ne serî heye, ne binî,
rêyeke dûr û dirêj
û kefenê me li ser pişta me,
destê me li ser dilê me,
bi hêvîya bi silametî careke din em zarokên xwe bibînin,
bi şîyarî em xewnan dibînin,
bira!
wexta go zarok,
min dît bê çawa ew lêvik bi haweyekî fedîyok di bin wî zir piştîyê simbêl de diricifin!
agir bi mala feqîrîyê keve!
ne ew xêrê ji bedena xwe dibînin,
ne jî zarok têr dibêjin "yabo!"
tew wexta keçika biçûk di telefonê de go îşev rojbûyîna min e...
tenê xwezîya xwe daqurtand û hew peyivî.
heger çend dilop hêsir gindirîn ser dil jî,
min nedî...
