Li ser vê axa ku dest dirêjî namûsa wê bûye û lewitîye, di ber mirîdên mirîdan de xwe nedin kuştin!
Ev şer ne şerê we ye.
Hûn mêr û mêrxas bin jî, hûn teres û tirsonek bin jî,
tenê mirin e para we.
Û kî dimire jî, ji kîsê dêya xwe dihere, mixabin.
Pêr jî werê bû,
doh jî werê bû,
îro jî werê ye...
Ji ber ku,
ev teresên ji teresî û qirêjîyê dixwin-vedixwin û diçêrin, bi xwîna we berjewendîyên xwe dişon.
Loma jî,
di vî şerê van bêbavên teres, bêbext, bêûjdan û bêrehm de heta ji we tê, sax bimînin, kurd bimînin.
Û...
Ho teresino!
Em bi xwe jî bixwazin xwe qir bikin,
tu carî em ê qir nabin;
ji ber ku,
çendî tirk li ser nebûna me nefesê didin disitînin jî, hebûna me jî ji bo hinekan bi qasî nefesê pêwîst e...
