Ne nirxandina kitêbeke edebî, ne nirxandina fîlmekî hunerî, ne nirxandina muzîkeke xwemalî...
Sibehê em ê rabin, çavên xwe bi sîyasetê vekin, bi şev em ê serî biavêjin xewê bi sîyasetê rakevin.
Qene me ji sîyasetê fahm bikira jî!..
Em nerîna nerînên kesên nanerin ji xwe re dikin nerîn û bi wan nerînan jî li rojevê dinerin û dinirxînin.
De here li quzê kerê binere loo!
De ka îşev ez ji xwe re li fîlmekî binerim û piştî min li fîlm nerî jî, ez nerîna xwe bi we re par ve bikim.
Hey van rojan xwendinê terka min kiriye û kitêb ji min xeyidîne, ez bi temaşekirina fîlman vê valayîyê dagirim.
Ma sînema şûna edebîyatê digire?
Na, lê edebîyat jî şûna sînemayê nagire.
Yanî...
De îja ez nikarim bi "yanî"yê berê metnê bi dereke din ve kim.
Yanî yanî ye û her yek bi serê xwe hêja ye.
Bi kin û kurmancî,
ji her duyan jî nemînin.
Gotina Dawî
Şêr şêr e lê hemû pisîk jî ne nêr in!
