17 Aralık 2024 Salı

ast û mast

Heger mejî ji civakekê xeyidî be, ew civak di nav bêmentiqîyê de vedigevize.”
                         Gotineke pêşîyên mejîsistan

Erê, berê jî bêaqilî û mejisistî hebû, lê ne bi vê xezebê.
Jixwe piştî min fêhm kir xwendina bi sedan kitêb bi qasî sloganekê ne bitesîr e, ez rabûm çûm, min hemû kitêbên xwe avêtin binê tenûrekê. Min got qet nebe bila bi kêrî teşteke nan bê.

Bala min lê ye hîn jî hin xwelîser xayîn û qehremanan tevlihev dikin. 
Haa!
Ne problema min e kê kî kirîye xayîn an jî qehreman, lê kêfa min ji bêmejîtîyê re nayê.
Nuha Barzanî li ser text e, serektîya Kurdistanê dike, Apo jî li Îmralîyê bi mît û îtê re li ser stratejîyan dixebite ku ew ê çawa rişma kurdan têxe destê tirkan, lê mixabin vê zîhnîyeta ku bi manîpulasyonan mejîyê civakê bloke kirîye, Barzanî dibe xayîn, Apo jî qehreman!
Ka aqil!
Axir…

Mazlûm Evdî ji bo HDSyê dibêje, ne hêzeke kurdî ye, ev hêzeke giştî ye, tevayîya Sûrîyeyê temsîl dike.
De were kirasê xwe neçirîne!
Lê ez jî vêya meraq dikim:
Gelo ji xêndî kurdan ji çend miletan û çi qas şervanên wan heye?
Hey bêdewletên belengaz!
Hey hurmeta we ji we re tune ye, qet nebe bila hurmeta we ji ked û xwîna wan keç û xortan re hebe!

Gotina Dawî
Civakek, bi qasî vîzyona rewşenbîr û entelektuelên xwe qels an xurt e.