Ustad Çetîn Altan dibêje:
"Bi taybetmendî û xusûsîyet û etîketên bi rêya dê û bavê we, bi rêya malbat û eşîra we li we bar dibin, pesnê xwe nedin û xwe qure nekin. hewl bidin bila însan ji ber jîr û zîrekî û maqûlîya we pesnê we bidin."
Bi kin û kurdîya kurmancî ustad dibêje,
ji bin sîya bav û kalên xwe derkevin û hewl bidin, hûn bi xwe bibin kesek, takekesek, karakterek.
Îja heyran!..
Pir kes hene, di civatan de cîyê wan binîya sol û şekalan e, lê ji ber nav û deng û dewlemendîya bav û kalên xwe diherin li dawîya odeyê rûdinin û quretîyan dikin.
Pir mêr hene, meriv kera xwe nade wan, lê ji ber nav û deng û dewlemendîya bav û kalên xwe, diherin qîzên herî esîl û bedew û jêhatî ji xwe re dixwazin, wan dikin jinên xwe û birek zarok ji ber wan digirin.
Em dikarin van mînak û nimûneyan pir û pirtir bikin, lê ne hewce ye.
Her weha ne tenê di meseleyên civakî de, di meseleyên sîyasî û politîk de jî ev adet û kevneşopî her berdewam bû, berdewam e...
Di sîyasetê de jî "bedel" mode bû, mode ye.
Ne li hiş dinerin, ne li vîzyonê dinerin, ne li karakter û kesayet û ehlaq dinerin.
Te bedel daye?
Lê hinek jî,
mixabin wek demên berê bi navê malbatên xwe serê govendê dikişînin.
Kalik serok û rêber û parlamenter e...
Bav serok û rêber û parlamenter e...
Law/keç namzetên serok û rêber û parlamenterîyê ne...
We got komunîzm û sosyalîzm û demokrasî û şoreş û şoreşgerî!
Quzê kera mala Yasîno!
Û min got,
Mehmed Elîyê Gavan jî naxira xwe bi hest û hîs û nerîneke şoreşgerî û demokrat diçêrand. Nedihişt dewarek çêra ber dewareke din bixwe.
Karadenîzî û mirina bi saxî!
Keran di dê û jinên we nîyhano!
Tirkan nîyha dê û jinên we, hûn asîmle kirin, nuha jî hûn rabûne li ser navê tirkîtîyê zilmê li kurdan dikin.
Heger bi qasî misqalekê xîret û namûs bi we re hebûya, we zilm li kurdan nedikir, we yê kurd bera ser dê û jinên xwe bidana;
lewra li ser vê axa jahrîbûyî tenê kurd şowalyetîyê dikin.
Gotina Dawî
Kurd, nîşaneya serbilindî, xîret û karakterê ye, li ser vê axê.
Lê xwezî xwedîyên wan ne bêxwedî bûna!..
