û ez dimeşim ber bi parka bajêr ve.
Ewrekî nîvqure li jor mirûzê xwe tirş dike.
Ketîye dudulîyê!
Bibarim nebarim,
bibarim nebarim...
Û ez bi yarê re dipeyivim li ber ronîya lambeya dîregê parka bajêr.
Du sê jinên zimanarîyanî di ber min re dibihurin
û ez li pêncî salên din difikirim.
Bi çend hevokên estetîk ên hunerî min xwest hêdî hêdî ez we ber bi mijarê ve bînim.
Her roj bi sedan, bi hezaran îranî, afgan xwe li sînorên Tirkîyeyê diqewimînin.
Jixwe bajarên bi lîman, kurdên me yên başûr hêdî hêdî dagir dikin.
Û yên ji xwe re dibêjin tirk jî xwe li sînorên Ewrûpayê diqewimînin, bi taybetî jî li sînorên Almanyayê.
Heger weha dewam bike, piştî 50 salên din Tirkîye yê ji tirkan paqij bibe, têkeve bin kontrola arîyan û bibe Aryan; tirk ê jî zîhnîyeta xwe ya hov û teres bi xwe re bibe li Ewrûpayê bireşîne û di nav çavê ewrûpîyan de Tirkîyeyeke nuh ava bikin.
Rojhilata nêzîk ê bibe Ewrûpa, Ewrûpa yê jî binale bi zîhnîyeta tirkan.
Ev pêşdîtin ango analîz, him hêvî û daxwazek e, him jî mumkun û îhtîmalek e.
Bi hêvîya ev îhtimal xurtir bibe û bê cî!..
Li dijî neheqî û bêehleqî û nezanîyê sekn û helwesta xwe dîyar bikin.
Nekevin pey berjewendî û hesabên erzan û xwe erzan nekin,
yan na
roj bê, ew bêdengîya we yê bibe toqa nahletê û têkeve stuyê we û li ber çavan ew ê tilîyan biavêjin qûna we ya we ew elimandîye tilîyan.
Bila nigekî we ne li dêrê, nigekî we ne li mizgeftê be; hewce bike xwe ji dêrê jî bikin, xwe ji mizgeftê jî!..
Û xwe jîr û biaqil û zana, hevalên xwe jî kawik û sivik û ehmeq nebînin;
lewra pirê caran naxwazin wê konetîya we li nav çavên we bixin, loma bêdeng in!..
Bi peyv û gotinên xemilî yên tenê şinekî ji wan difûre, nexapin.
Erê, belkî ji bo demekê bi we xweş tê û hûn xwe baş hîs dikin, lê bêyî ku hayê we jê çêbibe, kesayet û karakterê li we ditevizîne û we dike zirhîçek.
Û hîç jî pîç e li her derê!..
Gotina Dawî
Meriv nizane çi li pêşîya meriv e, lê meriv dibîne bê çi nêzîk dibe...
