“Meet Joe Black”
Fîlmekî fantestîk e.
Di esasê xwe de ez ji sînemaya Holywoodê hez nakim, lê hin îstistna hene, ew îstisna dihêle meriv carinan ji tobeya xwe vegere. “Meet Joe Black” jî yek ji wan îstisnayan e.
Mirin dikeve bedena xortekî çeng û ew xort dide pey mêrekî jînnas û jêhatî.
Dû re…
Hestên însanî nas dike û ew jî êdî dikeve pey tehm û nefsê.
Ya herî girîng û balkêş, dema dil dikeve keça nêçîrê xwe û pevşabûn û nîyhandinê tehm dike.
De îja bifikirin bê nîyhandin hest û tehmeke çi qasî pîroz e!
Mirin ango Joe Black li hemberî nîyhandinê serî ditewîne, gêj û sersem dibe; bi hest û tehma nîyhandinê bi cizbê dikeve.
Loma…
qedrê xwe jî, qedrê nîyhandinê jî bizanin û vê hesta pîroz bi her kesî re ango bi her kesê re par ve nekin.
Wekî din…
di fîlm de replîkeke din jî pir bala min dikişîne û xweşîya min dihere.
Di dawîya çîrokê de, êdî dema mirin nêzîk dibe, Bîll ji Joe Black re dibêje, “Gelo divê ez bitirsim?”
Joe Black li Bîll dinere, dibişere û dibêje, “Ne kes û tu Bîll!”
Axir…
Silav ji kesên ku li ber mirinê serî natewînin!
Îmana min ji sloganên apocîyan dihere!
Ilhez jî…
“Kurdistan bûka cîhanêî ye” û “Qelenê welêt ne erzan e”
Du sloganên yek ji yekê beradayîtir.
Çima bûk, heyran?
Çima qelen, heyran?
We nîyha xêr û bereketa Kurdistanê, ne bes, îja hûn dixwazin xelk û alem jî tininê!
Na heyran, na!..
Kurdistan ne bûk mûk e; Kurdistan zirkîrek e û her kî xwe bike bênamûs û pûşt, ew kîr ê di qûna wan re here!
Û êdî…
Xwîna kurdan jî bes ji bo fantezîyên xwe bi kar bînin.
Îja qelenê welêt ne erzan e.
Ji hêlekê ve hûn ê li dijî zewac û qelenê jinan derkevin, ji hêlekê ve jî hûn ê herin Kurdistanê bi qelen bixwazin/bifiroşin!
Jan bi serê we û metaforên we keve!
Qelenê welêt ne erzan e, lê qelenê jinan erzan be jî dibe, ne werê?
Merheba iskenderûn, ji qewla Remê Oto.
Gotina Dawî
Serî li kurdan bûye tara bêjingê.
