney şad be!

Temenê wî têrê nekir, heger çend saleke din bijîya, belkî ji bo sînemaya kurdî jî hewl bida berhemin baş çêke, lê nebû qismet;

loma jî Yilmaz Yilmazê me ye, lê Guney, anku hunera wî para dijminên me ye.

Nizanim ka çi qasî rast e, wê rojê min li derekê xwend; serokwezîra Alamanyayê Angela Merkelê gotîye:

Tenê serjimara Çîn û Hindistanê du milyar û nîv e. Sed û pêncî xwedayên wan hene û bi kêmanî xwedîyê heysed bawerî ne û bi hev re di nav aştîyê de dijîn. 

Lê misilman! 

Tenê Xwedayekî wan heye, tenê pêxemberekî wan heye, tenê dînekî wan heye, tenê kitêbeke wan heye, lê xwîna hev vedixwin, bi xwîna hev destmêj digirin, sikak û kolanên wan bi xwînê sor dikin.

Qesas jî dibêje, "Alah û Ekber!" qurban jî dibêje, "Alah û Ekber!"

Û her du hêl jî ji mirîyên xwe re dibêjin "Şehîd"

De îja were ji nav vê pirikê derkeve!

Gotina Dawî

Ziman, ax e.

Ziman, netew e.

Ziman, dewlet e, dewletxwazî ye.

Ziman, xala yekem a netewperwerî û dewletxwazîyê ye,

loma jî her kê ji zimanê xwe hez nekir û bi zimanê xwe nejîya, ne ji wî bawer bikin, ne ji netewperwerîya wî bawer bikin, ne jî ji hewldan û sîyaseta wî ya ji bo dewletbûyînê bawer bikin.

Derew e, derewan dike!

nakokî û paradoks û sendrom

Ruya bi tirkî dibêje...

Îja hûn ê bibêjin Ruya kî ye?

Ruya Ruya ye û di facebookê de hevalek e, mîna xewnekê...

Çendî carekê derfet çêbû em du qedeh araq bi hev re vexwin jî, hesabê malê û sûkê li hev derneket û çû 

û bira jî ji bo min bû xewnek.

Ez vê jî bibêjim, bi xweşikbûn û bedewîya xwe, Ruya bi rastî jî ji bo hinekan Ruya ye.

Axir...

Wê rojê di facebookê de, li ser rûpela wê ez li parvekirineke werê rast hatim:

Ez dikarim pirsekê bikim?

Zimanê dêya min kurmancî ye, zimanê bavê min kirmanckî ye û wek yeka di zanîngehê de beşa Turkolojîyê xwendîye ez meraq dikim.

Gelo Ataturk di vê hevokê de xwestîye çi bibêje?

Berpirsîyarîyeke çawa li kesên li Tirkîyeyê dijîn bar dike?

"Tirkek hêjayî dinyayê ye!"

Ez ê bibêjim, bila hinek jî ji te re wergerîne tirkî.

Te pirsîye:

"Ev gotina Ataturk berpirsîyarîyeke çawa li însên bar dike?"

Bersiv:

Ataturk berpirsîyarîyeke wek berpirsîyarîya li te bar kiriye, li însên bar dike.

Bi haweyekî entegrasyonî asîmilebûn...

Hezkirina tirkîbûn û tirkîyeyîbûnê...

Rêz û hurmeta alaya dewletê...

Û hezkirina li Ataturk.

Bi kin û kurmancî,

Ew rol-model tu bi xwe yî, Ruya xanim.

Ataturk bi vê gotinê hişt ku yên wek te ne tirk jî xwe tirk bibînin û ji ber xwe, ji ber qewmê xwe şerm bikin.

Gotina Dawî

Tirkên tirk ji ber tirkbûna xwe şerm dikin û herweha heta ji wan tê hewl didin tirkbûna xwe veşêrin, lê xwelîserên netirk radibin bi çavekî pîrozwer li tirkbûnê dinerin, mixabin.

Nakokî!

Paradoks!

Sendrom!

Û nizanim çi!

fen û fûtên tirko

Di 6-7ê îlona 1955an de çi qewimî?

Li Kibrisê dawet bû, lê govend li Tirkîyeyê digerîya.

Li cem tirko dawîya fen û fûtan nayê; ji her bûyerê re senaryoyeke wan heye.

Û rayedarên dewletê li ser projeyekê li hev dikin.

Li mala Ataturk a li Selanîkê bombeyekê diteqînin, lê dengê bombeyê li hewşa Ataturk tê bihîstin, agirê wê bi qad û sikak û kolanên Stenolê dikeve.

Girseyeke hov, çi dikeve ber, talan dike, dişewitîne...

Ma di şerê dewletê û PKKê de jî plan û senaryo û proje ne ev bû?

Dewlet!

PKK!

Dewleta kûr!

PKKa kûr!

Jîtem!

Kontrgerîla!

Cehş!

Û...

Gotina Dawî

Ax ax! 

Çi zor e bêdewletî!

senfonîya bedenan

Rojekê ez li xwe heyirîm.

