Bi rastî jî ew hevalên ku bîst û sê seet û nîvê xwe li odeyên twîtterê yên sohbetê derbas dikin, armanca we çi ye?
Hûn kêfê distînin an hûn bi çavê perspektîfeke berpirsîyarî lê dinerin?
Bi we serfkirina ew qas enerjî hewce ye yan çi qasî bi kêr tê?
Gelo sedem acizî û tenêtî ye û ev jî ji bo we deşarjbûn e?
Nizanim ka bê sedem çi ye, lê bi min, bi taybetî jî ji bo hin hevalan ev êdî nexweşîyeke derûnî ye.
Axir…
Gotina Dawî
Mixabin, tenê tiştek di destê me de maye ku em sebra xwe pê bînin; ew jî politîkbûn e.
