her kî ji ziman û edebîyat û hunera dagirkerên xwe re xizmetê bike,
mêr be, divê bê xesandin,
jin be, divê ser pişta quzê wê bê daxkirin!
Sedeqelahulez!
Di daxuyanîya Erdogan a ku kurd û tirkan ber bi tifaqekê ve dikişîne de her weha peyameke sergirtî anku sublîmînal jî heye.
Dibêje çi Reîzê me?
Dibêje, “Wek nevîyên Siltan Alparslan û nevîyên Selahadînê Eyûbî (Kurdî) mil bi mil, dil bi dil bi hev re em ê nehêlin sîyonîst li ser axa me emelîyatan anku operasyonan çêkin.”
Bi kin û kurdîya kurmancî, dixwaze ji qafkerên tirk ên dîroknezan re bibêje Selahadîn kurd lawê kurdan e û bes xwe bihetikînin.
Lê di eslê xwe de,
selçûkî jî ne tirk in jixwe, çendî di hin berhemên dîrokî de wek tirk hatibin nivîsandin jî.
Axir…
Carinan ez dibînim,
hin nivîskar û rewşenbîrên me yên qaşo xema kurdîtîyê dixwin, li ser tora civakî anku medyaya sosyal hewl didin bi rêya peyamên sergirtî/sublîmînal, rewşê tehlîl û analîz bikin,
lê mixabin,
piştî demekê dema li wan peyamên xwe vedigerin, ew bi xwe jî tênagihêjin bê qala çi kirine!
Axir…
ku wêrekî li karakterê bar nebûbe, karekter jî tenê ji qûnekên xwenenas re xizmetê dike.
Îja radibin vê qebheta xwe jî bera stuyê biwêja reben didin.
“Dîwaro min ji te re got, bûkê tu fêhm bikî.”
Lê mixabin,
êdî ne kurd pişta xwe didin wî dîwarî, ne jî bûkên me wek berê bi kurdî dizanin!..
Anku…
bûk û dîwar hew ji zimanê hev fêhm dikin.
Got,
-Destmêja meriv bi xwêdana tenê yarê dişikê, seyda?
Seyda, serê xwe ber jor ve rakir, çavên xwe girtin û şeva çûyîn anî bîra xwe.
Got,
“Bi qasî ez dizanim, meriv bi wê xwêdanê pîrozwer dibe…”
Û ez nivîsa îşev bi sîyasetê biqedînim.
Operasyona li ser dilê Sûrîyeyê nû dest pê dike;
mejî yê bi hêlekê ve bipengize, dil ê bi hêlekê ve bipengize, bedena pûç û vala jî bi hêlekê ve…
Û bedena vikîvala, li kesên bêmejî pîroz be!
Gotina Dawî
Kurdî yê nehêle kurd bimirin, heger kurd bibin kurm jî!
