hilbijahrtin

Ancama Hilbijartinê:

Wer xuya ye hesabê Reîz ê malê û sûkê li hev derneketin.

Zîhnîyeta AKPyê ji alîyê zîhnîyeta CHPyê ve hat dorpêçkirin. Bajarên herî girîng û stratejîk ji destê AKPyê derketin.

CHP yê êdî wek dîkê qoqo xwe li ser serê kurdên bêdewlet û dîndarên nîvsofî bibixudîne û qure bike.

Av çû qûna wan!..

MHP û ÎYÎyê pê girtin, lê nizanin ew ê çawa di xwe kin!

Û DEM, mîna çayeke bêdem li ser dilê mirîdên xwe rûnişt û bi şirîkantîyeke kone û bi dizî bêrîkên xwe dagirtin.

Namzeta DEMê ya Stenbolê, li Stenbolê ji bo Îmamoglû bi ser bikeve, serê xwe ji ser sicadeyê ranekir; heta hilbijartin bi dawî bû jî tizbîya nonûnehhebî ji destê wê neket;

lê ji bo her hebek tizbîya xwe çend dolar stend, ez nizanim.

Li Mêrdîna li ber dilê min şêrîn, TURK dîsa bû xwedîyê milk û dengbêj ê hew li ser xweşmêrîyê kilaman bibêjin êdî.

Axir…

Dîsa xelk ji xwe re çûn ser text, lê wek her car em jî man li ber sîya namerdên bêbext.

Gotina Dawî

Û nivîskarok û hunermendok û rewşenbîrok jî li ser medyaya sosyal ji ser(ne)ketina DEMê re halanan hildidin.

Û dema peyv tê peyvê jî, xwe wek muxalîf nîşan didin(!)

Ka aqil!

dem-lî

Ne tirk, ne tirkmanc, ne jî nîvkurmanc, nahletekê li gişan bînin û herin bibêjim, “kurmanc û kurmanc.”

Bi gotineke din:

Boykot!

Boykot!

Boykot!

Hilbijartinên wan serê wan bixwe û me eleqedar nake. Û em ne mecbûr in pişta yekî jî bigirin.

Ji qewla pêşîyên me:

“Doxa kêrekê, gûyê ser bêrekê ne.”

Loma jî…

Hewce ye em kurd vê hilbijartinê boykot bikin û ez û derdora xwe yê jixwe boykot bikin,

lê…

bêbavan kesên neçin dengê xwe nedin bi 300 lîreyî ceza dikin.

300 lîre jî heqê 5-6 şûşe bîra ye,

loma jî…

ez ê boykota xwe bi vî haweyî bikim; ez ê herim ser sindoqan lê ez ê ne bidim kemalcîyan, ne bidim reîzcîyan, ne jî bidim apocîyan, li ser pusûlayê ez du gotinên xweş bi kurmancîya reş binivîsînim û têxim hundirê zerfê.

Hûn bi ya min dikin hûn jî werê bikin. Vî zemanê xerab 300 lîre 300 lîre ye.

Axir…

Piştî min meseleya xwe ya boykotê safî û çareser kir, îja vê carê jî meraqek bi min re çêbû.

Te dît dibêjin çi tê serê meriv ji meraqê tê serê meriv, lê her tim tiştên xerab jî dernakeve pêşîya meriv.

Bi kurdîya kurmancî…

Min têgeha “boykot”ê meraq kir û ez rabûm pê daketim; min li dîrokçeya wê kola.

Erê…

Em boykot bikin, lê hewce ye em wate ango mahne û dîrokçeya boykotê jî bizanin; 

ma ne wilo ji qewla keskokê?

Boykot, ji paşnavê Charles Boycott çêbûye.

Himm!

Êêê! Charles Boycott kî ye?

Charles Boycott, di zemanê xwe de berpirsê kar û barên erd û zevîyan e.

Di sala 1880 de zad kêm e û di navbera wî û erdvan û gundî û cotkar û paleyan de problem dest pê dike. Di ber hev de didin nadin, li hev nakin. 

Axir, Charles Boycott radibe 11 paleyan ji kar diavêje. 

Ji ber van rûdanan, Charles Stewart Parnell ji xelkê re dibêje bi her haweyê têkilîyên xwe ji van axayên erdan û berpirsên wan bibirin. 

Di wê çalakîyê de Parnell pêşnîyara aforozkirina Charles Boycott li xelkê dike. 

Piştî vê çalakîyê, Charles Boycott bi carekê tê aforozkirin.

Û ew roj ev roj e “Boykot” di jîyana me de cî digire û li ser zimanê me dibe gotina herî anarşîst.

Ji bo vê agahîya hêja, spasîya xaltîka xwe Googlê dikim.

Lê divê vê jî bibêjim…

Erê, em neteweperest dibêjin boykot, lê hîn jî xîretê xwe negihandîye nêzîka dînperestên me.

Nahlet li elewîtîya we bê!

Nahlet li misilmantîya we bê!

Nahlet li şafîtîya we bê!

Nahlet li henefîtîya we bê!

Nahlet li êzîdîtîya we bê!

Di odeyên twîtterê de qaşo kurdên me bi tirkî welatparêzîyê dikin.

Elewî bûne xizmetkarê kemalîzmê, misilman bûne xizmetkarê ometîzmê û her du alî jî bi çavê paşverû û qeşmerî li neteweperestan dinerin.

Ax ax!

Xelk û alemê ji xwe re dewlet ava kirine, li ser axa xwe bêminetî dijîn, xwelîserên me jî hîn şer û pevçûna dîn û bawerî û terîqet û mezheban dikin.

Lo lawo!

Bêdewletî, êsîrtî ye ango xulamtî ye, koletî ye

û ne namûsa êsîr û xulaman heye, ne jî îmana wan temam e;

loma jî…

nahletekê li xwe bînin û wê cilika bênamûsîyê ji ser serê xwe bidin alî.

Gotina Dawî

Çaya DEMLî li ser axa Kurdistaneke azad û serbixwe xweş e.

toz û dixan

Li ser twîtterê yekê ew wêneyê ku bavekî kurd hestîyên lawê xwe di hundirê qutîyeke kargoyê de dibe malê par ve kirîye û li ser jî weha nivîsandîye:

“Ji bo careke din bûyereke bi vî rengî neqewime, dengên xwe bidin DEMê.”

La hewle wela!

Lê ka aqil!

DEM li ser sifreya dagirkeran bûye çaya demlî û berî her operasyonê dagirker bi vexwarina wê çayê ji ser hişê xwe ve diherin ango hêç dikevin û radibin bi haweyekî hovane êrîşî me kurdan dikin, lê kêmaqilên me hîn jî hêvîya xwe bi DEMê ve girê didin.

Ji nû ve,

la hewle wela!

Gelo tirsa ji apocîtîyê xurt e yan tirsa ji konforbûyînê?

Nivîskarino?

Hunermendino?

Rewşenbîrino?

Çi ii?

Dengê we baş nayê min!

Himm!

Min fêhm kir…

Lê ji bîr nekin, bêdengî kefenê mirinê ye.

