Erê weleh, av bi çongên min de hat.
Ez nîvro ji malê derketim, seeteke berê min xwe avêt malê. Nêzîkî şeş seetan qûna min bi erdê nebû, sikak bi sikak, kolan bi kolan ez bi vir û wê de bezîyam.
Dema ez ketim hundir, raste rast min berê xwe da tuwaletê, mîzê zor dabû min...
Bêyî ku ez derpî ji xwe daxim, teva derpî ez li ser kevirê kilozetê rûniştim, lê berî ez bibeliqînim bi nîvkêlîyekê ez li xwe hayîl bûm.
Tam min dikira nahletek li Şeytanê reben bikira, di ber xwe de du caran li ser hev min got, "tobe tobe!"
Jixwe yê ez bi ser hişê xwe de anîm rêzdar Şeytan bi xwe bû. Ne ji wî bûya, Xwedê yê min bi min bida jibîrkirin û ji sedî sed min ê bin xwe şil bikira...
Baş e ku ez hêla xwe ya çepê her tim dispêrim Şeytên...🤒
Hêla min a çepê!🤔
Erê, ez çep im, loma!😉
Piştî piçekî min xwe rehet kir, lê ne wê rehetkirina hûn lê difikirin ha...
Li Serhedê, heger şaş bim bila Îko min hişyar bike, ji rewşa piştî nîyhandinê ku canê meriv sist dibe re dibêjin, "filankesê-filankeso xwe rehet kir!.."
Erê, ez vegerim ser mijara xwe.
Piştî min xwe piçekî li ser piştê vezeland û xwe rehet kir, mahdê min anku dilê min çû masîyan. (Jixwe îsal hîn masî bi devê min nebûbû)
Li cem masîfiroşê me yê taxê kîloya hemsîyan bi panzdeh lîreyan e, çêkirina wan jî duwazdeh lîre...
Weleh muhameleya şuştin û veşuştin û çêkirina masîyan jî teşqele ye. Heta meriv dişo, vedişo û çêdike, jixwe êdî hew mahdê meriv anku dilê meriv diherê, meriv xwe bi xwe têr dixwe.
Piştî wê betilandin û westandinê xwarina masîyan ez rehetttt kirim, lê êdî dereke min xwe ne rehet hîs kir!..🤪🍺😚
De guh medinê!🤫
Îko anku Îkram Baban!
Ew kurdên bi kurdî di nava konforê de ne û li ser pişta kurdîyê quretîyan dikin, diçêrin, gunê Îko bixwin.
Bi emir min du emrê wî kiriye, lê bi wê jîrbûn û biaqilbûn û kurdîhezîya xwe tu carî nehişt ez wek zarokekî lê binerim, loma jî bû yek ji hevalên min ê herî ciwan; jixwe av di navbera min û ciwanan re derbas nabe, ji min hez dikin, lê bi serê Şeytên ez jî ji wan hez dikim.
Min ê çi bigota!
Ev xortê jîr bi qasî rehma Şeytên ji zimanê xwe anku ji kurdî hez dike û herweha di warê rastnivîsîna kurdî de jî serketî ye.
Ev xort ji bo debara xwe bike di înşeetan de dixebite, erê kar û xebat ne eyb e; çêtir e meriv xwe motajî bêkesayetan bike, lê ev xort dikare bi rehetî ji weşanxaneyekê re edîtorîyê bike.
Û jixwe hûn baş pê zanin bê di warê redaksîyonê de weşanxaneyên kurdan di çi rewşê de ne; bi kêmanî di her kitêbeke çapbûyî de sed şaşî, kêmasî hene.
Gunê vî xortî bixwin û bihêlin bila ev xort bi dilê xwe ji zimanê xwe yê wek dilê xwe dibîne re xizmetê bike û bi xêra vê xizmetê baş xerab debara xwe bike.
Ji dêvla wê enerjîya xwe li înşeetan xerç dike, bila di ber zimanê xwe-we de xerç bike.
Gotina Dawî
Qey rojekê bext ê jî dernekeve ser text...
