Ka ez ji ya ewil dest pê bikim.
Mesut Ozil û netewperestîya tirkan...
Tirk neteweke ne netew e; neteweke etehyatoçawalêhato ye.
Ji zibil û xwelî û pîsîyê her netewê piçik piçik li hev kom kirine, bi hev dirûtine û jê re gotine netewa tirk.
Di eslê xwe de neteweke weha tune ye; jixwe tu ji kê bipirsî, piştî du-sê bavikan ew ê bixetime, yek, dudu, yê sisêyan ê yan neyê bîrê, yan jî wê here li neteweke din bisekine;
nikare yê sisê û çaran bibêje, nikare, ji ber ku yê sisê û çara yan dihere digihêje arnawûtekî, yan dihere digêje yûnanekî, yan dihere digêje lazekî, yan dihere digêje çerkezekî, yan dihere digêje ermenekî, erebekî, avarekî, yan jî dihere digihêje serê kîrê kurdekî...
Ev hefteyek e raya giştî û çapemenîya vê netewa eyretî bi Mesût Ozîl radibin, bi Mesût Ozîl rûdinin.
Mesût Ozîlê ku di ciwanîya xwe de bêvila xwe ji tirkan û tîma tirkan re xwar kiribû û kîrê almanan kiribû xwe û tîma almanan hilbijartibû, îro ro wek netewperestekî tirk radibe quretîyan dike.
Madem tu ew nihîtê mêran bûyî û dilê te bi çargopalî ji bo tirkan û netewperestîyê lêdida, çima ne tîma tirkan, tu çûyî te tîma almanan hilbijart, hi ii?
Dîn û îmana we berjewendî ye!
Hevîrtirşê we nijadperestî ye!
Û ez bikutim netewperestîya we ya ku ji netewperestîyê wê de nijadperestî û faşîzm e.
Ew Mesût Ozîlê ku li xwe daneanî formayê ala tirkan li ser e li xwe bike û çû bi formayê ala almanan li ser e li xwe kir û ji bo serketina almanan têkoşîya, îro ro bi hatina Tirkîyeyê re wek Fatîh Sultan Mehmet hat pêşwazîkirin.
Ev netewa ne netew ji bo wek netew xuya bike kare ji qantirê jî bibêjin "Yadê" heger qantir bi tirkî tir û fisan bike...
Ev netewa ne netew ji quretîyeke pûç, ji nav û deng û pesn û şowê pê ve ji tiştekî re nabe.
Çend sal berê jî li hember popstar Tarkan xwe hetikandibûn.
Ji bo neçûna eskerîyê Tarkan ew bêminet kirin, lê wan çi kir?
Ji bo yekî wek Tarkan ji destê wan nere, rabûn qanûn guherîn û eskerîya bi pere derxistin.
Tarkan li ser a xwe ma, neçû eskerîyê, lê tirk hetikîn; ker û kûçik û gur bi qûna xwe bi wan kenîyan.
Tiştê meriv diêşîne ew e, çawa neteweke wek netewa kurdan ku karin bi herîya xanîyên xwe yên berî serdema Îsa û Mûsa û Dawid û Muhamed ava kirine, bi sedan netewên wek tirkan çêbikin, îro ro di bin destê vê netewa ne netew de bindest in!
Xwelîya heft gundan li gundekî, xwelîya wî gundî jî li serê me û sed û yek bavên me be!
Derhêner Ersîn Çelîk "Ji bo Azadîyê"
Sînema çek û sîleheke xurt e ji bo meriv di qada navnetewî de xwe bide naskirin, lê divê meriv nehêle ew çek, ew sîleh di nav destê meriv de biteqe.
Sînema, ji fantezîyan wê de, mirêk e ji bo civakan.
Sînema, bi qasî netewperwerîya xwe, herweha muhalîf e;
li dij neheqî, zordestî û kêmasîyên deshilatan sekn û helwestek e,
herweha serhildan e li dij bêdengîyê.
Erê, ji bo meriv ji desthilanîn nekeve, hêz e, qawet e jî, lê...
Nabe meriv têkçûyînan wek serketinan raxe pêş çavan.
Heger meriv bi çavekî profesyonelî û cidî li sînemayê nenere, di kadrajê de meriv bi xwe dihetike û dibe sînema.
Sînema di kadraja îdeolojîyan de hilnayê.
Fîlmê Ersîn Çelîk "Ji bo Azadîyê" ji hunerê bêtir masturbasyoneke îdeolojîk e.
Senaryo qels e.
Performansa lîstikvanan pir xerab e.
Dîyalog mekanîk û îdeolojîk in.
Û muzîka fîlm kaos e.
Min performansa Mehmûd Berazî jî neeciband.
Laleş Qaso û Serok Altaxus...
Êvara ku min romana Laleş Qaso "Serok Altaxus" qedand, min li fîlmê Ersîn Çelîk nerî.
Roman, kêm zêde trajedîya şoreşeke têkçûyî ye.
Romantîzma rêxistinekê, fantezîyên serokekî û nezanî û belengazîya miletekî...
Heger ev roman bibe lîstikeke şanoyê û li bakurê welatê min li ser dika şanoyê derkeve pêşberî temaşevanan, pirê ji wan ê kirasê xwe biçirînin.
Gotina Dawî
Bi mentiqa gundîtî û belengazîyê huner nabe...