Û her tim di nav wê konforê de hûn ê tenê fîguranekî bizdonek bin.

Gotina Dawî

Ez kîrê Rasîm Ozan Kutahyali di qûna we mirîdên bêmejî kim ku we kurd li ser zimanê wî kirin qeşmer!!!

Îja yên wek Rasîm Ozan Kutahyalii ji heq we tê, 

lewra…

hûn ji Rasîm Ozan Kutahyali jî bêkalîtetir in!..

kurd ji tirsê neditirsîyan

Heger nivîskar bêkarekter be û ne xwedan sekn û helwesteke xurt be, xeyalên wî yê jî wek wî sist bin û ji xeyalên sist jî fantezîyên xurt nazê, mixabin;

loma jî…

ji bo berhemeke bikarekter kesayeteke bikarekter hewce ye.

Haa!..

Dema ez dibêjim kesayeteke bikarekter jî, qûnde ye, qûnek e, qahp e, qahpik e, ne xema min e û ne asteng e jî ji bo sekn û helwesteke ehlaqî û ûjdanî.

Û mixabin…

yek ji sedemên qelsbûna civaka me jî ev e; xwende pir in, lê xwende jî tenê xwende ne, ji hêla xusûsîyetên ehlaqî ve qels in;

qels in, lewra…

fisgenîtî zora bext û ûjdanê wan dibe.

Û fisgenîtî jî ji birçîbûnê dizê,

lê…

ne birçîbûna zikî!

Axir…

Li ser meseleyê,

hin kes mîna googleyê ne; bi her gûyî dizanin, lê karekter bi wan re tune ye; 

loma jî…

divê meriv hefza xwe ji kesên weha bike; Şeytan in, lê bi gotinên Xwedê dipeyivin.

Û jixwe ziravê civaka me diqete dema navê Xweda dibihîze.

Heyf!

Îşev jî nebû qismet ez çend gotinên xweş û xemilî li ser bedena jinê bikim.

Axir…

rojên Xwedê jî, şevên Şeytên jî pir in.

Û ez ê jî di kemînê de li benda nêçîra xwe bim.

Tewkel bi Xwedê, lê bila rêzdar Şeytan dilê xwe negire,

lewra…

ez şagirtê wî me!

Nizanim ji bo vê xatirxwestinê, 

“şev şad” xweş e,

“şev xweş” xweş e

yan “şeva we bimîne xweş” xweş e?

De hema bi we kê kîjan xweş hat, ew û hûn sax!

Gotina Dawî

Kurd ji Xwedê kevntir û qedîmtir in, lewra Xweda ji tirsê afirî.

Û berî dîn û îdeolojîyan, kurd ji tirsê jî neditirsîyan!..

şîrheram

Ya star!

Li Holandayê bi navê Mehmet, kîrquzdêyekî bi dehan car bazdaye ser çêlekekê, namûs li rebena çêlekê kirîye bexdûniz.

Hey jin bi xelkê mayo!

Em dizanin Holanda navenda azadî û seks û nîyhandin û fantezîyan e, lê ne bi vê xezebê, hey qûnde!

Heşa heşa!

Ha te nîyhaye dêya xwe, ha te nîyhaye çêleka xwe, heman tişt e; te ji her duyan jî şîr xwarîye, hey şîr di zik de meyayo!

Lê bibore!

Hûn tirk…

nan û xwêya we li ser gwîzika we ye.

Ne bext bi we re heye, ne ûjdan bi we re heye, ne jî edeb û ehlaq!..

De îja bi salan e em bi van kîrquzdêyan re dijîn û heta ji me tê, em xwe diparêzin,

lê me çi qasî xwe parastîye, cîyê nîqaşê ye,

lewra…

ji me jî gelek kîrquzdêyên xwefiroş ên bêkarekter derketine, mixabin.

Êêê!..

Pêşîyên me belasebeb negotîye, “Tu ker û golikan li cem hev girê bidî, ew ê ji hev bielimin tir û fisan!”

De ka ez jî gotinekê bikim, belkî ev gotin jî rojekê têkeve nav gotinên pêşîyan:

“Şîrheramî zehmet e, lê ji bo tirkan ne qebhet e.”

Gotina Dawî

Ne biratî, cîrantîya bi van bêehlaqan re jî zilm e!..

em û qereçî

Paşîv ne sihor e, hevalên nîvşoreşger û nîvmisilman.

Paşîv:

Piştî şîvan ango berî raketinan tê xwarin. Bi gotineke din, kesên heta derengê şevê şîyar dimînin, dema birçî dibin, nikarin bi nefsa xwe, radibin ya şîva ji ber malîyan maye, germ dikin û dixwin an jî heger şîv ji ber malîyan nemabe, radibin malhazirî tiştekî ji xwe re hazir dikin û dixwin. 

Û ji xwe ji bo paşîvê gotineke pêşîyan a pir xweş heye:

“Xewa mirîyan tê, xewa birçîyan nayê!”

Sihor:

Berî meleyê sibê azan bide, meriv radibe dixwe û hazirîya rojê/rojîyê dike.

Jixwe sihor seher e/destê sibehê ye; kêlîya berî tarî bişikê.

Ango ev nav ji bo rewşekê hatîye gotin.

Çi ye ev rewş?

Dîndar ji bo Xwedê îbadetê dikin; navê îbadeta wan rojî ye û ji azana meleyê sibehê heta azana meleyê êvarî xwarin û vexwarin, nîyhandin jî tê de derbend e ango qedexe ye.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

paşîv paşîv e, sihor jî sihor e.

Haa!

Min got rojî, meleyê doh hat bîra min. 

Digot, “Di meha rojîyê de heger hûn bi rojî bin, dema hûn çûn tuwaletê, we hundirê xwe vala kir û we dest bi şuştina qûna xwe kir, hay ji qûna xwe hebin; heger tenê niqutek av jî here qûna we, rojîya we dişikê û di huzûra Xwedê de hûn dibin gunehkar.

Ya star û bêlome be!

Vê populîzmê mala xelkê xera kir. Hinek bi zorê xwe dikin stranbêj, hinek bi zorê xwe dikin komedyen/stand upvan, hinek jî bi zorê xwe dikin nivîskar, mixabin.

Îja heyran,

civaka me civakeke belengaz e. 

Rast û derewan, durist û durûyan, baş û xeraban, zana û nezanan, fêde û xisarê zû bi zû ji hev dernaxe.

Loma jî…

kî bixwaze bibe çi, dibe û civak jî wan datîne ser serê xwe.

Gotina Dawî

Berê,

digotin, “Keçika qereçî nabe xatûn” lê em bi xwe bûne qereçî, mixabin!..

gotin motin

Li çîyayên Mêrdînê pêjna berazan tê…

Belê, 

îroj nûçeyek bi ber çavê min ket. Li derdora gundê Hecî Hesen ku girêdayî Qezê/Qoserê ye du beraz hatine dîtin.

Wer xuya ye bi vekişîna apocîyan êdî em ê li wan çîyayan û li binya wan çîyayan em ê hînî berazan û gelek tebayên din bibin.