Hindik mabû ez bi dîwaran ve rapelikim.

Min berê xwe da kîjan derîyî, li min venebû.

Min telefonî kê kir, ji xwe re mahne û behaneyek got...

Û ez kewişî me; min sincirandîye û mîna nêrîyê hilorî direşînim.

Cila li ser rûniştime, ji bin min baz dide...

Û ji nişka ve Arzû ket bîra min; jixwe ji nav jî dîyar e, arezû jê difûre.

Qama wê yek û pêncî cm.

Pêncî kîlo giranîya wê.

Têra xwe hûrik, qijmirokî û ne xweşik...

Lê agirê heft tenûran li ber agirê di wê de sar dima!

Hin jinên ne xweşik, bi nîyhandineke hunerî û estetîk û hostayî, dikarin mêrên qerase bikin mirîdên quzê xwe yê ne xweşik.

Erê, ev bêbav jî yek ji wan jinan bû; ne xweşik bû, lê bi pisporîya xwe ez jî, xwe jî bi cizbê dixist!

Berêvarî ji rawestgeha Çaglayanê li otobusa bi jimara 49an siwar bûm û min berê xwe da taxa Gazîyê.

Zemanekî şoreş ji Gazîyê difûrîya, lê jixwe nîyhandin bi xwe jî şoreş e.

Di otobusê de min telefonî wê kir; hîn ji kargehê derneketibû ber bi malê ve neçûbû, xanimê.

Min got, "Ez di rê de me, ber bi te ve têm. Çi lazimî divê?"

Got, "Li malê masî jî heye, araq jî heye; tenê şiva kîrê te divê."

Ya star!

Lê min ne ji wê re got; piştî min telefon girt, xwe bi xwe min got.

Berî ez dagerim malê, min çar şûşe bîra jî kirîn û bi xwe re birin; piştî araqê, di nav nivînan de ji senfonîya kîr û quz re dibe cîla û zingara hestan jê dibe.

Xanî jêrzemîn bû, lê ji alîyê dinê ve zemîn bû û pêşîya wî ji hewşeke biçûk pêk dihat; ji dara erikan a hewşê ji derve hundirê xênî xuya nedibû.

Me her duyan jî xwe şûtîtazî kir û bi hev re me dest bi çêkirina masîyan kir.

Heta sifreya me hazir bû, du caran me kurmê hev şikenand û bi dor em ketin serşokê...

Tarî ket erdê û em li ser sifreyê rûniştin.

Masî...

Araq...

Du bedenên tazî...

Û sura bê...

Bi dengê derî re em veciniqîn!

Cîran ji axûwax û nalenala me aciz bûbûn!

dîplomasî mîplomasî û kitêba reîs

Reîs Erdogan dibe nivîskar; di demeke nêzîk de kitêba wî derdikeve pêyasê.

Û dibêjin buhayê wê jî çel lîreyê tirko ye.

Çavnebarî û têrnexwarî tiştekî werê ye qey!

Ser û binê Tirkîyeyê li ser navê xwe tapo kir, ne bes e, dike kitêba ne kitêba xwe jî bi darê zorê bifiroşe xelkê.

Çi?

We got kî yê bikire?

Ji bavê kê zêde ye nekire!

Weleh ew ê bikirin û pê re wêneyan bigirin û li ser medyaya civakî jî par ve bikin.

Rebeno bi xwe re nabîne li ser nigan biedile, îja çawa kitêb nivîsand!

De ka em binerin bê qala çi kiriye û çi nivîsandîye!

Heger ez bi xwe nexwînim jî, îlhez em ê ji hin kesên bixwînin bibihîzin bê qala çi kiriye...

Axir!

Her pêxember bi kitêba xwe heye; loma jî ji Reîs re jî kitêbek hewce ye.

Reîs ê piştî kitêbê pêxembertîyê jî li xwe zêde bike.

Em! 

Nizanim,

lê tirk ê pê bigirin!

Heyeta CHPê çûye Kurdistanê...

Xêr e gelo?

Dîsa çi diqewime, yan jî dike çi biqewime?

Gelo dîsa hazirî mazirîya pakêt makêtan dikin!

Min go dek û dolab li cem tirko xelas nabin!

Divê başûrekanem pir û pir baldar bin!

Çi CHP, çi AKP, çi MHP, çi DEVA û çi SAADET û çi HDP...

Eman û eman!

Yek rê heye û hemû rêwî ne di rêya tirkîyeyîtîyê de...

Gotina Dawî

Ji dêvla bi dehan serek û serokan, tenê Messîyekî me, yan jî Ronaldoyekî me hebûya, nuha ji zû de kurd jî netewek bû ji neteweyên dinê...

mûcîze

Mûcîze!

Ji bo istakozên li mitbexa keştîya Tîtanîkê li benda birajtin û raqelandinê bi haweyekî bêçare li benda nefesa dawî ne, noqîbûna avê ya Tîtanîkê ji bo wan istakozan mûcîzeyek bû.

