Doh min li maça wan û macaran nerî.
Bi ser kevin, ew ê derbasî grûba jorîn(A) bibin, têk herin, ew ê bikevin grûba jêrîn(C).
Lê wek di her warî de di futbolê de jî hîç parsûyên xwe danaynin erdê, her qure ne û her xwe di ser her kesî re dibînin.
Doh jî, mîna mankên û aktoran li qadê digerîyan. Meriv digot qey ne tirk in, îngiliz in, zarokên dêlegura Asenayê.
Baş e ku ew bi xwe jî nizanin bezê paş guhê bavê wan ji ku ye û ji ku hatine!
Mîna wî wêneyê pisîkê yê di mirêkê de xwe şêr dibîne, ew jî eynê wisa ne.
Çendî xeyal şêr be jî, di rastîya xwe de pisîk in. Û tevî ku em bi xwe jî zanin di çermê şêr de pisîk in, lê dîsa jî em bi çavê şêr li wan dinerin û wan li ser serê xwe mezin dikin; ew şêr dimînin, em pisîk.
Asoxî macaran bi macarkî qûn li wan belot kir û kejika stuyê xwe xwirandin, bi merşa îzmîrî dan pey hev...
Macarên li ber çavê wan mîna qereçîyan xuya dikirin, du golên yek ji yekî xweştir avêtin wan û berê wan da mala dêya wan, bibore mala atayê wan!..
De herin Anitkabîrê, bi hêsirên xwe termê bavê xwe helal bikin!
Ji zaroktîya xwe de- berî ez polîtîze bibim jî-, min tu carî piştgirîya tîma van dagirkeran nekirîye, her min piştgirî daye reqîbên wan.
Wexta têk çûne, min kêf kirîye, wexta bi ser ketine, wê şevê xew neketîye çavên min;
îroj jî wek doh, ji doh bêtir ez bi têkçûyîna wan kêf dikim, bi serketina wan aciz dibim.
Ji vê helwestê re dibêjin, "Kesayet-Karakter" û ji me kurdan re kesayet-karakter divê.
Bi têkçûyînên dagirkerên xwe kêf bikin, lê serketinên wan jî bila xewê li we bike êşkence.
Gotina dawî:
Bi hêvîya têkçûyîna wan a futbolê ya doh bibe destpêka têkçûyînên wan ên sîyasî û ne bi serketinên reqîbên dagirkerên xwe, êdî bi serketinên xwe em xwe kêfxweş û bextewar hîs bikin.