De îja bifikirin,

cira apocîyan ew qasî ne xweş e, berazan jî xwe ji ber wan dabûn alî û newêrîbûn bi sî û starê wan bikevin.

Ya rebî tu çê bikî, ji qewla seyda Laleş Qaso!

Doh,

min xwest ez çend gotinan li ser zanîngeha Karabukê û fantezîyên xwendekaran bikim, lê min nexwest mijaran li ber xwe pahn bikim.

Û jixwe ku nivîs çi qasî dirêj dibe, mixabin, lê sebra xwendevanan jî ew qasî kin dibe.

Ev jî rastîya me ye.

Belê û erê mîna werê û wilo…

Tê gotin li zanîngeha Karabukê dem dema bacanan e, 

biborin, dem dema kîrreşan e!..

Kîrê reş bûye mode û xwendekarên jin ji dest hev direvînin,

lê ya bîr nebirine, ew kîrê reş carinan ji kontrolê derdikeve û dibe marê reş!..

Mixabin, li zanîngeha Karabukê jî kîrekî reş bûye marekî reş û ewil bi xwedîyê xwe ve da ye, dû re jî çûye ketîye kê, jahra xwe tê de vala kirîye.

Axir…

Ew jahra ji wî kîrî/marî herikîye, bajar daye ber xwe, hindik maye bajarê Karabukê têxe karantînayê.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

wer xuya ye gelek jinxatûnan li tahma wî terikê reş nerîye û kezeb û gurçik li xwe reş kirine.

Êêê!

De ka ez jî bi gotineke pêşîyan biqedînim: “Tu herî erş jî, talîya talî tu mecbûrî werî ber terikê reş.”

Ji min derew, lê dibêjin “kurd”an ji bo ahenga Newrozê 500 hezar dolar dane stranbêja tûnûsî.

500 hezar dolar!

Hey xwelîserino, ne 500 hezar dolar, heger we tenê 200 hezar dolar bida min, min ê ji we re bi wî 200 hezar dolarî fîlmek çêkira ku bi wî fîlmî dinya alemê bigota, “Serxwebûn heqê kurdan e, ma hûn doza çi li wan dikin!”

Û tew ez qala festîvala Cannesê nakim, haa!

Îja wextê aqilê meriv ji kîsê xelkê be, yeka meriv nabe dudu û hûn sax.

Gotina Dawî

Ha ez bibêjim gotina dawî, ha ez bibêjim, ku gotin nebe gotina dawî…

stranbêjên kêrnehatî

Devrîmê gazin kir. 

Got, “Devliken, ez te şermezar û qûna stranbêjên kurd jî dax dikim! Tu li ser her jahr û quzilqurtê dinivîsînî, lê çima te li ser stranbêja ereb a tunûsî çend gotinên qut û gulover nekirine? Ma qira stranbêjên kurd hatibû yan bi şewba kulîyan ketibûn? Çûne ji bo Newrozê şandine pey wê stranbêjê!”

Ê keçê Devrîm, tu rehet nasekinî û bi zorê devê meriv vedikî, haa!

Em dibêjin pêvajo, surec, biratî, aştî, hesasîyet, tu radibî dest bi provokasyon û sabotajan dikî yaw!

Ka bise, bise wey!

Ji qewla nivîskareke me ya di navbera bihuşt û dojehê de diçe û tê, belkî “ev rê naçe bihuştê” lê belkî em bihuşta xwe li vir ava bikin!

Demokrasî!

Modernîte!

Sosyalîzm!

Biratîya gelan!

Wekhevî!

Xweşbînî!

Jîyana komî û komînal!

Bêmêrtîzm!

Feminîzm!

Xwedîderketina li homoseksuelan!

Jin jîyan azadî!

Ho ho!

Ez dibêjim çi, tu rabûyî ketîyî pey çi, Devrîm xanim!

Jixwe Newroz êdî demode bûbû.

Yeqq!

Tenê kurdîtîyeke fahş û beloq jê difûrîya; 

kincên kurdî, jinên kurd, mêrên kurd, zarokên kurd, kesk û sor û zer, kesk û sor û zer

û deng û lîrelîr û halan û stranên kurdî…

Le nuha?

Stranên tirkî, stranên erebî, sloganên enternasyonalî, reng û ahenga jinan, mêran, homoseksuelan…

Te got erê?

Her kes dikare binivîsîne û heger pere jî hebe, her kes dikare wan nivîsên xwe berhev bike û wek kitêb çap bikin û xwe bikin nivîskar,

lê…

afirînerî û kûrgû ango pevxistina xeyal û fantezîyan ne karê her kesî ye.

Aha ya nivîskar û nivîskeran ji hev vediqetîne jî ev e,

lê, erê, dîsa lê…

civakên nexwende û paşdemayî, ji mejîyê ku xeyal û fantezîyan li edebîyat û hunerê bar dike, hez nakin;

lewra…

ew civak naxwaze di nav xeyal û fantezîyên surreal ên rastgo de li hetiketîya xwe bihilkume!..

Ya rast, min dixwest îşev çend gotin û kelaman li ser bûyera zanîngeha Karabukê û bazara bacanên reş jî bikim, lê bila bimîne ji sibê re, naxwazim mejî li we bibe çeqilmast.

Axir…

Gotina Dawî

Haa! Ez vê jî bibêjim…

Pirê stranbêjên kurd jî Newrozê heq nakin,

lewra…

ne sekn û helwest bi wan re  heye, ne jî xwedan prensîb in.

Her weha berjewendîyên xwe yên şexsî di ser berjewendîyên neteweyî re digirin.

Û durû ne, margîse/bûkalemûn in, oportunîst û bêvîzyon in.

leyla zana

Heger ez ne kurd bûma,

bêguman…

çendî sekn û helwesteke wan a durustane, dilsozane tune be jî, min ê bi xwe jî piştevanîya HDP/DEMê bikira,

lewra ev zîhnîyet,

jîyaneke sekuler dixwaze,

çendî bi nezanî be jî wekhevîya jin û mêr dixwaze,

bi slogana “jin jîyan azadî” ji keç û jinên ku ji ber nezanîya mêran perîşan bûne re azadîyê dixwaze,

ji homoseksuelan re nîyhandina bi her cure û hawe û fantezîyî dixwaze,

kurdên ku kurdî ji bîr kirîye ango asîmle bûne re nabêje xwe bikin kurd(î) û barê wan giran nake,

ji bo vê zîhnîyetê zimanê tirkî re problem e, 

alaya tirkan ne problem e,

problema vê zîhnîyetê bi misak-i millî re tune ye

û û û…

Bi kin û kurdîya kurmancî,

heger tu nebêjî ez kurd im û xwe li kurdîtîyê sor û asê nekî û tu rabî kirasê wan li xwe bikî, tu yê bi wê govend wan a berbeqlûb digere, kêf bikî.

Îja xuya ye…

Leyla Zana jî bêrîya vê govendê kirîye ku ji bilî kurdîtîyê her kêf û konfor tê de heye…

Nizanim lê,

însan çawa dikare qêmîşî xwe bike ango çawa destê însên li însên digere vê xerabîyê bi xwe bike?

