Her berêvar ez ê rabim xwe hazir bikim, rahêjim kitêba xwe û derkevim derve, bimeşim, lê ew kitêb tenê ji min re dibe bargiranî.
Baş e kes di destê min de nabîne, yan na ew ê bi qûna xwe bi min bikenîyana.
Rojekê ez bi Ilyas Salmanê kurdkokenlî yê xwe li koka xwe jî nake xwedî re rûniştim.
Xwelî li serî be!
Min got, "Tu çawa yî?"
Got, "Dema yek ji min re dibêje tu çawa yî? Ez rewşa welatê xwe tînim ber çavê xwe. Ez dibêjim ez wek welatê xwe me; heger rewşa welatê min baş be, ez jî baş im, heger rewşa welatê min ne baş be, ez jî ne baş im."
Di dilê xwe de min got, "Te quzê wê xwaro" lê çendî dengê min nebihîst jî, di awirên wî de min pê derxist wî ji min fêhm kir bê min xwest ez çi jê re bibêjim.
Axir, jan bi serê Ilyas bikeve!
Lê wek Ilyas digot, wer xuya ye derûnî û psîkolojîya min jî ne kêmî ya Ilyas e. Rewşa min jî li gorî rewşa welatê min diguhere, lê çi welat çi hal!..
Êdî wer nabe; hewce ye ez xwe bişidînim, heger na,
ez ê pê bigirim.
Û pêgirtin jî ne tu hawe ye, heger yek ê ji te re pê negire.
Ê de Xweda kesî ji pêgirtina kesan kêm û mehrûm nehêle.
Amen!
Gotina Dawî
Xwendin xweş e lê ne bi xwendina nîvxwendeyan!..
