Li hewşa sîteyê ji xwe re dimeşim.
Du mêrên navsere, temenê wan li dora şêstî li hevdu sekinîne, li ser nigan sohbet dikin.
Mijara wan, bûyera li Amerîkayê qewimî ye.
Gilî û gazinan dikin, li ser kuştina ew ê reşik xemgînî, liberketin û dilêşîya xwe bi hevdu re par ve dikin.
Min di çiçikê ca we û durûtî û dilovanîya we nîyhanino!
Ji axa hûn li ser sekinîne û qala rehm û dilovanîyê dikin xwîn difûre; xwîna kesên berî we li ser vê axê bûn...
Û di bin çengê we de, her roj, kurd bi awayekî hovane hatin êşkencekirin-hatin kuştin-tên êşkencekirin-tên kuştin, lê rehm û dilovanîya we nayê xwe li derîyê hiş û ûjdan û bextê we naxe.
Hûn ji alî kîjan Xwedayî ve hatin afirandin, nizanim,
lê ew Xweda ne tu Xweda ye ku hûn jê pengizîne...