Bi hezaran dê û bav, navê te li keçên xwe kir.

Bi hezaran keç, bawerîya xwe bi wê sekn û helwesta te ya kurdistanî anîn û kirasê kurdîtîyê kişandin ser bejna xwe û di rêya Kurdistanê de lîrandin.

Ji hezaran keç re tu bûbûyî hêvî, mînak, rol, îdol, rê, rêbaz.

lê mixabin…

te ew sermîyanê xwe yê bi salan bi kedeke mezin dabû ser hev ango berhev kiribû, di Newroza îsal a Amedê de, tu çûyî, te bi destê Mehmet Ocalan girt û ew tehb û ked û sermîyan giş bi destê wî de berda, 

bibore, te bi erdê de berda!..

Heyf, 

heyf lê…

Mehemet Ocalan jî bi wê henûnî û germayîya destê te, di bin simêlan de dikenîya, haa!..

Ez bawer nakim Mehmet Ocalan, di emr û heyata xwe de tenê carekê jî bi vê xezeb û kêfxweşîyê bi destê jina xwe girtibe!

Îja wek min got, 

HDP/DEM hest û hîsên bi meriv re bûbin meraq jî li meriv bar dike.

De were nebe DEMlî!

Ha ev jî heye, 

heger karektera meriv qels û lawaz be, meriv di bin barê berjewendîyên qels û lawaz de dihetike, dibe qeşmer.

Gotina Dawî

Ez di şûna Leylayan de bim, ez ê êdî wî navî li xwe heram bikim.

newroz pîroz be

Xwezî bi qasî hûn li cejnên xwe, bi qasî hûn li rojên xwe yên taybet/sembolîk xwedî derdikevin, hûn li xwe jî xwedî derketana!

Haa!

Xwe jî wek xwê ye.

Çawa ku meriv xwê bi ser çi xwarinê wer bike, tahma wê xwarinê diguhere û xweştir dike, her weha hûn jî xwe li çi bar bikin, hûn ê wî tiştî bikin ê xwe, lewra xwebûn ê jê bifûre, loma.

Axir…

ya min dike ez, ya te dike tu, ya me dike em, ya we dike hûn, ziman bi xwe ye.

Û bi kin û kurdîya kurmancî,

wek xwê, hûn jî zimanê xwe bi ser her tiştî ve wer bikin 

ango zimanê xwe li her tiştî bar bikin, da ku her tiştê hûn jê hez dikin, bibe yê we.

û hûn jî bibin ên xwe!..

Bêguman!..

Bireqisin, govendê bigerînin, stranan bistirên û biqîrin, 

lê…

hay ji xwe hebin, zêde xwe li erdê nexin, bila mentiqa we di nav mejîyê we de neçelqe;

heger were û biçelqe ew mentiq, aş ê here, em ê tenê têkevin pey çeqçeqokê.

Newroza we pîroz be!

Gotina Dawî

Ji bo min, Celadet Elî Bedirxan ji hemû serek û sekreteran pîroztir e.

kurd û huner

Xwezi karê hunermendan tenê huner bûya!..

Xwezî karê nivîskaran tenê nivîs bûya!..

Xwezî…

Xwezî…

Xwezî…

Lê dema meriv bêdewlet be, hunermendên bêdewlet jî, nivîskarên bêdewlet jî ji bilî karê xwe her karî dikin; mixabin.

Û ew karên ne karê hunermend û nivîskaran jî tesîreke neyînî li xeyal û afirînerîyê dike.

Û burjuwazîya bêdewletan jî, çendî têr bin jî, mîna bêdewletan belengaz in.

Belengaz in, lewra pirê wan dewlemendên gundî ne û huner û edebîyat jî ne xema gundîyan e.

hema wilo ji qewla keskê

George Orwell di berhema xwe ya bi navê “Bi bêrîka vala li Parîs û Londrayê/Li Parîs û Londrayê bêpere” de weha dibêje:

“Ji dêvla tu yê bawerîya xwe bi cihûyan bînî, here xwe biavêje bextê marekî. Ji dêvla tu yê bi bawerîya xwe bi yewnanan bînî, here xwe biavêje bextê cihûyan. Lê tu carî bawerîya xwe bi ermenîyan neyne.”

Belê, rêzdar George Orwell eynî weha gotîye, lê çima wer gotîye, ilhez nuha sedemeke wî hebûye.

Xalê George ne lawê bavê min e û ne jî ji êl û eşîra min e, lê ji qelema wî hez dikim; her û her jîrî û afirînerî ji qelema wî fûrîyaye,

loma jî…

divê meriv tu carî gotin û kelamên van xweşciwamêran piştguh neke, çendî di berhem û kitêban de hatibin gotin jî.

Lê hewce ye ez jî çend gotinan li van gotinên vî xweşciwamêrî zêde bikim:

Cihû û yewnan û ermenî li cem tirkan milyaket in, milyaket.

Ermenî li ku rûdinin, komkujîya xwe bera stuyê kurdan didin. Li Ermenîstanê kurdan li kurdan sor dikin; bi stratejîyeke genî hewl didin ji êzîdîyan neteweyeke din çêkin. 

Bi kin û kurdîya kurmancî, li rûyê kurdan dikenin, li paş kurdan jî neyartîyeke kone dimeşînin.

Jixwe tirkên kemalîst ên îroj zilmê li kurdan dikin û perçeyê herî mezin ê Kurdistanê dagir kirine nevî û nevîçirkên yewnanan in û hemû bi eslê xwe yewnan in.

Û cihû…

Radibin rûdinin li ser navê kurdan, li hemberî tirk û ereb û farizan xwedê giravî destekê didin kurdan û xwe li ber dilê kurdan şêrîn dikin, lê hîn me nedîtîye pirsgirêka Kurdistanê kirine pirsgirêkeke navneteweyî. Tenê halanan di kurdan de hildidin.

Û ji bîr nekin!

Divê berê em di nav xwe de îmana xwe ya kurdî xurt bikin, dû re em serê xwe bi berjewendîyên hevpar û dîplomasîyê re biêşînin.

Axir!..

Dîwaro min ji te re got, bûkê tu fêhm bikî!

Lê ka ew aqil!

Şivan Perwer dîsa û ji nû ve, lê wek her car heman tişt û eynî tişt!..

Wextê bêvil neşewite, rebena xîretê xwe reş girê dide û derdikeve parsê, ji mecbûrî.

Îja heyran…

Tembûra wî di serê wî de şikenandin û şaşika serê wî mîna kevkanîkê li hev badan, lê heyf û mixabin dîsa li ber xwe neket û ji pey wê zîhnîyetê venegerîya.

Çêr û dijûn û sixêf jê re gotin, di guhekî re ketê, di guhekî re derket; nagot tew hûn çi dibêjin!

Axir…

piştî ew qas sosret û hetiketîya bi serî de hatîye, ciwamêr rabûye ji bo hilbijartinan ji wê zîhnîyetê re stranek çêkirîye û distirê…

La hewle wela!

Nakokî û paradoks!..

