jixwe ev pêlek e naxwînim jî…
Xwedê bi xêrê bigerîne, lê ji Xwedê jî bawer nakim!
Xwedê di nav destê dîndaran de tenê xof e û ji xofa wî jî çi hest û hîsên pîroz hebin, me hemû li xwe qedexe kirine.
Çavên me birçî…
Zimanê me birçî…
Kîr û quzê me birçî…
Û mejî jî têra xwe têr e, lewra ji ber kompleksê li xwe danîne li xwe mikur bê.
Axir…
Min go dil tune ye îşev li ser tiştekî binivîsînim, lê hin ciwanik û ciwamêr jî heya nenivîsînin xwe sûcdar û deyndar hîs dikin.
De îja…
xwezî ew nivîsên wan ên ku tenê xwelîserî û belengazî jê difûre, bi kêrî tiştekî jî bihatana!
Nivîs nebe, hin kes nabe, lê nivîs bi xwe jî carinan ji hin kesan re dibêje, NABE!
Îja ka ew aqil ku xwelîyê li serê xwedîyê xwe bike!
Gotina Dawî
Li min negirin, lê îşev naxwazim neheqîyê li nivîsê bikim,
lewra nivîs dengê bext e!..
