Carina meriv li xwe diheyire çi binivîsîne, çi nenivîsîne.
Mejî tiştekî dibêje,
dil tiştekî dibêje,
ziman tiştekî din...
Lê hemû tenê bi tiştekî diêşin:
Hovîtî, barbarî, zilm û faşîzma dagirkeran
û teva vê hesta dijwar, li ser axa xwe hêsîrî, feqîrî
û dû re jî,
ji bo bi parîyeke nan vê brînê bikewînin, derketina welatên dagirkerên xwe
û parsekîyeke belengazî.
Hûn oldarên teres î nijadperest in
ku kes nizane hûn ji çilapekên avika kê çêbûne.
De îja ne sûcê we ye.
Ewil divê meriv diranê xwedayê we rake,
dû re,
wî diranî di qûna wan serok û rêberên kurdan de bikute!..
Û erê,
ji ber ku bêwelatîya me kurdan ne qedera me ye,
bêkêrî û bêxîretîya serok û rêberên me ye!..
