"Tenê tu bi çavê nîyhandinê li min dinerî. Ji bo te, nîyhandina bi qahpikekê re û nîyhandina bi min re eynî tişt e. Ez ne qahpik im.
Min got,
"Kes bi qasî qahpikan ne pîroz e, lewra qahpik bi wê arezû û şehweta xwe mêran pîrozwer dikin û bi saya serê wan qahpikan mêr azad dibin."
Got,
"Tu çawa yî? Çi dikî, zalim? Pênc sal in deng û pêjna te nayê!.."
Min got,
"Ez baş im, lê li ser romanekê dixebitim; dikim nakim nikarim lê germ bibim. Îlham û mîlham nayê."
Got,
"Ka were serê xwe têxe nav şeqên min, ez ê bi her du destan serê te bi quzê xwe ve bidewisînim; piştî te ew bêhn kişand hundirê xwe, heger tu neçûyî te bi ser gora Tolstoy de bi şipîyakî nebeliqand ez ê ser pişta quzê xwe bi şîşa sor dax bikim û hew qahpiktîyê dikim."
Got,
"Ez bi heft dilan dil di te de me, lê ne xema kîrê te ye!"
Min got,
"Çima tu radibî barê heft dilan li dilekî dikî û wî dilî di bin wî barî de bênefes dihêlî, hey jina janzayî?"
Got,
"Tu hatîyî guhertin; êdî tu ne yê berê yî; wek berê tu li dora min nagerî, zîz nabî."
Min got,
"Na. Ez ê berê me û hîç nehatime guherîn, lê mîna te ez nikarim rabim di bin barê heft dilan de bimeşim bi dilekî,."
Gotina Dawî
hez kir...
hez kir...
hez kir...
hezkirina wê ew kir ar û agir!..