Li başûrê welêt pişta xwe dide zîhnîyeta eşîrtîyê û bi xêra destkeftîyên eşîran di nav konforê de dijî, 

lê piştî li Ewrûpayê vedigere û qerewat û fulara xwe dixe stuyê xwe jî, reha wî ya çepgir û sosyalîst ditehene, har dibe û radibe wê çepgirîya ku tenê ji kurdan re çep e, di ser eşîrtîyê re digire.

Xwedê Teela kesî şaş neke, ku şaş kir, fahş neke û ku fahş jî kir, berê wî bi kaş ve neke!

Gotina Dawî

Ka ez nivîsa îşev bi paragrafa dawî ya kitêba George Orwell a ku me îşev ji xwe re kir mijar, biqedînim.

Li ser lixwemukurhatin û pêşhukmîyê çend tehlîl û analîzên xurt:

-Her weha divê ez vê jî bibêjim; bêperetîyê hişt ez hînî du sê tiştan jî bibim.

-Ji nuha şûn de ez ê carekek nefikirim ku hemû berdûş/serserî serxweşên bêkêr in. 

-Ji ber ku min sedeqeyek da parsekekî, ez ê minetê li hemû parsekan nekim û di heqê wan de nekevim nav hêvîyan.

-Ez ê şaş û ecêbmayî nemînim bê karkerek çawa dikare westîyayî be.

-Careke din dema ez li kesekî belavokan belav dike rast bêm, ez ê belavoka ku dirêjî min kir, paş ve venegerînim.

-Ez ê li restoranteke luks bi kêfxweşî xwarinekê nexwim êdî.

-Ev jî destpêkek e.

sêv

Kurd sêwî ne û zarokên Xwedê, kerb û hêrs û acizîya xwe ji wan derdixin.

Îja dema meriv sêwî be jî, 

ber dîwaran jî ji meriv re nabe star û stargeh; dîwar jî bi ser sêwîyan de dihedimin.

Ne dê heye ji kurdan re, ne Xweda heye ji kurdan re, ne jî dîwarek heye pişta xwe bidinê, mixabin.

Û heger meriv ne xwedan dewletek be, pişta meriv jî tune ye, hêz û qaweta meriv jî…

Û Xweda bi xwe jî tim û tim li pişta xurtan e, mixabin, 

lê ev jî rastîya me ye.

Loma jî…

Hoo kurdino!

Ji we re dewlet dewlet dewlet divê.

Ji bo dîsa…

li ser Helepçeyan bi hêsirên bêdewletî hûn kezebê li xwe reş nekin,

dewlet dewlet dewlet!..

Gotina Dawî

Û li ser axa welatê min hîn jî pîrozbayîya serokan ji azadîya axa welatê min girîngtir û pîroztir e, mixabin.

Gotina Herî Dawî

Rojîya Sêvê!

Rojîya kurdan, divê ne di meha Remezanê de be; rojîya kurdan, her sal divê di meha Adarê de be û wê mehê tenê divê xwarina sêvan qedexe be 

ango divê rojîya kurdan tenê bi xwarina sêvan bişikê!

Fermo!

Ji bo hafizaya neteweyî û dîplomasîyeke navneteweyî…

Ma ne ewrûpî wateyan/mahneyan li sembolan bar dikin; di her semboleke wan de peyameke sublîmînal heye.

Divê em jî bi çalakîyên bi sêvan bala ewrûpîyan bikişînin ser vê komkujîyê û ev balkişandin jî nehêle rê li ber hin komkujîyên dinê vebe.

Axir…

Her sal di meha Adarê de bila sêv li ser dezgeyên beqal û dikan û marketan xera bibin û bi xerabûna van sêvan re jî, ev komkujî pêl bi pêl li her derê belav bibe.

konsept û newroz

-Xalo, ma te bihîst?

-Xêr e, xwarzê? Dîsa çi qewimîye gidî?

-Ho ho! Heyrana serê xalê xwe bim, ka piçekî ji himbêza xalojna min derkeve û rojevê bişopîne bê çi diqewime, weyy! Weleh wek te nabe. Yê nizanibe ew ê bibêje qey rojev ketîye qu… nahlet li çavê Şeytên bê!

-Hahew hahew! Kuro law, ku ez dikevim nav lepên xalojna te, xalojna te mîna leymûna tu bi ser zeleteyê ve diguvêjî, heta niquta dawî jî nahêle ez xwe tev bidim. Ku tê û disincire, bi şeş bermîl av jî sar nabe. Axir, ka bibêje, te çi bihîstîye dîsa?

-Weleh min jî vê êvarê bihîst. Mûrat Karayilan bi vîdeoyeke kin mizgînî da! Rûyê wî li ken bû û simbêlê xwe jî mîna konsepta nuh sivik kiribû. Got, “Di newroza îsal de ez ê mizgînîyeke xêrê bidim we!

-Wehh! Mizgînîya çi ye gelo?

-Bi Xwedê xalo, bi qasî min lê kola, dibêjin surprîzeke wî heye.

-Te got surpîz?

-Erê, surprîz!

-Himm! Êêê?

-Weleh li gorî agahîyan dibêjin Mûrat Karayilan ê serî li dadgehê bide û doza guhertina paşnavê xwe bike. 

-Waa!

-Erê, ew ê li gorî konsepta nuh paşnavê xwe biguhere, bike “Marêreş”

ango Mûrat Marêreş!

-Wey wey wey! De bi serê şêx Quto, îja Kurdistan ê ava bibe.

ziman û zeman

“Xwedê bike yek bi kêr be yek bi penêr.”

Keskê got dema dêya min ji dagirkeran hêrs dibe, wer dibêje.

Zimanê kurdî, bi gotinên pêşîyan, bi biwêjan, bi qaliban ziman e, 

lê mixabin…

hêdî hêdî em ji kurdî, kurdî jî ji me dûr dikeve;

lewra roj bi roj ziman xwe diguhere, lê guherîneke ne asayî ango ne normal;

bi tesîra zimanên dagirkeran ruhê xwe diguhere.

Û heger…

pîr û kalên me yên hîç bi tirkî/erebî/farizî nizanin  jî xatir ji me (kurdî) bixwazin û serî deynin, êdî tenê em ê di ferhengên gotinên pêşîyan de, di ferhengên biwêjan de, di ferhengên qalibên kurdî de li gotinên pêşîyan, li biwêjan, li qalibên kurdî rast bên, mixabin.

Loma jî…

hewce ye di demeke ne pir dereng de ji kurdî re Kurdistan ava bibe.

Axir…

hêvî û xeyal xweş in, lê bi pêkhatina hêvî û xeyalan, fantezî jî xeml û neqş e.

Hz. E!

“e” mifteya kurdîlîzekirinê ye.

Li ser meseleyê:

Kûçikên tirkan dema direyên dibêjin, “Haw haw haw!” lê kûçikên me dibêjin, “Hew hew hew!”

