Neh deh sal berê ji bilî nivîsên edebî, mîzahî, sîyasî, her weha carcaran li ser sînemayê jî min dinivîsand,
lê ez xerab ketim an zeman xerab ket, nizanim; dibe ku zeman jî bi min re xerab ketibe, ew jî mimkun e.
Lê divê ez giranîya xwe bidim ser vê beşê jî, êdî li ser sînemayê jî binivîsînim,
lewra heqê min tune ye ez bi wê hêla xwe re xayîntîyê bikim; di ber sînemayê de, pir hindik kedeke min, tehbeke min heye, çendî ji bêderfetî min hin projeyên xwe taloq kiribin jî.
Axir…
The Help anku Alîkarî…
Îroj min li vî fîlmî temaşe kir. Cara ewil e ez li fîlmekî Tate Taylor temaşe dikim, lê ya hişt ez li vî fîlmî binerim bêguman Vîola Davîs e. Ez heyranekî vê xanimê me. Bi rastî jî di her fîlmê xwe de ruhekî nemir dide karaktera xwe. Pir serketî ye.
Lê…
çendî Vîola Davîs be sedema ku min li vî fîlmî temaşe kiribe jî, performansa Octavîa Spencer jî bêqusûr bû û têra xwe serketî bû.
Bi gotineke me mêrdînîyan, di vî fîlmî de Octavîayê şekala Vîolayê di taqê re avêtîye.
De îja bifikirin, performansa her du lîstikvanên tenreş lê xwînxweş nehiştîye ez qala lîstikvana bedew Emma Stoneyê bikim.
Axir…
Derhêner: Tate Taylor
Senaryo: Kathryn Stockett
Lîstikvan:
Emma Stone
Viola Davis
Octavia Spencer
Dema ev fîlm qedîya, rewşa kurdan a li bajar û metropolên tirkan hat ber çavê min.
Kurd, li bajar û metropolên tirkan, ji ber zimanê xwe pêrgî êrîşên hovane yên tirkan dihatin, afrîkî jî ji ber tenê xwe yê reş pêrgî êrîşên tenspîyan dihatin.
Ku bextê meriv reş be, ew bext, ziman li meriv dike mar, ten jî li meriv dike ar!..
Hîn jî hin qeşmerên nîvlîberal û kêmdemokrat û postmostmodern ku xwe wek aqilmendên vê civakê dibînin, ne eyb û ne fedî dibêjin, “Birêz Ocalan-Sayin Ocalan”
De îja heqê van kurtêlxwirên konformîst çi ye, hûn dizanin?
Heq e her cara ku hatin dêrê jî meriv bikute wan û ji dêrê derketin, çûn mizgeftê jî meriv bikute wan!
Gotina Dawî
Zeman ne xerab e, însan rast nabin!..
