Wênesaz tabloyek çêkirîye.
Mêrekî navosere li ber derî sekinîye, ji bo derî veke û têkeve hundir, destê xwe avêtîye çemlê derî, lê çemil tune ye.
Rexnegirekî hunerê ji wênesaz dipirse:
"Tablo xweşik e, lê ez tênegîhaştim bê te xwestîye tu di vê tabloyê de çi bibêjî. Çima çemlê derî tune ye? Bi bawerîya min te ji bîr kirîye çemlê derî çêbikî. Qey ev derî yê hîç li vî ciwamêrî venebe?"
Wênesaz bi bişirîn lê vedigerîne:
"Ev ciwamêr ne li ber deriyekî ji rêzê ye. Ev derî dilê însên sembolîze dike. Ji ber ku tenê ji alîyê hundir ve vedibe, pêdivî bi çemlê derveyî derî tune ye." û berdewam dike, "Heger ew derî ji alîyê hundir ve li we venebûbe, hûn nikarin têkevinê!.."
Bi kin û kurmancî,
her tiştî bi dilê xwe bikin, da ku hûn bibin dil...
