Heyrana çavê we, hûn xwe dixeyidînin naxeyidînin, hûn xwe aciz dikin nakin, hûn serbest in, lê ez ê jî her bi serbestî ji kîr re bibêjim kîr, ji quz re bibêjim quz, ji qûnê re bibêjim qûn û ji dolheraman re jî bibêjim dolheram û pûşt û pîç!
Û yên ku ji ber ji kîr re dibêjin kîr, ji quz re dibêjin quz, ji qûnê re dibêjin qûn û ji dolheraman re jî dibêjin dolheram û pûşt û pîç, ew ê xwe bixeyidînin û aciz bikin, bila xwe di malzaroka dêya xwe de bi awayekî kamîkazekî bikujin û ji quzê dêya xwe dernekevin.
Ez bêedeb im!
Ez bêehlaq im!
Lê bêedebî û bêehlaqîya min, ji binhişê we paqijtir e. Binhişê we hingî gemarî bûye, hingî qirêj girtîye, di nava wê gemar û qirêjê de we xwe wenda kirîye. Û heta hûn binhişê xwe paqij nekin jî, hûn rê bi ser XWE nexin!
Yaw min dikira qala serpêhatîyeke xwe û Qomançero bikira, van mîratên kîr û quz û qûnê rê li ber min şaş kir.
Ma ev her sê mîrat rê li ber kê şaş nakin!
