Hin jin tenê ji bo bibin dê çêbûne...
Ev celeb jin, divê tenê zarokan çêkin.
Ji xêndî çêkirina zarokan divê meriv bar û berpirsîyarîya wan zêde giran neke.
Ew, tenê ji bo dêtîyê xuliqîne û dixuliqînin.
Zarokên xwe di bin baskên xwe de diparêzin û heta ew zarok bi firê dikevin, wan ji çavên xwe jî distirînin.
Pir hesas û hestîyar in; loma jî bêyî zarokên xwe tune ne, difetisin heger zarokên wan ne li ber bêhn û hilma wan bin;
lê karin xwe li ser zarokên xwe bikujin û xwîna xwe çarçipik li enîya wan xin, heger neynûka wan zarokan xwîn bibe.
Loma, zarokên kurdan heta dereng qels in, baskokirî ne, xwebawerîya wan kêm e; ji ber ku her di bin baskên dêya xwe de xwe dîtine.
Hin jin tenê ji bo jintî û kevanîtîyê çêbûne...
Ev celeb jin, tenê divê ji mêrê xwe re jintîyê, ji mala xwe re kevanîtîyê bikin.
Bêvîzyon in û tenê mîna robotan bi haweyekî mekanîk ji bo daxwaz û xwestekên mêr, ji bo kar û barên malê hatine formulezîkirin. Berpirsîyarîya wan ketîye pêşîya hest û hîs û daxwazên wan,
loma jî ne bi bextewarîya xwe, bi bextewarîya kesên li dora xwe xwe bextewar hîs dikin.
Bêtir mêrên xwelîser û bêkêr bi jinên weha qayîl in û wan tercîh dikin.
Hin jin tenê ji bo nîyhandinê çêbûne...
Ruhê wan fahîşe ye.
Ev celeb jin, tenê arezû û şehwetê di xwe de dihewînin.
Dêtî yan jî kevanîtî ne li ser bala wan e; her li pey daxwazên xwe dibezin.
Xwe jî bextewar dikin, mêrên bi xwe re jî bextewar dikin.
Hormon û fîzyolojîya wan ji bo arezû û şehwetî formulîze bûye.
Jinên weha bi ruhê xwe yê fahîşe mêran dikin mirîdên sîng û berên xwe û bi şehweta xwe wan dîn û gêj û har dikin;
mêr, ji bo jinên weha karin dîn û îmana xwe jî biavêjin, karin bawerî û îdeolojîya xwe jî biguherin, karin partî û rêxistinên xwe jî bifiroşin.
Herweha jinên weha, fahîşetîya bin hişê mêr jî kifş û deşîfre dikin.
Hin jin jî xwedawend çêbûne...
Ev celeb jin, hemû taybetmendîyên jinane di xwe de dihewînin.
Li cem wan, meriv peyva acizîyî ji ferhengê derdixe.
Ew huzûrê sembolîze dikin.
Diafirin, diafirînin.
Bixwazin, karin bibin jin jî; bixwazin, karin bibin dê jî; bixwazin, karin bibin kevanî jî û bixwazin, karin bibin fahîşe jî.
Ev cure jin, karin mêrên herî gêj û ehmeq jî bi xwedawendîya xwe bikin xweda.
Û...
Ev jin, karin xwedayan jî ji jor daxin jêr û bi şehweta xwe ya fahîşane wan bike qeşmerên ber devê ademîyan.
Û mêr çêbû...
Delalîyên ber dilê Xwedê ne.
Kîrê wan li ser milê wan, her li pey şehwetê dibezin.
Ji kevir nermtir çi bi nav lepên wan keve, lê dixin, lê diherin û qul dikin.
Bi nefs û nefesa jinê diwelidin, di bin baskên jinê de mezin dibin û bi şehweta jinê xwe nas dikin.
Gotina Dawî
Xwedê mêr çêkir û bi hostayîya xwe xwe qure û serbilind hîs kir,
lê piştî mêr jin nas kir, ji bo jinê, rabû, çû Xweda tûşî erdê kir!
