Balkêş e,
berê, kurd wek cinê ji hesin ditirse ji kurdbûna xwe ditirsîyan,
îroj, çendî bi destê dewletê û sîyaseta rezîl a kurdan pirê kurdan ji kurdîtîya xwe dûr ketibin jî, zarokên wan dê û bavan ên li metropolan mezin bûne û bi kurdî nizanin, wek bav û kalên xwe serê xwe natewînin;
destê xwe li sînga xwe dixin û dibêjin, “Ez kurd im” û balkêş e, bi serbilindî…
Îja heyran,
divê ev kurdên me yên ku xwe wek rewşenbîr dixin çavê civakê, bi ruhekî derwêşî hewl bidin kurdîtîyê li nav vî nivşî bireşînin.
Ji dêvla enerjîya xwe li wê sîyaseta bêkêr xerc dikin, divê bi rê û rêbazên aktivîstî civakê li kurdîtîyê vegerînin.
Ji ber ku,
bi rê û rêbazên vê zîhnîyetê hûn rabin muxalefetê bi vê zîhnîyetê re bikin, piştî demekê hûn ê jî bibin perçeyeke ji vê zîhnîyetê.
Axir…
Gotina Dawî
Xwe bikin qurbana vê potansîyelê û nehêlin ev potansîyel bi erdê de here.
