Piştî jina Hecî mir bi şeş mehan, Hecî ji bo zewacê çû ji xwe re jina herî qûnde ya gund xwest.
Muxtar çawa bihîst, rabû ser xwe, lê xist çû mala Hecî.
Hecî derî vekir venekir, Muxtar got, "Te çi kir Hecî? Di gund de kes nema ku nenîyha vê jinê! Qahpetîya wê li vê berîyê belav bûye..."
Hecî got, "Erê, ez zanim, lê berî nuha bi sê mehan, li binya gund, li nav bênderan min jî carekê nîyhayê. Pir xweş nîyhandinê dike; ji nîyhandinê fêhm dike, loma ez dixwazim bi wê re bizewicim...
