Min got, "Yadê, tu ji welatê xwe hez dikî?"
Got, "Eee."
Min got, "Çawa?"
Got, "Îja çawa çi ye! Ez bîst û sê saetan bi kurmancî dipeyivim, rabûn, rûniştandin û hemû tevgerên min bi kurmancî ne. Hezkirina welêt ji zimên dest pê dike û min eşqa zimên kir dilê hemû zarokên xwe; zarokên min hemû, bi zimanê xwe mezin bûn-firîyan. Ma wekî din çi hewce ye?"
Min got, "Çima ne bîst û çar seet, bîst û sê seet?"
Got, "Berxê min, wek tu jî zanî seeteke min jî li nimêj mimêja min dihere. Te dî dua mua bi erebî ne, loma..."
