Înternet bûye wek quzê kerê, ji qewla xanimekê ku ez bi xwe jî nizanim bê ev xanim çi ji min dixwaze!
Lê balkêş e,
ji hêla zimên ve min xwedî û kedî dike;
min xwedî dike, lew ew zaroktîya min a kurdserserî ye,
ew min kedî dike, lew bûye xwedîyê wê bedena ji mêj de beyar û av dide.
Axir…
di vê rewşa min a belawela ku ev îroj du roj in tu yê sûnd bixwî deh jinan di nav merşan de ez bi şûnikan di ber hev de kuta me;
haa…
bêlobe be, ev kutan ne kutana torîyan e, dû re tiştinan bi min ve nezeliqînin.
Îroj, min telefonî pismamekî xwe kir, navê wî Evdirehman e, lê mîna serokê sererd û binerd em jê re nabêjin “Apo” ew tenê Evdo ye.
Agir bi mala nezanî û xizanîyê bikeve! Wextê meriv kêm be, navê meriv jî kêm e.
Erê, min got, “Pismam, çi heye çi tune ye?”
Li ber televîzyonê rûniştibû, li nûçeyan guhdarî dikir.
Got, “Devliken, baqil be û bêvila xwe nexe nav şerê kûçikan!”
Min got, “Kûçik!”
Got, “Şerê Reîz û Îmamoglû lo!”
Heyran, Evdoyê me yê zpolitîk jî fêhm kirîye û dizane mesele çi ye, lê van mirîdan fêhm nekirin û wer xuya ye dê nekin jî.
Gotina Dawî
Bijî Reîz✌️
