Evdilxaliq, bi navê xwe yê resen ê ku nas û nenas hemû jê re dibêjin "Xaliqê" şofêrê minîbusa gund e.
Xaliqê yekî ji zikê xwe hez dike; bi ser zikê xwe de mirî ye.
Ziktilêrekî Xwedê ye. Ji ber mezinbûna zikê xwe, heger nere li ber mirêkê nesekine û li nav nigên xwe nenere, sed û salekê jî hayê wî ji kîr û gunê wî çênabe.
Axir...
Rojekê xanima wî kutilkan çêdike. Û tu Xaliqê jî di nav kutilkan de bikelînî, jê têr nabe.
Xaliqê wê êvarê tam pêncî heb kutilk dixwe; zik lê dibe teşt û hema bêyî ku rabe here avekê li destên xwe bike, piçikekî ji sifreyê wê de li ser kulavê hirî xwe li ser piştê dirêj dike.
Ji nişka ve dibe teqereqa derî, hinek li derî dixin.
Jina Xaliqê radibe dihere derî vedike. Zarokekî gundî li ber derî sekinî ye.
Serê xwe di ber derî re dirêj dike, dibêje, "Xalê Evdilxaliq, bavê min got bila xalê te Evdilxaliq minîbusa xwe zû bîne û were; em ê berbûyan bibin mala bûkê."
Xaliqê bêyî mahdê xwe, bi mirûzekî tirş di ber xwe de nahletekê li çavê Şeytên tîne û radibe ser xwe; di bin tilêra zik de bi zorê dimeşe. Heger te di tarîyê de ew bidîta û te nizanîbûya zilam e, teqez te yê bigota jin e, avis e û di meha xwe ya heyştan de ye.
Axir, Xaliqê dihere li minîbusa xwe siwar tê, ji mala berbû lê ne radihêje berbûyên xwe û minîbus ber bi mala bûkê ve bi rê dikeve.
Ne rê tu rê ye, ne jî rewşa Xaliqê tu rewş e; her ku tekerên minîbusê di ser koncalekê re derbas dibin, minîbus diheje û ew hejandin tahdê li zikê Xaliqê dike. Hindik maye Xaliqê bi xwe de birî...
Xaliqê difitile ser xortê kêleka xwe, ji xortê kêleka xwe re dibêje, "Kuro law, şofêrtîya te heye, tu dizanî bajo?"
Xort dibêje, "Erê xalo, çawa! Ez dikarim teyarê jî bajom!"
Xaliqê qûna xwe ji ser qoltixê bilind dike, dibêje, "Zû were qûna xwe deyne dewsa min û bi dîreksîyonê bigire."
Xort çawa dewsa qûna xwe xweş dike nake, bi lez û bez Xaliqê qûna di cama minîbusê re derdixe û li ser rê direşîne; mîna hespê bi çargavî dibeze û bi xwe de berdide, li pey hev rêz dike...
Ji xêndî Xaliqê minîbuseke din jî ji bo berbûyan di rê de ye, lê ji ber ku Xaliqê berî vî şofêrî xwe digihîne nav gund, hevdu wenda dikin.
Şofêr jî xerîb e, rê baş nas nake.
Digihêje nav gundekî li ser rêya gundê bûkê ye, pê li firênê dike, minîbûsê disekinîne û ji xortê li ber dikanê ye dipirse, dibêje, "Xorto, ew minîbusa berî min di vir re derbas bû, bi ku de çû gelo?"
Xortê dikandar dibêje, "Xalo, hema vî gûyê li ser vê rêyê rêz bûye bişopîne, ev gû yê te bibe di wir re derxe..."
Gotina Dawî
Ji salên 80yî vir de serokê sererd û binerd rêzdar û bi ser de sayin Evdile Ocalan jî li ser paktî, nezanî û keda kurdan xwar û xwar û rî û reşand.
Û kurd jî her li ber bêhna wî gûyî ji ser hişê xwe ve çûn û bi cizmê ketin!..
Hîn jî bi cizbê dikevin, mixabin!
Gotina Herî Dawî
Hin ji me bi bêhna sêvê çûn, hin ji me bi bêhna gû...
