Hûn ji mirîdekî re bi zimanekî zelal ta bi derzîyê ve kin jî, mirîd ji peyva "şêx"ê xwe dernakeve;
loma jî hewl û hewldana we, tenê bila ji bo nifşê ku hîn mejî nelewitî be.
Dîndar û doxînsistîzm
Rehmetîyê bavê min digot, "Pîrdahfî"
Ez bawer im ev peyv di ferhenga kurdî de tune ye, rasterast ji mejî zaye.
Rehmetî ne xwende bû, lê civaknas û sosyologekî xwezayî bû. Tehlîl û teşhîs û analîzên wî pir ecêb bûn.
Ji mêrên ku jina wan pîr re digot, "Pîrdahfî"
Pîrdahfî, ango yên dinin pîran.
Em dikarin vê peyvê di şûna jîgolo de jî bi kar bînin. Pîrdahfî ango jîgolo...
Lê di nav dîndaran de ev mesele bermeqlûb e. Ew bi xwe pîr in lê çavê wan tim li keç û lawên nuhbalix e.
Dema çav navrana keçeke deh duwazdeh salî dikevin, ava heft şorbeyan ji devê wan diherike.
Axir...
Ev serê hefteyekê ye li Tirkîyeyê her kes li ser şêxê terîqatê dipeyive; ew şêxê mahr bi ser keça şeşsalî xistibû.
Dîndar nedîndar, muhafezekar lîberal, netewperes komunîst, kî devê xwe vedike, nahletê li wî şêxî dibarîne, lê...
Her yek ji we di hundirê xwe de şêxekî kedî dike/dihewîne, teresino!
"Min nebihistiye ku ji bilî dînê Islamê tu dînan kutana zarokan helal kiriye! Yanî zewac!
Heywan, teyrik û tilûran ne kutane çêlîkan! Hema bêje ya sitar û hew, û tu sax!"
Ev çend gotin ji qelema "şêx"ê min Laleş Qaso niqutîne.
Êêê ya şêx!
Dînê ku li vê dinyayê kutanê dike eyb û qebhet, lê li dinyaya dinê xelata îbadetê be kutan, de îja were vî kîrî aş û terbîye bike, heyran!
Di mesele û doza kurdîtîyê de problema serek e; ne dîn û îdeolojî ye, ne jî çepgirî û rastgirî ye, di mesele û doza kurdîtîyê de problema sereke; karakter e û mixabin karakter li xwe digere êdî.
Ne di sîyaseta kurdî de karakter heye, ne di edebîyata kurdî de karakter heye, ne jî di huner û sînemaya kurdî de;
ji bo pirê kesan karîyera wan, konfora wan berî her tiştî tê; loma jî li ber bayê populîzmê fûar bi fûar, festîval bi festîal, gindir dibin.
Carinan ez dibêjim qey hin nivîskar tenê ji bo li fûaran karmendîyê/memûrtîyê bikin, bûne nivîskar. Ew qerta wan di stuyê wan de, li ber standan xwe qup û qure dikin.
Bi qasî kenê min bi wan karakteran tê bi kesî nayê. Ew sekna wan a li ber standan ji kesên tên fûarê re dibêje, "Binere binere, ez nivîskar im, kitêbên min hene û heger hûn bawer nakin jî binerin li vê qûşa stuyê min a ku nav û paşnavê min li ser dibiriqînin."
Gotina Dawî
Karakter û ziman, bi govenda wan ê geş bibe Kurdistan.
