çûn û hatin, çûn û hatin, çûn û hatin...
Û ji nişka ve serê pêsîra wê ya çepê di nav lêvên min de sekinî û hew leqîya.
Hêdîka xwe bi ser min de dewisand; ew nermayî li dora devê min belav bû.
Bêhna xwêdana wê di bin giranîya bêhna parfumê de bi zorê xwe li firnikên min digirt.
Bi haweyekî gêj û sersem min çavên xwe vekirin ku...
Çi bibînim?
Porê reş î xelekxelekî bi ser rûyê min de rijîyaye û serê pêsîra wê ya çepê mîna mewîjeke dagirtî yî bel di nav lêvên min de hewar hewar e...
Min çavên xwe girtin û mêt û hey mêt; bi xezeba berxekî berşîr î ji nav lepên bêrîvanan filitîbe û xwe li navguhanê maka xwe girtibe...
Di bin bedena genimî de bedena min bi cizbê ket ji arezû û şehweta wê kêlîyê.
Bi hewldaneke nazenîn min xwe ji bin wê kişand û hilkişîyam ser sîngê...
da min da min da min
cotê memikan wê da min
ketima ser sînga wê
ketima xêra xwedê da
Berî navranê şil bikim bi kêlîyekê şifêrê metrobusê hat niqurcand min, ez şîyar kirim.
Min li dora xwe nerî, ji min pê ve kes di metrobusê de nema ye; metrobus li rawestega dawî sekinîye.
Û di guhê min de hewar hewara Ciwan Haco ye:
kubar kubar kubarê
kubar kubar kubarê
meyzin meyzin miyzine
wan çavên min meyzine
here were wer were
here were wer were
sê caran wê çav da min
sê caran wê lêv da min
Hindik mabû Ciwan Haco şeytan bi min bikenîne, lê bi ser neket.
