Jinerasyonek anku nifşek derketîye, nahêle kîrê me jî li jinan rabe;
daxwaz û fantezî û arezûya li hemberî jinê wek qebhet û heqaretê dibînin
û êdî ji tirsa wan em newêrin devê xwe vekin, mîna mêrekî paşverû û serhişk radibin dibêjin, “Ma em jin objeya seksê ne?”
Heyran,
êdî we ji adetê derxist.
Kîr bê quz, quz jî bê kîr nabe, xwe digihînin hev û hev temam dikin.
Çawa ku mêr ji bo fantezîyên xwe jinê dike obje- li ser gotina we dibêjim- hûn jî mêr ji xwe û fantezîyên xwe re bikin obje weyy!
Ez bi xwe, ez ê kêfxweş bibim û bi kêfxweşî dikarim ji daxwaz û arezû û fantezîyên we re bibim obje.
Pêşîyên me gotîye:
“Mîh bi nigê xwe, bizin bi nigê xwe.” anku bila kes xwe berpirs û xwedîyê kesî nebîne û xwe nede ber barê kesî.
Jina ku hûn wê wek objeya seksê dinirxînin, kes demançê nade serê wê û bi darê zorê jê re nabêje bi awir û weynekîyên xwe, bi kinc û bêkincîya xwe here bala mêran bikişîne ser xwe.
Na.
Bi qasî min, bi qasî we aqilê wan jî heye û hur û azad in ku ji nerîna me ya li wan xwe aciz nakin, berevacî vê, bêtir kêfa wan tê.
Axir…
Bi min hewce ye ehlaq xwe nû bike anku ji nû ve xwe çêke, lewra jîyan, bi zanîn û daxwaz û xeyal û fantezîyên îro yên berfireh hew di qalibê îro yê ehlaqî de hiltê.
Li gorî dem û zemên,
çawa ku her tişt diguhere, xwe nû dike anku kiras diguhere; çi zanîn çi nerîn çi fikir çi vîzyon çi kultur çi rengên jîyînê, hewce ye ehlaq jî biguhere, xwe nû bike.
Her sedsal,
li gorî şert û merc û derfetên jîyanê di esasê xwe de xwedîyê ehlaqekî ye anku ehlaqek çêkirîye,
loma jî li gorî şert û merc û derfetên îro hewcedarî bi ehlaqekî nû heye; ehlaqê vê sedsala ku me li pey xwe hişt nekare di bin daxwazên nifşê îro de rabe.
Friedrich Nietzsche anku xalê me Nîçe got, “Xwedê mir!” û rê li ber aqil vekir.
Hewce ye yek ji me jî rabe bibêje, “Ehlaq mir!” û sînorên aqil firehtir bikin.
Gotina Dawî
Ne nezanî, ehmeqî qebhet e, lê hezar mixabin hayê ehmeqan ji qebhetê jî tune ye.
