Kenîya, got, "Tu çi qehpe yî!"
Min got, "Keçê, li cem me nabêjin qehpe, dibêjin qûnde, lê qûnde û qûnek ne yek in ha."
Guhê wê dilivîya, bi bişirîn, lê bi awirên fiqurî got, "Erê, ez zanim. Li cem me jî ji qehpe re dibêjin qûnde. Tu qûnde yî, ne qûnek!.." dîsa kenîya û berdewam kir, "Nizanim ev jin çi di wî mîratî de dibînin! Jixwe nuha qermiçî ye û qey du sal jê re maye yan nemaye..."
Min got, "Keçê, tecrûbe, tecrûbe! Jina ku carekê li tahma wî dinere, careke din jî dixwaze li tahma wî binere."
Got, "Weleh heqê wî, meriv wî ji kokê de bi kêreke ko jêke. Bi binê hezar quzî bûye, xêr tê de nema ye êdî."
Min got, "Heqê wî meriv wî ji kokê de jêke û di qûna hin kurdên xwelîser ke bê pozê wan dişewite û ber bi xwe ve diherin!"
Kenîya, got, "Ma mîrato bû îsota Urfayê!"
Min got, "Xwedê neke, keçê! Ji roja ku îsota Urfayê ketîye qûna kurdan, kurdan navê axa ku li ser dijîn ji bîr kirine."
Serê xwe kil kir, di ber xwe de mizicî, got, "Tu çi şeytan î! Heta tu bi kîrê xwe jî peyamên sublîmînal didî. Ya star ji ber wî mîratî!"
Min got, "Ka bise ez ê wêneyê wî bigirim û ji te re bişînim bê qermiçî ye yan ne qermiçî ye!"
Got, "Pepûk!!!" û revîya...