Ya din jî…

Ew dibêjîn “Havar” em dibêjin “Hewar”

Ew dibêjin “Mantik” em dibêjin “Mentiq”

Ew dibêjin “Karakter” em dibêjin “Karekter”

Ew dibêjin “Hayat” em dibêjin “Heyat”

Ez dikarim gelek mînak û nimûneyên din jî li pey hev rêz bikim, 

lê bes e, bila zêde qûna “e”yê ranebe û tîpên din dilê xwe bi xwe neşewitînin.

Gotina Dawî

Kurd, xusûsî jî kurdên bi edebîyat û huner û çapemenî/medya û televîzyonvanî re mijûl, tu carî ji kesên xweser û azad û serbixwe hez nakin û heta ji wan tê, hewl didin dûrî wan bisekinin,

loma jî…

hemû kar û xebatên wan dişibin hev; meriv dibêje qey ji bin hişê kesekî dizê.

Welatê ku partî û serok pîroz bin, azadî tenê navê neh deh bêhişan e.

kurd difirin

Heger jidil hûn bixwazin rojîyê bigirin, ez dikarim ji we re formul û reçeteya rojîyê bibêjim, lê ne li gorî şert û mercên misilmantîyê, li gorî şert û mercên merivayîyê/însanetîyê.

Û ev rojî jî ne tenê mehekê, sal duwazdeh meh…

Hûn çi dixwin bixwin, hûn serbest in û rojîya we yê neşikê, lê tenê 

“goştê hev nexwin!”

Rojîya we pîroz be!

Di du mijaran de ez ê ne guh bidim demokrasîyê, ne jî guh bidim medenîbûn û xweşbînîyê…

1-Dîndarî 

2-Apocîtî

Dê û bavino!

Ji kerema xwe re heta ji destê we tê, bêyî ku hûn ê dilê hev bihêlin û xwe li ber çavê zarokên xwe reş bikin, bi stratejîyeke baqilane û bi bêhneke fireh û bi zimanekî henûn zarokên xwe ji dîndarîyê jî, ji apocîtîyê jî dûr bisekinînin.

Nizanim kengî mezin bûn bila ew bi xwe biryara xwe bidin!..

Nizanim her takekes azad e û xwedan vîn û îrade ye!..

Nizanim her kes di fikra xwe de hur e!..

Na heyran, na!

Ev her du fikir (îdeolojî) him dijminên meriv û merivantîyê ne, him dijminên medenîyet û modernîteyê ne, him dijminên ehlaq û edebê ne, him jî li pêşîya huzûr, rengînî, estetîzm, huner, edebîyat, zanist, hurîyet û azadîyê bend in, dîwar in, asteng in.

Xwe û zarokên xwe biparêzin.

Bi navê Azad Penaber lumpenek heye; lumpenekî narsîst ku ehmeqî jê difûre.

“Helbestvan”ê kîjan zimanî ye, nizanim, lê carinan li hin “helbest”ên wî yên bi kurdî jî rast têm. 

De îja ne sûcê wî ye, 

lewra…

asta civaka kurd bûye xwelî û tenê toz û rimilk û xwelî jê difûre, mixabin.

Û jixwe xwelî jî ji xwelîseran hez dike.

De îja…

nizanim baş dikim an xerab dikim dema bi haweyekî eşkere qala hin ciwanik û ciwamêran dikim, 

lê heyran,

hin xwelîser jî hene, heta meriv qûna wan nede tavê, fêhm nakin bê meriv qala kê dike!

Tew ku meriv wan kifş neke, bi haweyekî qure û teresane ew bi xwe jî dikarin bên bibin şirîkê van tehlîl/analîz û tespîtên te.

Ma nizanim cara çendan e ku ez ê bibêjim,

bêloma be!

Ji “helbest”eke Azad ku ew ê li ser zimanê xwe her û her penaber be numûneyek:

“Li te dinerim;

Ger tu bibînî,

Mezintir î di dilê min da ji her kesî

Lê tu nebînî,

Ji xwe wek yê din, wek xelkê, wek her kes î”

Erê, ha ev jî Azadê we ye, yê ku qelema xwe li ser dilê jinan diçikîne û jinan li ser xwe gêj û har dike.

De ka ez careke din bibêjim,

bêlome be!

Erê weleh, bêlome be!

Ez dizanim carinan hin nivîsên min bêyî daxwaza we derdikeve pêşîya we û hûn ji acîzîyan bi cinikê xwe dikevin; dîn dibin, har dibin,

lewra…

hûn li nezanî, ehmeqî û belengazîya xwe dihilkumin û ev jî, ji ber ku ew sekn û helwest û karekter jî bi we re tune ye hûn li xwe qebûl bikin û têkevin nav hewldanekê, mixabin we diêşîne û bi wê êşê jî hûn har dibin û bi dora xwe dikevin.

Lê vê jî bizanin…

dema ez dibînim hûn dîn û har dibin, ez jî bi wê dînbûn û harbûna we orgazm dibim.

Gotina Dawî

Ji qewla rehmetîyê Şivan Perwer:

“Kes nebê kurd dimirin, kes nebê kurd dimirin, kurd namirin!..”

Kurd difirin!

çilo milo

Temîya min li we, 

destê xwe bidin ser qûna xwe û xwe bisitirînin.

Eman eman û zeman jî xerab e!..

Berê çû ji berê re û ji îroj re jî tiştin ma; lê ji îroj ê tişt negihêje sibê.

Û heger sibê bê û tu ne tu bî êdî,

sibê yê jî ji kîs here!

Ma di kîs de tişt maye gelo?

Ne bawer im.

Himm!

De ka em bi hev re fatîhayekê bixwînin li ser ruhê pîroz.

Te got pîroz?

Ma tiştekî pîroz ma!

Nema!

Naxwe…

Tahba xelef çû ber telef.

Gotina Dawî

Êdî bihar e, lê bazar xuya ye.

Min fêhm nekir, lê bi îhtimaleke xurt piştî sedsalekî din heger ên li me zêde bûn nemirin, ew ê li ser zimanan bibe gotinek ji gotinên pêşîyan;

heger wî zemanî jî kes pêşîyan bi kîrê xwe bihesibîne!..

jin jîyan azadî

Jin jîyan azadî!

Mêr mirin mirîdî!

Erê weleh, civak jî ehlaq jî bermeqlûb bû êdî.

De îja ez li ber çi dikevim, hûn dizanin?

Di vê civaka ku mêr hîn azadî nas nekirîye û nizane tahma wê çawa ye, jin radibin li ser navê azadîyê qayîşê bi mêran re dikişînin!..

La hewle wela!

Heyrana çavan, erê, di nav vê qirêjîyê de mêr ji jinan rehettir in, lê bawer bikin, ne azadtir in.

Loma jî…

dema we doza tiştekî kir, bizanin bê ew tişt çi ye û hûn çi jê dixwazin, hûn çi jê hêvî dikin!..

Yan na…

tenê bi slogana “Jin jîyan azadî!” û bi şerê bi mêran re, ne hûn azad dibin, ne jî hûn ê bikarin pişta mêran deynin û bi wan bidin qebûlkirin.

Nabe, nabe, nabe!

Bi kin û kurdîya kurmancî,

divê hûn birîna xwe bi destê xwe bikewînin.

