Îroj, rojbûyîna Mîrê min e;
Mîrê min, sed û bîst û neh sal berê wek îroj, ji dawa dêya xwe ket.
Berê...
Ez bi vî zimanî dipeyivîm,
lê haya min ji efsûn û qudreta vî zimanî tune bû.
Dû re...
Bi saya serê te Mîrê min,
di navbera min û hest û hîsên min de,
di navbera min û nerîn û fikrên min de,
di navbera min û şahî û kêfên min de,
di navbera min û derd û kulên min de,
di navbera min û xeyal û fantezîyên min de pirek çêbû;
di ser wê pirê re ez meşîyam, bûm xwe û min xwe gîhand we...
EM afirîn ji eşqa te ya ziman û ax û neteweya te.
Pîroz be roja tu ji dawa dêya xwe ketî,
Mîrê min!
Gotina Dawî
Kurd ji dawa kurdî ketin û bûn netewe;
lê...
Neteweya di ber qolincan de ye, çong daye erdê, li benda welidandinê ye!..
Û heger biwelide, ziman ê ji nû ve ji dawa dêya xwe bikeve û bilîrîne bi navê Kurdistanê!
