Peyveke têra xwe qure, têra xwe populîst.
De baş e...
Madem dimilî dilê kurdî ye, kurmancî çi yê kurdî ye?
Mejî?
Çav?
Poz?
Guh?
Kezeb?
Fatreşk?
Pişik?
Ka bibêje, kurmancî çi yê kurdî ye?
Heyran bila kes nebe dilê kesî, bila her kes bibe dilê xwe û bes e.
Heger dimil li dimilî xwedî derkevin û bi dimilî bifikirin, bipeyivin, bixwînin, binivîsînin; heger kurmanc li kurmancî xwedî derkevin û bi kurmancî bifikirin, bipeyivin, bixwînin, binivîsînin; heger soran û goran û hewreman li zaravayên xwe xwedî derkevin û bi zaravayên xwe bifikirin, bipeyivin, bixwînin, binivîsînin, hewceyî namîne kes xwe bike dilê kesî.
Kurmancan demançe nexistîye serê dimilan, ji dimilan re negotine terka dimilî bikin, xwe fêrî kurmancî bikin û bi kurmancî bijîn.
Em bindest nikarin bi dagirkerên xwe, radibin xwe bi xwe çavê hev derdixin.
La hewle wela!
Û kî xwe kurd dihesibîne, nahesibîne û çi navî li xwe dike, nake, azad e û bi serê xwe ye; çi dimil, çi kurmanc, çi soran, çi goran û çi hewreman...
Heta çar pênc salan heger Kurdistan ava bû jixwe ew ê ava bibe, na heger ava nebû, dev ji fantezîyên xwe yên sîyasî berdin û dest bi fantezîyên xwe yên zewqî û seksualî û kêfî bikin.
Bixwin...
Vexwin...
Bigerin...
Û bixirpişin ser hev, di hev nin!
Lewra hîç wext,
bi fantezîyên sîyasetvan û polîtîkvanên kurd Kurdistan ê ava nebe.
Heger hûn ne dîndar û bawermend bin jî, destên xwe vegirin û ji wî efendîyê jor re dua bikin da avakirina Kurdistanekê li fêdeya Amerîkayê be;
yan na sed û salekê jî hûn xwe li erdê xin û bikin "bijî bijî" ne mumkun e!
"Xorto, min go tu min nakî, lo!"
Çi gotineke xweş, çi gotineke henûn, çi gotineke ji milkê dil...
Zemanê berê qîzan ji xortan re wer digot, lê qîzên nuha bi gotinên xav xwe di nav devê xortên xam de dikin benîştê daran,
mixabin!
Gotina Dawî
Keça qereçî nabe xatûn an jî ji jina qereçî xatûn çênabe!
