ku yekî kurdîhez, kurdistanîhez zevt dikin, lê dibin yek.
Û tew ku ew reben piçekî nerm an jî feqîr û belengaz be, çû jê de!
Wî pirtikpirtikî dikin!
Gelî ciwanik û ciwamêran, min jî nedixwest ez mijareke weha bi şêwazeke weha vebêjim, lê hewce ye meriv bi ziman û şêwaza wan bi wan re bipeyive.
Mixabin ji vî zimanî fêhm dikin; wekî din fêhmkirin tune ye.
Erê, mîna ji "quz"ekî ketibin, rabûne bi wê nezanî û xwenezanîya xwe zimandirêjîya kurdên kurdîperest û kurdistanperest dikin.
Û vê yekê jî, li ser navê netewe û niştiman û gel mel dikin.
Hayê wan ji bayê felekê tune ye bê netewe û niştiman û gel tiştên çawa ne, li cîyê xwe yê germ rûniştine û li ser xwîna zarokên dê û bavên belengaz quretîyan dikin.
"Tirên we ji cîyê germ in"
Erê weleh, tirên we ji cîyê germ in.
Bi wê quretîya xwe ya pûç û belaş hûn ê rabin zarokên xelkê bişînin nav êgir û li ser xwîna wan zarokên ew bi xwe jî nizanin di ber çi de xwîna xwe dirijînin, bingeha konfora xwe saz bikin.
Ê ne heqê we cîyê berê ye ha!
Cîyê berê!
Herin wateya "cîyê berê" ji zarokên mêrdînîyan bipirsin, xusûsî jî ji dinêserîyan anku ji qoserîyan...
Ew qeşmer meşmerên mejîsist ên êrişî kurdan dikin, heger meriv bike karê xwe û rabe emelên wan bide ser hev, bawerîya we hebe, ew emel ê nere qula diranê kurdekî ji wan kurdan;
lê de îja di ser wî halê xwe re jî, ne eyb û ne fedî, bi wê bêemelîya xwe hewl didin emelê xelkê bilewitînin.
Hûn bi xwe dilewitin!
Wextê peyv tê peyvê jî, hemû bi hev re mîna estrumaneke neakortkirî dibêjin, "Hûn barzanîcî..."
La hewle wela!
Hey min kîrê barzanîyan di we kiro!
Hema sed uzr û qebhet û şaşî û kêmasîyên barzanîyan hebin jî, qet nebe navê wê axa ew li ser dijîn Kurdistan e û zimanê wê axê jî kurdî ye.
Û tenê ev yek wan ji we kurdtir dike û hûn sax, ji qewla Seyda Laleş Qaso.
Bêlome be!
Navên xwe kirine, Kawa, Niştiman, Welat, Ronya, Zîlan, Rodî, Sîdar, Herekol, Cûdî, Zerya, Zagros û nizanim çi û çi û çi, lê dema tu li emelên wan dinerî, têra şikefteke Herekol û Zagros û Cûdîyê nake.
Êdî hewce ye li dijî van xwenenas û kurdnenasan kurd dengê xwe bilind bikin û bi dengekî gur ji wan re bibêjin, "Biqeştin, ji pêxîl û pêsîra vî miletî bikevin!"
Bes e ji derdê we; heta ji qewla we, te dî sloganeke we ya pûç û beradayî hebû:
Êdî bes e!
Emelên wan nare qûna mirîşkekê, ew ê rabin li ser navê "gel" bipeyivin;
ew ê rûnin li ser navê "gel" bipeyivin;
ew ê li ser piştê vekevin li ser navê gel bipeyivin;
ew ê li ser dev vekevin li ser navê gel bipeyivin;
gel gel gel!..
Hewce ye meriv bi ser vê xwebawerîya wan a teres de bimîze, yan na meriv bi xwe dibe teres.
Hey we quzê wê xwaro!
Gel çi ye, hi ii, gel çi ye?
Gelo dibe "gel" ji "gelgela" tirko hatibe!..
Jixwe ne ji "gel" be tirk tune ne, bi xêra we "gel"an tirk radibin xwe li ser serê me qure û mezin û rep dikin.
De îja!
Axir...
Gotina Dawî
Erê weleh!
Gundîyên di gundên xwe de bi tirkî dipeyivin, radibin li ser medyaya sosyal, bi wê tirkîya xwe ya şikestî li dijî serxwebûnê derdikevin û bi sloganên ekolojîk û komunal û demokratîkkonfederal û cînselozgurlukçî pesnê hetiketîyê didin.
De were kirasê xwe neçirîne!
