Bala min lê ye, vê pêla dawî tirkên çepgir û sosyalîst ji kurdên neteweperest aciz in; aciz in lewra kurdên neteweperest qûna wan dide tavê.
Bi kin û kurmancî,
"Kurt mîllîyetçîlerî" çima wek apocîyên tirkîperest û tirkîyeyî qûna tirkên çepgir û sosyalîst nealêsin û wan li ser serê xwe nakin tac, dibin cahil û nezan û bikompleks, ne wisa?
Ka were ez serê kîrê xwe nîşanî we bidim, bê aqilê serê kîrê min pir e yan aqilê serê we û şeqşeqçî û tirşikçî û hestîkojên we?
Berê digotin, "Aqil taca zêrîn e, xwe li serê her kesî danîne."
Lê divê em piçekî bi vê gotinê bilîzin ango revîze bikin,
lewra berî aqil, karakter tê û ji nuha şûn de divê em weha bibêjin, "Karakter taca zêrîn e, lê bi her kesî re nîn e."
Mixabin, di vê sîstema kapîtalîst û civaka nezan û belengaz de, pere karaktera gelek kesan pîne dike.
Pirê kesên ku di civatan de cîyê wan nav sol û şekalan e, bi xêra pereyên xwe enîşkên xwe dikutînin bahlîfan û dibe qebeqeba wan quretîyan dikin.
Û ji ber bêxîretî û bêkarakterîya van tahjîyan, xwedîyên çakêtan top avêtîye!..
Lewra,
berê, çakêt nîşaneya zilamtîyê bû.
Zaza, dimil, kirmanc...
Îja em zaza ne, ne kurd in!
La hewle wela!
Min digot qey Mahsûn Kirmizigul yek e, lê wer xuya ye nêvîyê zazayan Mahsûn Kirmizigul in.
De oxira we oxira Filîtê Quto be.
Jixwe kurdîtî çilvirîye, xuya ye ew ê baş biçilvire!
Û ne ji kurdan bûya, nuha ji zû de we zimanê xwe ji bîr kiribû û hûn jî wek laz û mazan bûbûn qaz.
Bi serê Seyid Riza,
anuha em xwe ji hevdu bişon, di nava deh salan de tenê zazayek jî namîne,
lewra ew û zimanê xwe di nav tirkî û tirkan de xweş dimehin.
Evdelayê Xursî digot,
"Îîllallah umrallah, li jor Allah, li jêr Evdela!"
Erê bi serê Şêx, li jor Allah û li jêr Evdela, em hew dizanin em ê êdî berê xwe bidin kîjan evdan!..
Got,
"Dinya ma li ser bertila û gû ket halê feqîra!.."
Xanimeke ku kesk li xwezayê dinerî û ji keskeya xwezayê çav lê kesk bûbûn weha digot...
Xebera wê ye û xweş gotîye.
Xwedîyê weşanxaneya Avestayê derketîye gera bajarên Kurdistanê û li ser twîtterê nerîn û tehlîl û analîzên xwe jî bi tirkî dike.
Çima?
Ê dema bi kurdî bike, ew ê tenê bala min û çend kesên mîna min serê wan hişk bikişîne, lê dema bi tirkî dike, zir naxirek dixwîne û ew zir naxir nav û dengê wî bi çepik û lîrelîr û halanan li hev diqulipînin û belav dikin.
Min di vê populîzmê nîyho! Ma qe hûn jê têr nabin, haho!
Gotina Dawî
Weleh tişt ji me kêm nabe. Hema kî bi ku de dihere, bila here.
Bijî kurmancîzm!
Bijî serhişkîzm!
Bîjî karaktera nayê pînekirin!..