Wê rojê li derekê ez li vê anekdotê rast hatim, kêfa min jê re hat û wexta min xwend, di bin simbêlan de mizicîm.

Yanî carinan felaketa bi serê hinekan de tê, ji bo hinekî din dikare bibe mûcîze jî herweha.

Wek çawa bi serxwebûna Kurdistanê, hinek ê herin ber ker û golikan, şivantî û gavantîya pez û dewaran ê bi destê wan nekeve, hinek ê jî li ser axa azad qedehên şerabê noş bikin ji bo ruhên serbixwe...

Gotina Dawî

Tu carî bêhêvî nebin!

ergatîv

"Dengê meyger min bizdand!"

(Ji berhema Ferhad Pîrbal a bi navê Santiago de Compestela)

Ferhad Pîrbal bi soranî nivîsandîye.

Besam Mistefa wergerandîye kurmancîyê.

Û weşanxaneya Avestayê jî çap kiriye.

Celadet Elî Bedirxan gotîye:

"Şerma mezin ew e ku meriv bi zimanê xwe nizanibe."

Îkram Baban gotîye:

"Şerma mezin ew e ku meriv bi mijara ergatîvîyê nizanibe."

Û ez jî dibêjim:

"Şerm û qebheta mezin ew e ku nivîskar û weşanxaneyên kurdî bi mijara ergatîvîyê nizanibin."

du pêkenokên unîversal-gerdûnî

Ciwamêrek destê xwe li texsîyeke tucarî bilind dike û texsî tê lê disekine.

Ciwamêrê me li texsîyê siwar tê û texsî bi rê dikeve.

Teyba texsîyê vekirî ye; dengê muzîkê li hundirê texsîyê olan dide.

Ciwamêrê me dibêje, "Ji kerema xwe re wê teybê bigire. Ma di dema Hz. Muhamed de muzîk hebû! Guneh e, guneh!"

Şofêr bersivê nade. Bi haweyekî hêdî hêdî texsîyê li qiraxa rê îstop dike û di ser stuyê xwe re li ciwamêrê me dizîvire; dibêje, "De ji kerema xwe re derî veke û ji texsîyê peya be; dema Muhamed texsî jî tune bûn; çûyin û hatin bi deveyan bû; here gazî deveyekî bike, bila deve te bibe."

Yekî misilman, yekî xirîstîyan û yekî cihû li hev rûdinin.

Mijara wan pereyên xêr û xêrxwazan e.

Ewil ji yê xirîstîyan dipirsin; dibêjin, "Pereyên xêrxwaz tînin, tu wan pereyan çawa belav dikî?"

Xirîstîyan dibêje, "Ez xêzikeke gilover çêdikim û di hundirê wê xêzikê de ez wan pereyên kombûyî difirînim, diavêjim hewa. Pereyên derdikevin derveyî xêzikê ji min re ne, pereyên di hundirê xêzikê de dimînin ji Xwedê re ne."

Misilman dibêje, "Ez jî wek te dikim, lê pereyên di hundirê xêzikê de dimînin ji min re ne, pereyên derdikevin derveyî xêzikê ji Xwedê re ne."

Misilman û xirîstîyan difitilin ser cihû; dibêjin, "Le tu çawa belav dikî?"

Cihû dibêje, "Weleh ez jî wek we wan pereyan difirînim, diavêjim hewa, yên Xwedê wan ji xwe re zevt bike ji wî re ne, yên dikevin erdê jî ji min re dimînin."

muxtar

Got:

-Ma bi şev jî qereqol vekirî ne?

Got:

-Na. Êvarî derî digirin, diherin malên xwe û wexta dibe sibeh jî, tên derî vedikin û dest bi wezîfeya xwe dikin.

Got:

-Himm!

Got:

-Xêr e, te ji bo çi pirsî?

Got:

-Muxtêr êvarî hat ket nav nivînên min, ez ji xew şîyar kirim û min kir û nekir bi ya xwe kir û bêyî dilê min xirpişî ser dilê min, bi haweyekî zorgayînî dilê xwe li min rehet kir, kurmê xwe şikenand û rabû çû serşokê xwe helal kir û hat serî avêt xewê, bû xurexura wî raket. Min li seetê nerî, nîvê şevê derbas bûbû; yan na heger min dizanîbûya qereqol ne girtî ye, wê seetê ez ê rabûma, min ê biçûya gilîyê wî bikira, lê...

Got:

-Himm!

Got:

-Wexta îkametgah ji jina te re lazim dibe, ma dibe tu ji jina xwe re îkametgahê derxî, Muxtar?

Got:

-Na, ez wê dişînim mizgeftê cem Melê!

Got:

-Himm! 

Gotina Dawî

De hema ji bo xatirê vê rojê îşev dev ji şer û pevçûnê berdin û heta destê sibehê di hev nin û bikutin hev.

Heger Mele azan da jî, guh nedinê, ne rabin nimêjê, ne jî ji bo xwehelalkirinê herin serşokê...