vê Newrozê li sikak û kolanên Amedê siwarek, ala rengîn di dest de hespê xwe dibezand.
Û dibêjin,
her kî çav li wî siwarî ketîye, bê hemdê xwe serê xwe bera ber xwe daye û nepeyivîye...
Serî û qûnê cî guherîye;
ji dêvla serî qûn difikire,
ji dêvla qûnê jî serî dihere tuwaletê.
Û mejî jî nazê!
"Ey bilbilê dilşadî, hela wer bike fîxan
Derdê me giran e ey bira birîna me kûr e
Gorî te bikin cerg û dil û mêlak û hem can
Dengê te ye xweştir ji ney û nay û bilûrê
Karwanê me va bi rê ketî lê şevreş û tarî
Serma ye terez kulyên di berfê her dibarî
Bahoz e çelapek têne me ji her çar kenarî
Warê me welat e ey heval rêka me dûr e"
Ruhê te şad be, Seydayê Tîrêj!
Gotina Dawî
Mirîdan aciz mekin; jixwe ji himehima hundirê serên xwe sewsî û gêj in.
