Erê min got ez ê wek berê xwe di blogê de wenda nekim, lê ne bi xezeba bi carekê biterikînim.
Dema bûyereke girîng qewimî yan jî li ser huner û edebîyatê tiştek hewce kir, bêguman ez ê bêm a dilê xwe li ser van rûpelan bireşînim.
Axir…
Mijara min a îroj seyda Fewzî Bîlge û berhemeke wî ya edebî ye.
Min berhema wî xwend û min got ez çend gotinan jî li ser bibêjim.
Carinan hewce nake meriv gotinê zêde bike; bi hevokekê anku bi du sê hevokan jî meriv dikare mejîyê xwe li dilê xwe bar bike û destûrê bide zimên…
Seyda Fewzi wer kirîye.
Carinan bi hevokekê, carinan jî bi du sê hevokan em bera binê “bîr”ê daye; lê ne bi werîs, bi zimên.
Haa!
Ji vê re jî qûnek anku mejîyekî qerase divê, ne karê her kesî ye.
Ya din jî,
ka bi zaneyî ye yan bi nezanî ye, nizanim, lê seyda peyama herî xweş di rûpela “69”an de bi cîh kirîye.
Balkêş e!
Peyam jî xweş e, pozîsyon jî.
Bijî✌️
Gotina Dawî
Spas ji seyda re ku di emrê xwe de cara ewil e ez kitêbekê di seetekê de diqedînim.
