-Kuro law, bi telaq xesûya te ji te hez dike. Xalojna te nuh kutayî danî ber min û tu ketî hundir. Ka pêş de were, pêş de; alî min çend bêran lê xe!
-Na weleh. Efîyet be ji te re, dereke te pê neêşe. Ne ji vê mîrata kutayê hez dikim, ne jî ji navê wê.
-Kuro de were. Îja ji navê wê hez nakim! Bi serê te xalojna te simê golikan avêtîye ber, bûye wek qudret, qudret.
-Ahaa! Te got qudret, qudretlî hat bîra min. Ma te paradîgmaya nû bihîst? Dibêjin serokê qudretlî rêxistin fesh kirîye û ji Cemîl û Mûrad û Mistefa û Dûran re gotîye herin silavên min li Mesûd bikin bila li binya çîyayê Qendîlê, li hêla başûrê welêt ji we re restoraneke turîstîk a masîyan veke û ji nuha pê ve li wir bijîn.
-Kuro law, min baş bala xwe da wî wêneyê wan, lê bi guman im. Ez bawer nakim ê di wî wêneyî de qudretlî be.
-Çima?
-Kuro, çawa çima? Ma çima lê wer hatîye? Meriv dibêje qey trextor lê qelibîye.
Haa!.. berî ez ji bîr bikim, neheqîyê meke. Kutayî pir xweş e, bi roj jî xweş e, bi şev jî…
-Yaw Xwedê ji te razî, jehr di kutayê de be. Em qala meseleyeke cidî dikin. Tu diherî û têyî kutayî û kutayî!
-Ez rabim ez ê bikutim mejîyê te û paradîgmayê haa! Kuro law, dawet ferikî û berbû hetikîn, hetikîn!
