Ez di biratîya we nim!
Anku
Ez bikutim biratîya we!
Ez di dudulîyê de mam ka kîjan ê bêtir dilê min rehet bike, lê bi tena serê xwe yekê dilê min rehet nekir,
loma min jî her du gule bi hev re ajotin ber û yek li pey yekê teqand!
Erê...
Ez di biratîya we nim!
Anku
Ez bikutim biratîya we!
Yên ji kîr û quzekî hew ji hev re dibin, ev xwelîserên me terka vê xwelîserîyê nakin
û wer xuya ye wê nekin jî,
hîn jî dev ji qûna tirk û ereb û farisan bernadin.
Hûn xwelîser in û êdî xwelî jî şerm dike xwe li serê we ke!
Wexta hûn dibêjin biratîya gelan- jixwe hûn ne gel in-, tirk û ereb û faris bi qûna xwe bi we dikenin.
Ji ber ku hûn feyz û îlhamê ji dagirkerên xwe distînin û nîyhandina wan bi we xweş tê,
êdî xwe bi xwe jî hûn dinin hev- ji nîyhandinê qesta min zorgayin anku tecawiz e-, heyfa nîyhandinê...
Jixwe mezinên we qîmetê nîyhandinê zanîbûna û xweş nîyhabûna hev, pîç û bêjîyên wek we li me zêde nedibûn û hûn nedibûn kurmê me...
Lê xeman nexwin,
em ê nehêlin hûn vê darê birizînin;
em ê we anku kurman biqelihînin.
Îja ez werim ser meseleya Dalkurdê!
Gelo Dalkurd bû Dar-kurd û di we re çû, hûn rabûn we navê wê guherî û kir "Biratî"?
Hey min di biratîya we nîyhanino!
We bi vê biratîyê kurd-î di nav qîlên dagirkerên xwe de qetqetî kirin ne bes e, çavê we lê ye hûn navê kurd-î jî li ser rûyê erdê biqelihînin!
Lê ji bîr nekin!
Bi sekn û helwesta xwe tenê hûn karin xwe biqelihînin û jixwe hûn xwe diqelihînin jî, lê tişt ji kurd-î kêm nabe;
kurd-î yê her kurd-î bimîne,
kurd-î yê her wek xwe bimîne;
lewra kurdî reng dide kurdan û wan çêdike, lê yên vî rengî negirin, diqelihin.
Bi guhertina navan hûn tenê bi genetîka xwe dilîzin û xwe bêxîret dikin,
xwe bênav dihêlin û li wê qadê şûtîtazî mîna kîrê rût pîç dimînin.
Gotina Dawî
Kurdî agir e.
Yên xwe diavêje nav wî agirî û dişewitin, dibin WELÎ,
lê yên ji wî agirî direvin û difilitin jî, dibin XWELÎ!
