22 Aralık 2023 Cuma

helbesteke nehelbest

di binê şûşeya bîrayê de ez çav li zaroktîya xwe ketim vê êvarê
mîna serserîyekî serxweş zîz dibûm bi vir de û wê de li ber zimanê zemên
binê nigan hew hîs dikirin sitirî û kelem û bixuşk
sergo bi sergo digerîyan em ji bo tahmtîtikên tahmzarok
xalê xidir ê tat bi nîverebî û nîvkurmancîya xwe bi nîvê heq ji me dikirîn sifir û tûtya û elemiyonên me
lê em jî têra xwe hebûn haa
bi qasî nîvê heqê xwe yê me nedistend me bi kulman tije dikirin bêrîkên xwe bi çikolata û qidam û gufret  
xalê xidir dikenîya di bin simbêlê xwe de bi haweyekî zexel 
lê bi fîkefik em derdiketin û li pey hev rêz dibûn mîna morîkên tizbîya nodûneh