Û carinan jî hin koneyên xwe jîr û baqil dibînin, kesên li hemberî xwe anku hevalên xwe kawik û sersem dibînin.
Xwe nehetikînin!
Carinan ji nişka ve ji nivîsandinê sar dibim, dû re ku hewl didim ji nû ve lê germ bibim, vê carê jî dikim nakim nikarim.
Bawer im gotina “axûzî” tam li gorî vê rewşê ye. Nizanim lê tu yê sûnd bixwî axûzî di min de hatîye!
Remezan xatir xwest û çû.
Her weha di bin atmosfera cejnê de gelek kesan jî li derîyê hev xist, telefonî hev kir û bi derewan ber dilê hev xweş kir.
Û rojev…
Dem, wext, pêvajo!
Reîz li kemalîstan hatîye xezebê û kemalîst jî xwe qup dikin mîna dîkê qoqo,
lê dîkê qoqo jî piştî bi mirîşkan fis dike, li ser sifreya kurdan dibe çend gep şîv.
Reîz ji hêlekê ve, kemalîst ji hêlekê ve, lê kurd jî di navbera Reîz û kemalîstan de govendê dikişînin.
Kî zava kî zava?
Ne belî ye!
Denîz Gezmîş!
Nazim Hîkmet!
Ûgûr Mûmcû
Mustafa Kemal Ataturk!
Şoreşger!
Û Volkanê ku wek tirkekî bi ber pêlên behra reş ve ketîye û xwe şoreşger dihesiband…
Wextê meriv ehlaq ji nû ve neafirîne, têgeh serî li meriv dike meşka dew.
Û li Tirkîyeyê şoreşgerî, manîpulasyoneke populîst e.
Bi sloganan mesele safî bûbaya, nuha apocîyan deh Kurdistan ava kiribûn.
Axir…
Gotina Dawî
Qîmetê kêlîya ku hûn dijîn, bizanin!..