Yanî…

Bixwînin, xwe nas bikin û zarokên xwe yên nêr ango yên ku ew ê ji we zêde bibin, bi zanayî û bi haweyekî medenî bi bask bikin û bifirînin,

da ku…

herin xwe li ku deynin, bi xwe re wir jî azad bikin.

Gotina Dawî

Ha biqîrin û bibêjin, “Jin jîyan azadî!” û ha biqîrin!.. 

Heta ku hûn mêrên azad çênekin, hûn çi qasî xwe azad hîs bikin û bi haweyekî azad tev bigerin jî, li ser dîwaran bi xwîna we “jin jîyan azadî”yê bê nivîsandin.

sosretîzm

Îja roja cil û bergên kurdî!!!

Ziman tevizîye!..

Ruh mirîye!..

Fikr û raman bi çolê ketîye!..

Bext ketîye paleya berjewendîyê!..

Ûjdan qûnde bûye!..

Jin bûne mêr, mêr bûne jin!..

Karekter ketîye pey kulmek xwelî!..

Kurd û Kurdî û Kurdistan bi tîpên tirkî xemilîne!..

Û ne eyb û ne fedî…

rabin bi cil û bergên kurdî bêkesayetîya xwe binixumînin!

Weyla nahlet li we û wê populîzma we ya fahş hatî!

Gotina Dawî

Erê, rojekê hûn ê bibin kulmek xwelî, lê ew zimanê ku tenê hûn ji bo berjewendîyên xwe yên genî û wê populîzma xwe ya heywanî bi kar tînin, her û her ew ê li ser zimanan bimîne welî.

Gotina Herî Dawî

Tazî bigerin, lê bê ziman negerin!!!

karekter

Ku sibê bi ked û xwîna zarokên feqîr/xizan 0 belengazan Kurdistan serbixwe û azad bibe, dîsa zarokên dewlemendan ê li dora text govendê bigerînin û quretîyên welatperwerî bikin.

Û stranbêj ê jî li ser zarokên wan feqîr/xizan 0 belengazan bi qehremanî bistirên, mixabin!..

Feqîr/xizan û belengaz bikarekter in, lê ew hêza dewlemendan jî heye ku karekterê ji wan feqîr/xizan û belengazan bikirin.

Ê wê çêxê divê em pesnê karekterê nedin heger ew ê xwe bifiroşe!

Lê jixwe…

di bazara bazirganan de karekter pere nake; karekterê li pereyan bar dikin û pereyên wan ji dêvla wan dipeyivin.

Gotina Dawî

Karekter avêtine ber kerê, kerê serê xwe ji ser teşta ceh ranekirîye û lê nenerîye.

durûtî

Îrfan Burulday gotîye, “Dema mijar dibe ‘Koletîya bi dilê xwe ango koletîya bi dilxwazî ji bilî kurdan neteweyeke din nayê bîra min.”

Xebera te ye, tu rast dibêjî, lê tu tiştekî ji bîr dikî!

Yek ji wan kesên ku vê koletîyê bi neteweya xwe şêrîn dike jî, tu bi xwe yî.

Mîna bilbilê tirkî, bîst û çar seetan tu analîz û tehlîl û nivîsên xwe bi zimanê efendîyê xwe dikî/dinivîsînî.

Ji kerema xwe re…

erê, em dizanin bi saya serê we ferqa civakê ji pez û dewaran nemaye, lê qet nebe berî hûn ê xwe bihetikînin, hesabê çend kesên mîna min ku xwe ji vê pezîstîyê xelas kirine jî bikin.

Qaşo hûn xwende û zana û rewşenbîrên vê civakê ne, lê hûn berî wan bûne kole û ew toq kirîye stuyê xwe, hayê we ji we tune ye.

De axir…

tu ji kê re dibêjî!

Ji qewla rehmetîyê bavê min, a min jî şîreta kîrê ker e.

Û…

De nahlet li çavê Şeytên bê,

lê…

qesta min ji Şeytên, ne ew ê ku qerf û tinazên xwe bi dîndaran dike, haa!..

Rêz û hurmeta min ji wî rêzdarî re heye,

lewra…

ew mîrê jîrtî û zîrektîyê ye.

Bi kin û kurdîya kurmancî,

roja ku we hew xema tirkî xwar û tenê bi zimanê xwe we fikr û nerîn û daxwaz û daxuyanîyên xwe anîn ziman, wê rojê ez ê êdî ji durustbûn û dilsozîya we bawer bikim û bi sê dengan li ser entelektuelî û rewşenbîrî û welatperwerîya we bilîrînim.

Û bi wê sekn û helwestê jî, hûn ê di dil û hinavê dagirkerên xwe de bibin tirs û xof,

lê halhazir…

bi vê durûtîya we ya populîst dagirkerên we hesabê we nakin, mixabin.

Gotina Dawî

Xweda kesî şaş neke, ku şaş kir, fahş neke, ku fahş jî kir, berê wî bi kaş ve neke!..

şevek ji şevan

Mêr bahlîfa ber serê xwe piçekî bilind kir û pişta xwe dayê. Jin jî li binya nigan, li ser dev xwe dirêj kiribû, li fîlm dinerî. Qûna wê di bin binkirasê wê de zepitî bû. 

Mêr ji kûrayîya kezebê keserek kişand, got:

-Bedena te bihuşta min e. Li ser wê bedenê ez xwe ji Muhammed pîroztir hîs dikim!..

Jin lê nezîvirî. Hêdîka nigê xwe ber bi wî ve dirêj kir û bir li ser kîrê wî danî. Bi nazenîn peland, firkand û piçekî bi pahnîya nigê xwe ew dewisand. Bi mêr xweş hat; kêlîyekê ne deng kir, ne jî xwe tev da. Dû re destê xwe avêt nigê wê û ber bi devê xwe ve bir. Tilîyên nigê wê yek bi yek mêt.

Jinê got:

-Tu rep û rebê min î! 

Marjînalbûn û marjînal xuyabûn!..

Hevaleke min ji min re nivîsand, got, “Devliken ez dikim ji xwe re saloneke kuaforê vekim, ji kargeha xwe re navekî seksî û marjînal dixwazim.”

Min got, “Li ser çavan. Heta sibê van çaxan ez ê li ser bifikirim. Heger min navekî marjînal û seksî hat hişê min ango xwe li nav hişê min qewimand, ez ê hayê te jê çêkim.”

Axir…

Ji qewla yên me yên berê ku çend gotinên tirkî li nav wê kurdîya xwe ya xweş û zelal dixistin, gel zeman-gît zeman, min navekî li gorî fikr û nerîna xwe têra xwe marjînal û seksî dît û min jê re nivîsand.

Min got, “Axîn! Jin ji bo çi tên kuaforê? Ma ne tên xwe diguherin, dixemilînin û dibin yeka din. Min ji peyva guherînê peyvek çêkir, heger tu biecibînî! 

Got, “Ka bibêje bê çi ye!..”

