çi qasî hûn gir û rik bi dagirkerên xwe re biajon, ew qasî hezkirina we yê li zimanê we, li axa we, li nirxên we zêde bibe.
Lê ka aqil!
Şîret û pêşnîyarên me, bi zimanê dagirkerên me ne.
Slogan û aforîzmayên me, bi zimanê dagirkerên me ne.
Xwemedenîhiskirin û xwemodernhîskirin, bi nirx û kultur û zîhnîyeta dagirkerên me ne.
Pesindayîna kurdî û Kurdistanê, bi zimanê dagirkerên me ne.
Şer û dijminatîya me bi dagirkerên me re, bi zimanê dagirkerên me ye.
Bi kin û kurmancî,
xwebaşhîskirin û xweîfadekirina me bi xwe jî bi zimanê dagirkerên me ne.
Çi?
Dengê we nehat min!
We got Kurdistan!
"Kurdistan bar kir, çû û nema!" ji qewla Kerîmo.
Di wext de anku zemanekî kurd bi zorê bûne misilman, loma jî îro ro çendî pirê kurdan misilman bin jî, heqê kesî tune ye kirasê şerîetê li vê axê bike.
Û heger sibê Kurdistan azad û serbixwe bibe, heqê kurdên rêvebir û wezîfedar tune ye rabin bi zîhnîyeteke îslamî Kurdistanê bi rê ve bibin/îdare bikin.
Hewce ye sinifa wezîfedar/erkdar binhişîya xwe bi dîn şolî û genî neke.
"Dîwaro min ji te re got, bûkê tu fahm bikî!"
Û dîwar jî belî ye, bûk jî...
Li Tirkîyeyê, di pêşbazîyekê de ji pêşbaz hat pirsîn:
"Paytexta Tirkîyeyê ku ye?"
Pêşbaz pê dernexist; got ez dixwazim jokerê xwe bi kar bînim.
Pêşkêşer ji mêvanên salonê pirsî.
Ji %60î pê dernexist.
Encam:
Li Tirkîyeyê, ji %60 Enqereyê wek paytexta xwe nabîne, loma...
Gotina Dawî
Ker ketîye me, hayê me ji me tune ye.
