Ez ketim albuma xwe ya wêneyan û min li çend wêneyên xwe yên berê min li ser facabookê belav kiribûn, nerî.
Kêfa min ji wêneyekî re hat;
berî nuha bi du mehan di gera Mêrdîn û Midyadê de min girtibû;
bibore, nahlet li derewan were, Hemdila girtibû.
Hemdila jî Hemdila ye ha.
Xwedayê ez pê ne bawer wî ji jin û zarokên wî re, wî ji dê û bavê wî re, wî ji xwişk û birayên wî re û wî ji me dost û hevalên wî re bihêle!
Ez zanim hevok piçekî di ser re qulipî, lê Hemdila hêja ye meriv li ser wî bi dehan hevokên weha bixemilîne û binivîsîne.
Ji her kesî re Hemdilayek divê.
Ez dîsa vegerim rewşa berî Hemdila...
Erê, çawa min ew wêne kir wêneyê profîlê, pê re pê re Seyda Ahmed hat li binê wêne şîrove nivîsand,
"Çawa? Bi qasî ez dizanim Devliken Xwedanenas bû, wa ye tu bûyî bawermend?"
Jêrenot anku têbinî:
Min wêne li bin atmosfera xaça dêrekê girtîye.
Min jî wek bersiva şîroveya wî weha bersiv da,
"Na, ez nebûme bawermend; çi misilman, çi xiristîyan, çi cihû...
Ez mêrdînperest im û ew a tu dibînî yek ji remzên Mêrdînê ye..."
Û dû re ev çend gotin ji zimanê min pekîyan:
Ez mêrdînperest im,mêrdînperest!
Heger we dît ez bihurîm di ber mizgeftekê re,
yan jî ez sekinîm li ber sîya dêrekê,
bawer nekin bawermend im,
ez mêrdînperest im,
mêrdînperest!
Li serê vê kolana ez dimeşim dêr heye,
ji dêrê wê de mizgeft
û zarok bi tavê sûnd dixwin, tav...
ew tava ku li bin wê dêr û mizgeft dibin yek
Ez mêrdînperest im,
mêrdînperest!
Li ber sîya mizgeftê, ez bi keşeyekî ermen re vedixwim şeraba suryanîyan,
bi îkrama keşeyekî suryanî ku her mane bindest.
Û meleyekî kurd ji me re dipeyive, li ser rabirdûya vî bajarê kevnare û bedew û xwedan esalet.
Ez mêrdînperest im,
mêrdînperest!
Ne misilman im, ne xiristîyan im, ne jî cihû,
ez im evdalê evîneke bindest!..
