loma jî divê em wan di bêjingê de werdin bê kî li ser dimîne, kî di wan qulikan re dişemite binî û dibe kulmek xwelî.
Got:
-Kuro, ma kê şer kirîye? Dibêjin dengê selehan ji nav gund hatîye...
Got:
-Mahfelîtîyan û misilmanan şer kirîye.
Got:
-De bi serê şêx tew min digot qey mahfelîtî jî misilman in.
Got:
-Erê erê, misilman bûn, lê piştî ev hizbila mizbila derketin pêyasê û ji xwe pê ve her kes kirin Şeytan, mahfelîtîyan jî got, "Ne Xwedayê we Xwedayê me, ne dînê we dînê me, ne jî kitêba hûn bi wê sûnd dixwin kitêba me.
Pîra Meyrê ji ber derî bang kir:
-Te pêxemberê wan ji bîr kir, pêxember!
Got:
-Kîjan pêxember?
Pîra Meyrê taximê xwe yê diranan ji devê xwe derxist, rahişt misînê avê, piçek av lê kir û dîsa ew li devê xwe rast kir.
Got:
-Min avek li taximê xwe kir, ji bo hundirê devê min hênik bibe. Ma te got çi? Dengê te nehat min!..
Got:
-Evdê Şêxê kîrê xwe bexişandîye, kîrê xwe. Piştî bimire, ew ê kîrê wî di ber de jê kin û wî bêkîr veşêrin. Dû re bi xêra wî ew ê kîrê wî bidin ciwamêrekî ku di qeze mezeyan de zirar gîhaştîye kîrê wî ango derb merb xwarîye...
Pîra Meyrê li wî kerê li dawîya hewşê sekinîbû nerî. Bala wê ket nav şeqên ker. Ker jî mîna copê gardîyanê hefsan rep kiribû.
Got:
-Ma kîrê Evdê Şêxê têra sê çar ciwamêran dike. Min go wek zirxurtûmekê di nav nigên wî de ye. Têra sê çar ciwamêran dike.
Gotina Dawî
Beq ji quretî dikin qurequr!..
