Anuha ez serê xwe bidim ber gwîzanê, bi kêmanî dewsa sê çar cîyên şikestî hene.
Em hîn neh deh salî bûn, lê danûstendinên me ji qam û bejna me dirêjtir bûn, ji stratejî û şerê me zanîn difûrîya...
Ev serê hefteyekê ye ez "Îmrali Notlari" dixwînim.
Çi not û çi not!..
Ew zirzilamên wek qedenan li ber çavê meriv dibin wek qidaman
û bi zaroktî me ew qidam diavêtin kemçika devê xwe û bi diranan me ew dihêran mîna qeraşê di zikê êş de genim dihêra.
Ew zirzilamina di devê dewletê de bûne qidamên zaroktîya me, hayê me jê tune ye.
Heyf û sed carî heyf!