Min got, “Tu Pablo Pîcasso nas dikî jixwe. Wek tu dizanî bi navê Guernîca berhemeke wî heye. Di dema şerê navxweyî yê Îspanyayê de li ser bombebarana faşîst a li ser bajarê Guernîcayê çêkirîye. Heger bi dilê te be, tenê em ê bi lêzêdekirina tîpekê vî navî kurdîlîze bikin:

“GU-H-ERNÎKA” Him bi guhê meriv seksî tê, him jî huner jê difûre û her weha têra xwe jî marjînal e.

Piçekî sekinî, dû re got, “Bilêvkirina vî navî piçekî zehmet e, lê ez ê li ser bifikirim.”

Piştî çend rojan li min vegerîya. Got, “Min navê kargehê kir ”Axîn Ronî”

Ez kenîyam, lê min bi wê neda hîskirin. 

Yadê heyranê!

Madem tenê te yê navê xwe danîya û paşnavê xwe jî biqulipanda kurdî, hewceyî wê hûrbûn û kûrbûnê nedikir.

Min go em kurd pir marjînal in!

Gotina Dawî

Ka aqil!

mixabin

Suphî Ozgen dibêje, bila newroz bibe cejna fermî!

Dema mejî bloke dibe, rebena mentiqê xwe reş girê dide û bi çolê dikeve, mixabin.

Ez ê bibêjim heyf, lê…

Ka aqil!

Ev Suphî jî gav û seet li ser rêyan e, çalakîyan dike, ji bo li Tirkîyeyê kurdî bibe zimanê perwerdeyîyê.

Nizanim hayê wî ji Tirkîyeyê tune ye bê li ser kîjan dînamîkan ava bûye

yan mîrata serxweşîya populîzmû zêde giran e, nizanim loo, 

nizanim!..

Lê…

tiştê ku ez dizanim, aqil ketîye xizmeta bêmentiqîyê û rebena mentiqê jî tûşî erdê bûye ji ber xwendeyên tenê xwende.

Axir…

Zana Farqînî û çerxa felekê!

Rebeno bi nîv henekê dikira bibûya parlamenter û di parlamentoya tirko de xwe qure bikira, lê lê şemitî

ango pê girt û di dest de ma, mixabin.

Ji stratejîyê fêhm nake, çendî ji ser sifreya apocîyan ranebe jî…

Yan zêde kawik e û bi kawikî xwe li oportûnîstîyê diqewimîne

yan jî qilafet û qalib û potansîyel û vîzyona wî têrê nake.

Min go nizanim.

Heyf!

Meriv ferhengeke ji xwe girantir dîyarî kurdan bike- çendî bi keda sedan kesan amade bûbe, lê tenê bi wî hatibe naskirin jî- û dema sifre bê raxistin, kes nebêje, “Lo lo Zanao, hela ka kerem bike, tu jî qinek-du qin goşt bixwe!”

Mixabin, bext jî mirîye!

Nuha jî…

rebeno go qet nebe belkî li derekê min bikin namzet mamzetê şaredarîyekê, lê ew jî nebû.

Wer xuya ye, 

tahba xelef çû ber telef!

De xem nake, Zana Farqînî. 

Parlamenterî nebû, şaredarî nebû, lê ew qasî jî ne bêbext in, qey ew ê li gundekî Farqînê muxtarîyekê bikin qismetê te.

Lê bi çavekî biçûk li muxtarîyê nenere haa!

Îroj demançeya di ber wan muxtaran de, bi telaqên bêfitû di ber qomsêrê qereqola Qezê de tune ye.

Û muzîka kurdî…

Mixabin, roj bi roj, meh bi meh, sal bi sal, tenê ji sermîyên dixwin stranbêjên ku di navbera huner û hunermendîyê de asê bûne.

Bi navê “Hunergeha Welêt” sazîyek heye, tenê enerjîya xwe li xebatên terkîwelêt xerc dike, mixabin.

Li rojavayê welêt, wek ziman, jîyîn, kultur, huner, edebîyat, her weha muzîkê jî li gorî îdeolojîya pîne dîzayn dikin û bi vî haweyî roj bi roj hewl didin neteweya kurd veguherînin neteweyeke sosret.

Bi ser jî dikevin. Êdî di navbera me û qereçîyan de tu ferq û cudayî nemaye, mixabin.

Ez dizanim, ez peyva “mixabin”ê pir bi kar tînim, lê mixabin, tişt ji destê min nayê. 

Ez çi bikim?Dermanê rewşa sosret, mixabin e.

Erê, mixabin.

Gotina Dawî

Û navê vê guherînê jî azadî û modernî ye ku mejîyê li pey vê guherînê, ji dema Muhammed jî çend sensalekî wê de ye, 

mixabin.

wilo milo

Pirê nivîskarran, heta ez dikarim bibêjim ji sedî nod û pêncê wan oportunîst in û heta ji wan tê hewl didin ne xwe ji dêrê bikin, ne jî xwe ji mizgeftê…

Hin ji wan, çendî xwe serbixwe û azad û bêalî bibînin jî, li ber sîya îdeolojîya sîyasîyên bakurî pal didin û qelema xwe bêyî bawerî û îradeya xwe, bi haweyekî oportunîst dilivînin û dixin xizmeta wan û wê sîyaseta wan a qirêj.

Hin ji wan jî, çendî xwe serbixwe û azad û kurdistanî bibînin jî, ji bo konforeke xapînok her û her pesnê sîyaseta başûrîyan didin û tu carî şaşî û kêmasîyên wan namînin; nizanim belkî jî kwîr in û ez li wan neheq im!

Axir…

Li Kurdistana min, yek dudu ne tê de, lê mixabin hemû qelem kole ne, xulam in, hemal in, lê bextewar in.

Lewra…

Berê, axe û xulam hebûn û kultureke şinekî, şelafî û kurtêlxwirî serdest bû;

nuha jî…

partî û nivîskar hene û her çend nivîskar ji partîyekê diçêrin.

Heyf û xebînet…

û yên xwedan sekn û helwest û prensîb jî birçî ne û azadî ji nefesa wan difûre, mixabin.

Lê…

yên ruhê wan ne azad jî, ew ê tu carî çavê wan bar nebe û têr nexwin.

Bi kin û kurdîya kurmancî…

ku xwedîyê qelemê ne azad be, qelem ê çawa bikare bi derewan pesnê azadîyê bide?

Dîsa mixabiin, lê dide û pê jî bawer in!..

Gotineke Mark Twain a pir xweş heye di heqê dîn û dîndarîyê de.

Mark Twain dibêje:

“Dîn, yekem car dema sextekarek li ehmeqekî rast hat, îcad bû.”

Çi gotineke xweş ê têra xwe watedar.

Îroj…

Dema ez li çîrokên dîndaran guhdarî dikim û dibînim bê çi qas ehmeq li ber wan çîrokan bi cizbê dikevin û mejîyê wan ji serê wan bar dike û dihere, xwe bi xwe dibêjim, ciwamêr ji orta quranê peyivîye, lê quran jî berhemeke wan sextekaran e, mixabin.

Gotina Dawî

Heta ji we tê, aqilê xwe têxin xizmeta mentiqê!..

Û tu carî gazinan li dilê xwe nekin, lewra yê herî bi zimanê azadîyê dizane, ew e.