"Îlhan, Evdirehman zêde ker e, yan Evdilqudûz zêde ker e?"
Îlhan li Evdirehman nerî, fitilî, li Evdilqudûz nerî, serê xwe kil kir, got,
"Bawer bike yek ji yekî kertir e; lê carina Evdirehman dide pêşîyê, carina jî Evdilqudûz..."
Rewşa sîyaseta kurdan jî ev e, mixabin.
Her carê yek dide pêşîyê, lê...
Kurdistan li benda çûriskeke hêvî ye û ev hêvî jî li cem sîyasetvanên kurd tune ye.
"Carina Evdirehman dide pêşîyê, carina Evdilqudûz..."
Bi qasî nîqaşa li ser zimanê kurdî çêdibe, kurd bi kurdî peyivîbûna, nuha ji zû de dagirkeran jî li ser kurdan dest bi nîqaşekê kiribûn.
Kesên sîyasetvan, rewşenbîr, hunermend, nivîskar, divê li ser medyaya sosyal hay ji xwe û parvekirinên xwe hebin.
Bêguman ji bo kurdîzimanan dibêjim.
Hûn çi qasî ziman rast bi kar bînin, hêla civakê ya medenî jî ew ê ew qasî xurt bibe.
"Xeta xwar ji gayê pîr de ye."
Dibêjin,
"Zêde pê li reha-damara civakê neke, civakê netehenîne. Li rabûn û rûniştin û tevgerên xwe miqate be û wek civakê bimeşe!"
Ne ez, divê civaka di nav dîn û îdeolojîyên beradayî de kirasê miridîtîyê li xwe kirîye û gêj bûye, li pey min bimeşe.
Gotina dawî:
Ji mejîyê xwe bipirsin, lê li dilê xwe guhdarî bikin.
Ji ber ku,
bi qasî mentiqê, bext û ûjdan jî girîng e.
